Για ένα «Ντέρμπι» που χάθηκε…

Σε τέτοιες περιπτώσεις νομίζεις ότι βγάζεις την υποχρέωση λέγοντας δυο-τρεις τυπικές κουβέντες. Όταν κλείνει μια εφημερίδα σκέφτεσαι τα παιδιά που χάνουν τη δουλειά τους και την κρίση που αύριο, μεθαύριο θα χτυπήσει (πιο δυνατά) τη δική σου πόρτα.

Χρόνια τώρα είναι γνωστή η σχετική φιλολογία! Στην Ελλάδα κυκλοφορούν περισσότερες αθλητικές εφημερίδες από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο. Γεγονός είναι και μάλιστα άξιο λόγου.

Δέχομαι ότι αντανακλά τις παθογένειες του ελληνικού αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Είναι ψέμα όμως ότι οι παθογένειες αυτές αφορούν τα οπαδικά φύλλα. Είναι υποκριτικό να ρίχνουμε εκεί το λίθο του αναθέματος.

Σπουδές στον φανατισμό και τη μονομέρεια έχουμε κάνει όλοι. Στον σεξισμό επίσης. Στο «Ντέρμπι» του Κώστα Γκόντζου ήξερες τι θα διαβάσεις. Ποια ομάδα υποστηρίζει, με ποιο τρόπο το κάνει, ποιους βάζει απέναντι και ποιους προβάλλει. Τόσα χρόνια η ίδια γραμμή, η ίδια τακτική. Θέμα επιλογής αν θα το προτιμήσεις ή όχι.

Το σημείωμα θα είχε τυπικό χαρακτήρα αν δεν έκαναν την εμφάνισή τους ορισμένοι που το ευχαριστήθηκαν γιατί μια αθλητική εφημερίδα κλείνει. Στο ανελέητο οπαδικό πόλεμο είδαν απλώς ένα ηττημένο και έσπευσαν να φανερώσουν τη χαρά τους.

Ο Γκόντζος και τα παιδιά που δούλευαν στο «Ντέρμπι» έγιναν λάφυρα του ακήρυχτου πολέμου. Όταν λέμε πως θα ξεριζώσουμε τον «Βαρδινογιαννισμό» το εννοούμε. Δεν μας νοιάζει που κάποιοι μένουν χωρίς δουλειά, αφού πρόκειται για εχθρούς…

Μέσα στην κρίση που γονατίζει την κοινωνία και απειλεί να μας στείλει όλους στο περιθώριο είναι από μικρότητα ως κακία να επιχαίρουμε όταν κλείνει μια αθλητική εφημερίδα. Κανένας δεν είχε την υποχρέωση να αγαπά το «Ντέρμπι» και τον εκδότη του, να συμμερίζεται τις ιδιαίτερες απόψεις του.

Να χαίρεται όμως θεωρώντας ότι αυτές οι απόψεις δεν θα μπορούν πια να εκφραστούν είναι πέρα από λανθασμένο (οι απόψεις θα βρουν τρόπο να εκφραστούν) βαθύτατα αντιδημοκρατικό. Αλλά τέτοιες ώρες πού να ψάχνεις για βελόνα στα άχυρα του φανατισμού.

Υπάρχουν άραγε αναμάρτητοι που να μπορούν να κουνήσουν το δάχτυλο μπροστά στο πρόσωπο του Γκόντζου μιλώντας για «έγκλημα και τιμωρία»; Εγώ μόνο υποκριτές βλέπω…