Όταν τα πρόβατα ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής!

Η Κύπρος υφίσταται αυτές τις ώρες νέα εισβολή και κατοχή. Οι Κύπριοι πολίτες το γνωρίζουν.

Καταλαβαίνουν ότι οι γερμανοί και οι σύμμαχοι τους στην Ευρώπη δεν έρχονται για να τους σώσουν αλλά για να τους τιμωρήσουν. Να διαλύσουν την οικονομία τους, να βάλουν χέρι στον φυσικό τους πλούτο. Θέλουν να πετύχουν όμως και κάτι παραπάνω.

Να δείξουν στους άλλους χειμαζόμενους λαούς της Νότιας Ευρώπης πως όποιος προσπαθήσει να σηκώσει κεφάλι και να αμφισβητήσει τον «λόγο της αλήθειας» τις τρώει, τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.

Ας μην έχουμε αυταπάτες γύρω απ’ αυτό. Οι Κύπριοι τιμωρούνται γιατί είπαν «όχι» στο πρώτο σχέδιο διάσωσης που έκανε το εγκληματικό λάθος να αποδεχθεί η κυβέρνηση του Αναστασιάδη.

Όποιος ψάξει στις σελίδες του γερμανικού Τύπου θα διαπιστώσει πως οι Κύπριοι τιμωρούνται και για το μακρινό «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Πάει πολύ μια κουκίδα στον χάρτη να αναστατώσει δύο φορές τους συμμάχους με τις αρνήσεις της.

Πρέπει λοιπόν να τιμωρηθεί για να μην αυθαδιάσουν στο μέλλον και οι υπόλοιποι…

Για μια ακόμη φορά οι Κύπριοι ομογενείς διαπιστώνουν ότι το περίφημο εθνικό κέντρο όχι μόνο δεν προστρέχει σε βοήθεια αλλά τους σπρώχνει πιο βαθειά στην άβυσσο των μνημονίων.

Η ελληνική κυβέρνηση βιάζεται να δει την Κύπρο να υπογράψει τους όρους της κοινωνικής της ερήμωσης για να πανηγυρίσει στο εσωτερικό και να στριμώξει την αξιωματική αντιπολίτευση καλώντας την να αναγνωρίσει ότι μέσα στην ευρωζώνη δεν υπάρχουν σοβαρά περιθώρια διαπραγμάτευσης παρά μόνο υποταγής.

Η κυβέρνηση ποντάρει την επιβίωση της πάνω στην καταστροφική συμφωνία που υπέβαλε στην Κύπρο το Γιούρογκρουπ.

Η αλήθεια είναι πως αν σήμερα ο Κυπριακός λαός και η Βουλή των Αντιπροσώπων πουν ένα νέο «όχι» τότε στην ουσία συνομολογούν την έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και την ευρωζώνη.

Για μια τέτοια επιλογή δεν είναι προετοιμασμένο το πολιτικό σύστημα και πιθανότατα ένα μεγάλο μέρος της κυπριακής κοινωνίας.

Η αλήθεια είναι πως όταν διαπραγματεύεσαι με την Μέρκελ και τους υποτελείς της θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα τα ενδεχόμενα ακόμα και την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Τέτοια προετοιμασία δεν υπήρξε. Ένας τυφλός ευρωπαϊσμός παίρνει τις επιθυμίες για πραγματικότητα. Μια σκληρή νομισματική ένωση που για χρόνια μεγάλωνε τις ανισότητες μεταξύ Βορρά και Νότου δεν είχε καμία σχέση με την Ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης.

Χρόνια τώρα –τα χρόνια του μνημονίου- κανείς δεν υπερασπίζεται την Ευρωζώνη. Απλώς μας λένε ότι έξω από αυτή θα είναι χειρότερα. Το επαναλαμβάνουν κάθε φορά που επιβάλλουν νέα μέτρα εξοντώνοντας την κοινωνία.

Τα αντιμνημονιακά κόμματα επέμεναν μέχρι τώρα ότι υπάρχουν περιθώρια να αποκρουστούν τα μνημόνια με σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωζώνη.

Η εμπειρία στην Κύπρο δείχνει ότι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης μέσω στην Ευρωζώνη είναι ελάχιστα.

Ότι ακόμα κι αυτά είναι δύσκολο να εξαντληθούν αν δεν υπάρχει επεξεργασμένο ένα εναλλακτικό σχέδιο για τη ζωή εκτός ευρώ και εκτός ευρωζώνης.

Συνιστά μέγιστη πολιτική επιπολαιότητα να θεριεύει στην κοινωνία η άποψη για έξοδο από το ευρώ και τα κόμματα που είναι εναντίον των μνημονίων, της Μέρκελ και της Τρόικας να μην έχουν ένα σχέδιο ήδη επεξεργασμένο.

Η περίπτωση της Κύπρου αποδεικνύει πως όταν διαπραγματεύεσαι με επίδοξους κατακτητές πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα τα ενδεχόμενα. Διαφορετικά είναι σαν να ζητάς από τον σφαγέα σου, καλύτερες συνθήκες σφαγής…