Γοργόνα, ζει ο βασιλιάς Παναθηναϊκός; (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Τώρα, μία από τα ίδια. Εκεί φαίνεται ότι οδηγείται, εκτός απροόπτου, ο Παναθηναϊκός μετά τη σφαλιάρα της Πάτρας. Έτσι όπως τα έκανε ο Μπάκε ακόμα και κάποιος περαστικός από την Παιανία θα μπορούσε να βρει έναν τερματοφύλακα μ' άλλους δέκα για μέσα που να παίζουν καλύτερα από το πατρινό καρναβάλι.

Επειδή ο χρόνος πιέζει τόσο που δεν είναι δυνατό να έρθει κάποιος εύστροφος τύπου Μπάκε ώστε να κατανοήσει στο άψε σβήσε το πενταετές πλάνο, στον «πράσινο» πάγκο θα κληθεί να καθίσει κάποιος που γνωρίζει την «ελληνική πραγματικότητα». Δηλαδή κάποιος που θα ξέρει ότι είναι προσωρινός μέχρι να βρεθεί ο νέος Μαλεζάνι...

Δυστυχώς ο αγέρωχος πρόεδρος της Παναχαϊκής Κώστας Μακρής ύψωσε το κορμί του και δεν άφησε να φύγει ο Τότης Φυλακούρης. Ετσι, σειρά παίρνουν ο Βαγγέλης Βλάχος, ο Σπύρος Λιβαθηνός, ο Αγγελος Αναστασιάδης μέχρι κι ο Βασίλης Δανιήλ. Θα έγραφα και για τον Γαβρήλο Γαζή, αλλά δεν έχω νέα του τελευταία...

Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί την κρίσιμη ώρα της επιλογής όλοι παραδέχονται ότι η καλύτερη λύση είναι ο Μπάγεβιτς, αλλά... Ο Παναθηναϊκός ατύχησε φέτος και πέρυσι στην πιο κρίσιμη επιλογή του. Μαλεζάνι και Μπάκε στάθηκε αδύνατο να προσαρμοστούν και να φτιάξουν μία ομάδα να παίζει μπάλα της προκοπής.

Φέτος που η διοίκηση αποφάσισε να ξοδέψει για να φτιάξει ομάδα, ο Μπάκε αποδείχθηκε ανίκανος να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρα. Νωρίτερα -λίγα χρόνια πριν- το ίδιο είχε κάνει και η ιδιοκτησία. Κυνηγημένη από το φάντασμα της Ριζούπολης διέλυσε μία ολόκληρη ομάδα και έμεινε να παρακολουθεί την πετυχημένη πορεία των... αποτυχημένων.

Αραγε έχουν αναρωτηθεί ποτέ στο διοικητήριο της Παιανίας πώς γίνεται κι όσοι φεύγουν ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους; Πώς είναι δυνατόν όσοι φεύγουν να «φορτώνονται» με κουσούρια και όσοι έρχονται να γίνονται ήρωες όχι μ' αυτά που παίζουν, αλλά μ' αυτά που δηλώνουν; Πάσα εξήγηση δεκτή...

Η αλλαγή προπονητή είναι αναγκαία πλην όμως όχι ικανή προϋπόθεση για να «αναστηθεί» ο Παναθηναϊκός. Αν ο κύριος Βαρδινογιάννης αποφασίζει μόνος του και απλώς συζητά με τους συνεργάτες του τις αποφάσεις που έχει πάρει, δυστυχώς η ευθύνη τον βαραίνει και η δουλειά του δημοσιογράφου, άρα και του κειμένου, σταματά εδώ.

Εάν ακολουθεί δημοκρατικές διαδικασίες, τότε ας συνεχίσει μ' αυτές, αλλάζοντας συνεργάτες. Ειδικά εκείνους που στους διαδρόμους του διοικητηρίου είναι λαλίστατοι και στο γραφείο του Τζίγκερ πίνουν το αμίλητο νερό για να εξασφαλίσουν τη μηνιαία επίσκεψή τους στο λογιστήριο...