Οταν στρώσει, ίσως γίνει όπως ο Πανιώνιος (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Στην περίπτωση που ο Τάκης Λεμονής υποστηρίξει ότι οι πολλές ελλείψεις της ομάδας περιορίζουν τη δυνατότητα να βγουν γενικά συμπεράσματα, τον ρωτάμε τι περιμένει να δει ώστε να πάρει χαμπάρι ότι ο Σέζαρ με τον Αντζα κολλάνε όπως ο Φάντης με το ρετσινόλαδο. Οι δυο τους θα είναι φέτος η… χαρά του αντίπαλου σέντερ φορ. Η απόκτηση κανονικού στόπερ είναι αδήριτη ανάγκη. Ο Σέζαρ -όπως είναι τώρα- αποτελεί κίνδυνο-θάνατο. Ή δεν γουστάρει και κοροϊδεύει ή δεν μπορεί το παλικάρι, που θα έλεγε και ο Αγγελος Αναστασιάδης. Ούτε ο Χρήστος Πατσατζόγλου μπορεί να παίζει πάνω στη γραμμή παριστάνοντας τον ακραίο χαφ. Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι. Η εκρηκτικότητα είναι από τα πράγματα που δεν γυρνούν πίσω έπειτα από τρίχρονη απραξία. Ο καλός προπονητής, κύριε Τάκη, προστατεύει τον παίκτη του. Ο διάολος να πάρει, υπάρχουν μηχανήματα που τα μετράνε αυτά τα πράγματα.

Πάμε παρακάτω. Ανευ μηχανημάτων, με γυμνό μάτι φαίνεται ότι ο Νούνιες ξέρει μπαλίτσα, αλλά μέχρις εκεί. Ούτε το ένστικτο του σκόρερ έχει, ούτε ανατροπέας είναι. Για τον πάγκο μια χαρά, για βασικός δυο κλάσεις κάτω από τον Καστίγιο. Ολα αυτά σκόρπια αφού ο πρωταθλητής θα προσθέσει τίγρεις στη μηχανή του.

Τότε ίσως γίνει καλή ομάδα, καλύτερη από τον Πανιώνιο. Τώρα (χτες δηλαδή) ο Πανιώνιος υπερείχε. Είχε οργάνωση, αυτοματισμούς και ίσως καλύτερους παίκτες. Συγκεκριμένα: Σπυρόπουλος, Πλετς, Μάκος, Κουμορτζί και Τζιμπούρ φαίνονταν ποιοτικότεροι από τους αντιπάλους τους στις αντίστοιχες θέσεις. Ας μην… εξεγείρονται οι φίλοι του Ολυμπιακού. Φαίνονταν, μπορεί και να μην είναι. Θα δείξει το μέλλον. Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα με νέους παίκτες και νέους αγωνιστικούς προσανατολισμούς. Οταν στρώσουν όλοι μαζί, θα φανούν ίσως άλλα πράγματα. Τότε, ίσως, ο Ολυμπιακός γίνει καλύτερη ομάδα από τον Πανιώνιο. Τότε, ίσως, φανεί ότι και ο Λεμονής είναι ισάξιος προπονητής με τον Λίνεν. Ισως…