Δέσαμε το γάιδαρό μας με μαρούλι (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Αρχίζουμε με ένα ρητορικό ερώτημα. Πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη; Οσο το να φτιάχνεις σε κάθε παιχνίδι καμιά εικοσαριά ευκαιρίες και στο τέλος να μην παίρνεις το ματς διότι αδυνατείς να τις μετατρέψεις σε γκολ. Οποιος δεν το πιστεύει, να ρωτήσει τον Σέρα Φερέρ.

Το όλο θέμα θα μπορούσαμε να το «πιάσουμε» πιο αισιόδοξα, γράφοντας ότι η συμμετοχή είναι από μόνη της τεράστια αγωνιστική και οικονομική επιτυχία. Το πολυτραγουδισμένο στιχάκι αναφέρει: «Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει».

Με αυτή τη λογική βγήκαν στην ΑΕΚ και μίλησαν με λόγια θετικά για την κλήρωση στους ομίλους. Αν αποφάσισαν να συμπεριφερθούν όπως ο Θόδωρος Ρουσόπουλος στο press room, το δίκιο τους βουνό. Αλίμονο τώρα όσα λέει ο Θόδωρος εκεί να τα πιστεύει κι από πάνω. Αν τα έλεγαν γιατί τα πίστευαν, τότε τους είχε εντελώς διαφύγει η εικόνα στα ματς ΑΕΚ-ΠΑΟΚ και ΑΕΚ-Χαρτς. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται.

Η μάχη θα είναι σκληρή και θα δοθεί κυρίως για την κατάκτηση της 3ης θέσης, που δίνει διέξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η παρατήρηση θα ισχύει στο ακέραιο ακόμα κι αν απόψε το βράδυ στο «Σαν Σίρο» το γήπεδο κατηφορίσει επικίνδυνα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν στραβώσουν τα πράγματα, δεν θα φταίνε οι παίκτες όσο θα φταίνε όλοι εκείνοι που άφησαν να καλλιεργηθούν υψηλές προσδοκίες.