Το στραβό κλίμα που το ‘φαγε κι ο Αρετόπουλος

Άξιος συγχαρητηρίων ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Αμέσως μετά το ματς στα Περιβόλια προτίμησε να "σφυρίξει κλέφτικα" αντί να τα ρίξει όλα στα σφυρίγματα του Αρετόπουλου. Τι να πει δηλαδή που να έχει μεγαλύτερη αξία από τα "τιτιβίσματα" του Γιάννη Αλαφούζου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Γνωστά πράγματα. Στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Κατά συνέπεια ο Παναθηναϊκός δικαιούται να κερδίζει, ακόμα κι όταν ο Πλατανιάς είναι καλύτερος του. Αυτό είναι θέμα που το ρυθμίζουν η τύχη και οι ατομικές ικανότητες κάθε ποδοσφαιριστή. Ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων που έχουν ο κ. Αρετόπουλος και οι βοηθοί του. Ο Τοτσέ παίρνει τη μπάλα καλυπτόμενος και πάει για το γκολ. Ο πρώτος βοηθός κ. Δημητριάδης τον σταματά ως οφσάιντ.

Ο Καλάϊτζιτς δέχεται το φύσημα του ανέμου από τον Βύντρα και ο διαιτητής Αρετόπουλος ζηλεύει τη δόξα του Κύρου Γρανάζη και εφευρίσκει πέναλτι. Δύο λάθη που κόστισαν τουλάχιστον έναν βαθμό στους πράσινους αλλά τους στραπατσάρισαν το ηθικό. Αναφέρομαι στους πράσινους ως ομάδα γιατί η διοίκηση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική απέναντι στην ηγεσία του ποδοσφαίρου κι ίσως έχει άλλα κριτήρια...

Ο Παναθηναϊκός πήγε στα Περιβόλια με τη μισή ομάδα. Εξ αντικειμένου είχε μικρά περιθώρια να παρουσιάσει νέα αγωνιστική βελτίωση. Από την άλλη ήταν περίπου βέβαιο ότι ο Αναστασιάδης θα έστελνε στο γήπεδο έντεκα καμικάζι για να επωφεληθούν βαθμολογικά από τον "πειραματικό" Παναθηναϊκό.

Το ματς εξελίχθηκε με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για ορθολογικές κρίσεις με καθαρά αγωνιστικό περιεχόμενο. Ο προπονητής Ρότσα έμεινε στο αγωνιστικό μέρος και έπραξε "άγια". Δεν θέλει πολύ οι παίκτες του να υιοθετήσουν τη λογική «για όλα φταίνε τα κοράκια» και να μην προσπαθήσουν για τίποτα ή να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την μέτρια εμφάνιση τους απέναντι στον σφριγηλό Πλατανιά.

Ο κύριος Αρετόπουλος και λοιποί συγγενείς ως πότε θα κρύβονται πίσω από την ευγενική χορηγία της ΚΕΔ και όσων καταρτίζουν πίνακες και αξιολογούν διαιτητές.

Το ζήτημα ξεπερνά κατά πολύ τις κακές διαιτησίες και τους κακούς διαιτητές. Προσβάλει την αξιοπιστία της διοργάνωσης και δημιουργεί τον κίνδυνο να αποστρέψει το βλέμμα του ο φίλαθλος.