Στην εφημερίδα το δίλημμα τέθηκε νωρίς. Αμέσως μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ: ποιο είναι το πιο σημαντικό θέμα, η νίκη του «Δικεφάλου του Βορρά» ή ο διασυρμός του Ολυμπιακού στους «Ζωσιμάδες». Σε ένα κλασικό ντέρμπι, όπως στην Τούμπα, κάθε αποτέλεσμα είναι πιθανό. Το συγκεκριμένο, μάλιστα, αποτελεί προϊόν της εξαφάνισης μιας ομάδας σε κάθε ημίχρονο. Επιμένω στη διατύπωση. Ο Παναθηναϊκός ξεχάστηκε στα αποδυτήρια της Τούμπας για τα πρώτα σαράντα πέντε λεπτά και εισέπραξε κάτι λιγότερο από όσα του αναλογούσαν. Στο δεύτερο ημίχρονο κλειδώθηκαν μέσα οι ΠΑΟΚτσήδες και τη γλίτωσαν φθηνά με ένα τεμάχιο. Αλλα δύο τους άξιζαν. Με βάση τη συνολική εικόνα των ομάδων στο ενενηντάλεπτο το αποτέλεσμα αδικεί τον Παναθηναϊκό, που όσα έπαθε στην αρχή τα γύρισε πίσω και με το παραπάνω στη συνέχεια. Για λόγους αρχής και όχι ουσίας πρέπει να σημειωθεί ότι στη φάση του πρώτου γκολ η μπάλα βρίσκει στο χέρι του Μίετσελ και στο δεύτερο γκολ πιθανώς ο Τόργκελε, που πασάρει, βρίσκεται σε θέση οφσάιντ. Οριακές φάσεις, τις οποίες ο Κάκος και ο βοηθός του δεν αντιμετώπισαν σωστά. Η ουσία, κατά τη γνώμη μου, παραμένει. Ο Παναθηναϊκός είχε αναιμικά χαφ, που μάρκαραν με δυσκολία και δεν μπορούσαν να προωθήσουν την μπάλα. Το μαρκάρισμα ψηλά, που επέλεξε ο Βούκοτιτς, τους έκοψε στη μέση. Η αντικατάσταση του Ζαγοράκη πριν συμπληρωθεί τέταρτο στο β' ημίχρονο αποδιοργάνωσε τον ΠΑΟΚ και τον παρέδωσε στις ορέξεις του «τριφυλλιού». Καθοριστική στην αλλαγή της εικόνας, η είσοδος του Μάντζιου και του νεαρού Νίνη, που μαρκάρει και διεμβολίζει με την ίδια επιτυχία.
Στα Γιάννενα είχαμε κηδεία. Ο αξιομακάριστος αδελφός ημών Ολυμπιακός ετάφη. Ο,τι δηλαδή συνηθίζεται όταν έχεις μπροστά σου ένα πτώμα. Το σαρκίο του πρωταθλητή περιεφέρετο για ενενήντα λεπτά και επιπλέον στο γήπεδο. Σαρκίο κενό ποδοσφαιρικού περιεχομένου, εγωισμού, φιλότιμου και έμπνευσης. Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΣ τού συμπεριφέρθηκαν σαν σάκο του μποξ, μέχρι ορισμένου σημείου. Αν οι παίκτες του Παπακώστα καταλάβαιναν νωρίς με τι ακριβώς είχαν να κάνουν, ο Ολυμπιακός θα κατέγραφε την πιο ντροπιαστική ήττα στην ιστορία του. Τώρα, γλίτωσε στο τσακ τέτοια καταγραφή. Εξηγήσεις του τύπου «έπαιζαν οι αναπληρωματικοί», «ήταν πολύ κακό το γήπεδο», στον βαθμό που χρησιμοποιηθούν είναι τόσο αισχρές όσο και η απόδοση της ομάδας. Ο Λεμονής παρατήρησε σωστά ότι στο 80% των φάσεων οι ποδοσφαιριστές του έφταναν δεύτεροι. Στην περίπτωση του Καψή το ποσοστό ανεβαίνει περισσότερο. Ο ΠΑΣ επέβαλε το παιχνίδι του και καθήλωσε τον αντίπαλό του. Ετσι, δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς; Πού υστερεί ο Ντάσιος του Ζεβλάκοφ, ο Γήττας του Ταραλίδη, ο νεαρός Καζναφέρης του Καφέ; Για τον Κοντογουλίδη και τον Μπόρχα δεν αναρωτιέται κανείς. Ολοι ξέρουν ποιος είναι ο καλύτερος. Ολοι ξέρουν γιατί την ερχόμενη Κυριακή τα περίφημα «γερόντια» του Θρύλου θα πάρουν και πάλι τις φανέλες. Διότι, έστω και με μισές αναπνοές, θα βρουν τρόπους κουτσά-στραβά για να αντεπεξέλθουν. Οι περισσότεροι από όσους τις φόρεσαν χθες, ακόμα και να ήθελαν, δεν μπορούσαν. Υπάρχει απόλυτη ανάγκη να παίζουν χωρίς άγχος και τόσο μεγάλες ευθύνες. Δηλαδή, να παίζουν κάπου αλλού.
Εκτοσ αν ο Λεμονής έπειτα από τόσα χρόνια προπονητικής καριέρας έκρυβε πολύ καλά το μαγικό ραβδάκι του και θα το εμφανίσει στου Ρέντη σήμερα το πρωί.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.