Διαμάντια στα σκουπίδια (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η ΑΕΚ φωνάζει για τη διαιτησία του Μπριάκου. Οτι ήταν εγκληματική, ότι αλλοίωσε το τελικό αποτέλεσμα, ότι δεν της έδωσε ένα δύο πέναλτι. Οι αυστηρότεροι μιλάνε για τρία, οι φανατικότεροι για ακόμη περισσότερα. Ανεβάζουν το νούμερο στο τέσσερα. Διαμαρτύρονται επίσης για το γκολ του Σέζαρ, το τρίτο του Ολυμπιακού. Οτι στο ξεκίνημα της φάσης ο Τοροσίδης ήταν οριακά σε θέση οφσάιντ. Το βίντεο έπειτα από λεπτομερή ανάλυση τους δικαιώνει. Οπως τους δικαιώνει και σε τουλάχιστον μια περίπτωση, από αυτές που αναφέρονται στην εσχάτη των ποινών. Μιλάω για την περίπτωση που ο Σέζαρ απωθεί τον Καμπάνταη στη μεγάλη περιοχή και πλάγια.

Από την άλλη, οι Ολυμπιακοί διαμαρτύρονται ότι κακώς έπαιξαν σχεδόν όλο το δεύτερο μέρος συγκεκριμένα από το 56' με παίκτη λιγότερο αφού η αποβολή του Ζεβλάκοφ ήταν άδικη, τραβηγμένη, αυστηρή, πείτε το όπως θέλετε. Προσωπικά δεν συμφωνώ. Θα την έλεγα ανόητη, αφήνοντας κατά μέρους τους όποιους άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς, που αφορούν την τήρηση των κανονισμών.

Οι «ερυθρόλευκοι» διαμαρτύρονται επίσης για την αγωνιστική συμπεριφορά του Τσιρίλο (εδώ συμφωνώ). Οτι ο Ιταλός θα έπρεπε να είχε δει την κίτρινη κάρτα νωρίς, πράμα που ίσως δεν θα του επέτρεπε να αγωνιστεί μέχρι τέλους. Οτι λίγο-πολύ τα ίδια ισχύουν και για τον Παπασταθόπουλο. Και τέλος ότι ο Καμπάνταης έκανε βουτιές και έπρεπε να αποβληθεί από τον διαιτητή. Λαμπρά! Ο καθένας λοιπόν έχει τα δικά του επιχειρήματα. Ο καθένας πάει την κουβέντα εκεί που τον συμφέρει, κάνει τις ντρίμπλες του και στο τέλος σκοράρει λέγοντας πως αυτός έχει δίκαιο.

Ολα τα άλλα περνούν σε δεύτερη μοίρα, δεν ξέρω μάλιστα αν έχουν και καθόλου σημασία. Τα λάθη στην άμυνα και των δύο ομάδων, ιδιαίτερα στις στημένες μπάλες, είναι συζήτηση που όπως φαίνεται δεν ενδιαφέρει κανένα. Οτι για μια ακόμη φορά παρακολουθήσαμε ένα ντέρμπι κορυφής στο οποίο η ποιότητα απουσίαζε δεν μας απασχολεί, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε. Βλέπετε, υπάρχει η δικαιολογία των έξι τερμάτων και αυτό τα σκεπάζει όλα. Βλέπεις συχνά τόσα γκολ σε ένα ντέρμπι; Ελα ντε…

Οτι ο Τοροσίδης έπαιξε το πρώτο του μεγάλο παιχνίδι με τη φανέλα του Ολυμπιακού και ήταν ο καλύτερος των «ερυθρολεύκων» δεν κρίνεται και τόσο σημαντικό. Οτι αυτός που αναμφισβήτητα πρωταγωνίστησε από μεριάς ΑΕΚ ήταν ο Καμπάνταης, που μέχρι να καθιερωθεί στην ΑΕΚ έφτυσε αίμα το παιδί, είναι κάτι που έπεται της εμφανίσεως Μπριάκου. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής και κανείς Παπασταθόπουλος, που ήταν εξαιρετικός και αγωνίστηκε και για τον εκτός κλίματος Τσιρίλο, αλλά ούτε και ο Κονέ, που τα πήγε μια χαρά.

Ετσι η συζήτηση θα συνεχιστεί μέχρι να σβήσει να ξεθυμάνει. Κάθε χρόνο τα ίδια. Και αυτοί που οφείλουν να τραβήξουν τα σχοινιά, να ελευθερώσουν τη βάρκα, μπας και αυτή ταξιδέψει λίγο και πάει παραπέρα ταξιδεύοντας επιτέλους και εμάς μαζί της, αδρανούν και απλά μεμψιμοιρούν. Να μου το θυμηθείτε ότι και του χρόνου για τα ίδια θα γκρινιάζουν. Ειλικρινά έχω βαρεθεί. Δεν λέω ότι έχουν άδικο. Αλλά από τη στιγμή που βλέπουν το έλος, ζουν στον βάλτο που έχουν μπροστά τους και δεν τολμούν να τον αποξηράνουν και να τον μετατρέψουν σε εύπορη κοιλάδα, τότε και εγώ έχω το δικαίωμα να πιστεύω ότι όλα αυτά γίνονται για το θεαθήναι και το «ακουσθήναι». Οπότε προτιμώ να ψάχνω διαμάντια στα σκουπίδια.