Μοιάζει τόσο λίγο με τον περσινό Ολυμπιακό (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Με δεδομένο ότι η άποψη του Τάκη Λεμονή ήταν διαφορετική, η αλλαγή εκτιμήσεων χρεώθηκε στον τεχνικό διευθυντή.
Οι προσπάθειες να αποκτηθεί ο Τουντσάι είχαν ήδη αποτύχει και στην πορεία απέτυχε και η προσπάθεια να έρθει στον Ολυμπιακό ο Ντομένικο Μορφέο. Πάνω που μας τελείωνε ο Ιταλός, τότε πληροφορηθήκαμε ότι καλό θα ήταν να αποκτηθεί ένας αριστερός χαφ. Αμέσως μετά το πρώτο φιλικό του Ολυμπιακού με την αδύναμη γερμανική Ουντερχάχινγκ, εκεί όπου διαπιστώθηκε ότι η ανασταλτική λειτουργία της μεσαίας γραμμής ήταν προβληματική, ακολούθησε η είδηση για την επικείμενη μεταγραφή του Κριστιάν Λεντέσμα. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να πούμε ότι και η περίπτωση του Βραζιλιάνου Ιμπσον είχε τα στοιχεία ενός παίκτη με δυνατότητα να μαρκάρει αξιόπιστα και να προωθεί το παιχνίδι.

Η διαφοροποίηση στους στόχους έγινε φανερή. Οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν στην εκτίμηση του Τάκη Λεμονή για αμυντικό χαφ ποιότητας. Φαίνεται ότι, με βάση το βιογραφικό του Κριστιάν Λεντέσμα, τηρούνται οι προδιαγραφές που είχε θέσει από την αρχή ο κόουτς. Τα στοιχεία λένε ότι ο Αργεντινός ήταν πρώτος σε ασίστ στην ομάδα του την τελευταία χρονιά. Ταυτόχρονα, όσοι τον έχουν δει μιλούν για «λύκο» στο μαρκάρισμα. Ο,τι περιγράφουμε βέβαια αφορά παίκτη που μπορεί να ξεχωρίσει, όχι στο ισπανικό ή αγγλικό ή ιταλικό πρωτάθλημα, αλλά στο ελληνικό. Δεν διαφεύγει της προσοχής ότι ο Λεντέσμα πέρασε από την Ευρώπη (Αμβούργο), κάνοντας περίπου μια τρύπα στο νερό. Αν ίσχυαν όλοι οι υπερθετικοί που μας έρχονται με την μορφή πληροφοριών, δηλώσεων και ρεπορτάζ από τη Αργεντινή, τότε η Μίλαν θα τον έπαιρνε, τραβώντας στον πάγκο της τον Τζενάρο Γκατούζο. Επειδή όμως είναι άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας, ό,τι δεν χωράει στο καλάθι των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων φτάνει και περισσεύει για τον Ολυμπιακό.

Ο Κριστιάν Λεντέσμα, χωρίς να είναι Κριστιάν Καρεμπέ, μπορεί να ξαναδώσει στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να παίξει ό,τι ξέρει ο Λεμονής καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή 4-4-2 με τον Γκαλέτι στη μία άκρη (δεξιά) και στην άλλη είτε τον Καστίγιο είτε τον Τζόρτζεβιτς. Δύο πράγματα είναι σίγουρα. Το πρώτο, ότι ο Ολυμπιακός που θα δούμε φέτος σε ελάχιστα πράγματα θα θυμίζει τον περσινό. Θα είναι άλλη ομάδα, με άλλο σύστημα και άλλη ταχύτητα. Σίγουρα πιο γρήγορη, πιθανότατα πιο θεαματική. Το αν θα είναι αποτελεσματική πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε. Ο Ολυμπιακός περνάει από την εποχή των Βραζιλιάνων στην εποχή των Αργεντινών. Το δεύτερο είναι ότι ο Ιβιτς, κλείνοντας -αν όλα πάνε καλά- τη μεταγραφή του Λεντέσμα, παραδέχεται -έστω και κατόπιν αποτυχημένων ενεργειών να πάρει παίκτες που είχε στην κορυφή της ατζέντας του- ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού είχε δίκιο που ζητούσε αμυντικό χαφ.

Αυτό είναι λάθος να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι αποτελεί μια κάποιου τύπου ήττα για τον τεχνικό διευθυντή. Δείχνει ότι μεταξύ τους μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας χωρίς αγκυλώσεις και εγωισμούς, αλλά με αμοιβαίες υποχωρήσεις.