Όσοι έβριζαν έτρεχαν στις φιέστες… (sport-fm.gr / Γιώργος Χελάκης)

Του Γιώργου Χελάκη

Η αναγνώριση «χτίζεται» μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Η απαξίωση μπορεί να έρθει σε μια βραδιά και κάτι. Η μία βραδιά ήταν η ισοπαλία με τη Σαχτάρ και ο αποχαιρετισμός στην Ευρώπη. Το «κάτι» ήταν το 0-2 με το οποίο ο Ολυμπιακός έχανε κάποια στιγμή από το Αιγάλεω. Τότε οι φανατικοί υποστηρικτές της ομάδας και του Σωκράτη Κόκκαλη, μεταμορφώθηκαν σε υβριστές. Δύο πρόσωπα που έχουν συνδέσει την παρουσία τους με τη λαμπρή δεκαετία του Θρύλου βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Κάθε φορά που ο αρχηγός Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς έπιανε τη μπάλα στα πόδια, το μακρόσυρτο και επίμονο «ουουου» τρυπούσε τα αυτιά. Μόλις έγινε το 0-2 ο Κόκκαλης άκουσε εν χορώ τους οπαδούς να τον καλούν να τα μαζέψει και να φύγει εφόσον δεν φέρει άλλους παίκτες. Όσοι έπιναν νερό στο όνομά του δήλωναν έτοιμοι να τον στείλουν «στο πυρ το εξώτερο».

Πριν γραφτεί οτιδήποτε άλλο ας διευκρινιστεί ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα των οπαδών να κρίνουν, να επικρίνουν και να εκδηλώνουν τη δυσφορία τους. Ακόμα και εναντίον εκείνων που μέχρι πρότινος εξυμνούσαν και λάτρευαν. Εννοείται πως η γιούχα γινόταν κι αυτή στο όνομα της μεγάλης αγάπης για τον Ολυμπιακό. Το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι κατά πόσο τέτοιου είδους γιούχα βοηθάει την ομάδα να ανατρέψει το άσχημο αποτέλεσμα και να φτάσει στη νίκη. Όπως σχεδόν όλοι συμφωνούν, οι παίκτες του Ολυμπιακού ούτε αδιάφοροι ήταν μέσα στο γήπεδο, ούτε τα δύο γκολ που είχαν ήδη δεχθεί ήταν αποτέλεσμα της ανωτερότητας του αντιπάλου τους. Ο πρωταθλητής έπαιξε το Αιγάλεω σαν τη γάτα με το ποντίκι και οι ευκαιρίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Φαινόταν καθαρά πως ήταν θέμα χρόνου να μπει το γκολ και να αρχίσει η αντεπίθεση για την ανατροπή του σκορ. Κατά συνέπεια, οι παρατεταμένες αποδοκιμασίες τι νόημα είχαν; Όσοι αποδοκίμαζαν ήταν ή όχι από αυτούς που κατάκλυζαν το Καραϊσκάκη και την πλατεία Κοραή για τις απανωτές φιέστες; Μήπως πριν από εκείνες τις φιέστες είχαν προηγηθεί… λαμπρές ευρωπαϊκές πορείες;

Χρόνια τώρα έχουμε κουραστεί να παρακολουθούμε τις αποτυχημένες προσπάθειες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ να αμφισβητήσουν τα εγχώρια πρωτεία του Ολυμπιακού. Η κατάκτηση του τίτλου για μια ακόμα χρονιά κατάντησε ξαφνικά μια λεπτομέρεια χωρίς σημασία. Όσοι θέλουν -όλοι υποτίθεται- να παίξει και τη νέα χρονιά ο Θρύλος στο Τσάμπιονς Λιγκ, γνωρίζουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χωρίς τον Τζόρτζεβιτς και τον Κόκκαλη θα γίνει αυτή η δουλειά;