Ο Φερέρ είναι ο καλύτερος παίκτης της (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Ξεχνάμε» τις πολλές απουσίες της ΑΕΚ και ασχολούμαστε με όσα είδαμε στο ματς. Η Αντερλεχτ δικαιούνταν να φύγει από το γήπεδο με τρία-τέσσερα μπαλάκια στις αποσκευές της. Η διαφορά που είχε από την «Ενωση» ήταν η μέρα με τη νύχτα. Ανάθεμα κι αν οι χαφ της μπόρεσαν να αλλάξουν δύο πάσες μεταξύ τους. Οσο κι αν οφείλεται στη δική τους αδυναμία, το τρέξιμο που έριξαν χθες οι Κυριακίδης, Χετεμάι και Τόζερ ήταν άλλο πράγμα. Πιθανόν ακόμα να τρέχουν. Ο Φερέρ συγκέντρωσε πολύ κόσμο στο κέντρο και πήρε έλεγχο του παιχνιδιού και κατοχή μπάλας. Οι παίκτες βρήκαν γρήγορα συνοχή και έβγαλαν φάσεις μπροστά από την εστία των Βέλγων.

Από εκεί και πέρα, η γνωστή κακοδαιμονία. Προσθέστε γενναία δόση ανικανότητας και έχετε την εξήγηση γιατί ούτε αυτή τη φορά ήρθε νίκη σε αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Φερέρ είδε πάλι όραμα, αφήνοντας στον πάγκο τον Λυμπερόπουλο για ένα ημίχρονο. Ετσι όπως πήγε το παιχνίδι, είναι άδικο να κατηγορηθεί. Τα δοκίμασε όλα, του βγήκαν τα περισσότερα και μόνο το γκολ γίνεται άλυτο πρόβλημα για την ΑΕΚ. Για σπουδαία εμφάνιση και όμορφο θέαμα ας μη γίνεται λόγος. Στην ΑΕΚ περίσσεψαν δύναμη, πάθος και έλειψε η αποτελεσματικότητα. Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα.

Στις απουσίες τώρα. Ο Φερέρ έβγαλε λαγούς από το καπέλο του. Οι Χετεμάι, Τόζερ, Κυριακίδης κάλυψαν το κενό των Ιβιτς, Ζήκου και Εμερσον. Μπορεί να τους έλειπαν κάποια τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά με τόσο τρέξιμο... οι φάσεις που έπρεπε οπωσδήποτε να βγουν, βγήκαν. Εξαίρεση αποτελούν τα τελευταία λεπτά. Ακόμα και ο «μάγος» Φερέρ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, την ώρα που ο Σέζαρ χάνει τόσο αστεία το κοντρόλ. Το μόνο που του μένει είναι να βάλει κοντό σωβρακάκι και να μπει μέσα, που θα 'λεγε ο Αναστόπουλος... Όλα τα άλλα τα έκανε με το παραπάνω.

Απέναντι σε μία μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως η χθεσινή Αντερλεχτ, το κοντέρ έπρεπε να γράψει. Δεν έγραψε κι αυτό οφείλεται στην ΑΕΚ. Ο,τι γίνεται να διδαχτεί, φαίνεται πως ο Φερέρ το έχει διδάξει. Ο Ισπανός ανακάτεψε την τράπουλα τόσο πολύ, που συνάδελφοί μου στην εφημερίδα έτρεξαν να ποντάρουν στο «διπλό»... Διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Η νέα ΑΕΚ κυριάρχησε επί της Αντερλεχτ, χωρίς -και πάλι- να νικήσει. Τα δάκρυα του Σέζαρ πιστοποιούν την τραγωδία. Επειδή ακόμα κι αν υπάρχει, είναι εξαιρετικά ματαιόδοξο να επικαλούμαστε τον Θεό μπας και δείξει στους ΑΕΚτσήδες τον δρόμο προς τα δίχτυα, είναι καλύτερο να παραδεχτούμε πως καλή ομάδα είναι αυτή που βάζει ένα γκολ παραπάνω από τον αντίπαλό της!

ΥΓ.: Ο διαιτητής έφαγε ένα πέναλτι. Φαντάζομαι ότι ο «κιτρινόμαυρος» μικρόκοσμος θα ξεπεράσει σβέλτα το δέντρο και θα ασχοληθεί με το δάσος...