Το χρυσό μετάλλιο της συλλογικότητας (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Πριν από τον ημιτελικό είχε ερωτηθεί ο προπονητής των Αμερικανών Μάικ Σιζέφσκι ποιον Ελληνα παίκτη ξεχωρίζει. Η απάντησή του χαρακτηριστική: «Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις κάποιον. Αυτοί είναι ομάδα». Μετά τον θρίαμβο η διαπίστωση του πολύπειρου κόουτς ισχύει στο ακέραιο.

Καθένας ξεχωριστά από τους διαφημισμένους αστέρες του ΝΒΑ έχει μεγάλη (χρηματιστηριακή) αξία. Η ήττα από τους Ελληνες δύσκολα θα τη μειώσει. Ωστόσο, όλοι μαζί οι αστέρες του ΝΒΑ δεν κάνουν ομάδα με την αξία της ελληνικής. Σαράντα και επιπλέον μέρες τούς είχε στη διάθεσή του ο Σιζέφσκι κι όμως. Οι Αμερικανοί παρέμειναν άθροισμα σπουδαίων παικτών, οι οποίοι τελικά έχασαν από μια σπουδαία ομάδα. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης το είπε καθαρά: «Οι παίκτες μου βάζουν το εγώ τους κάτω από την ομάδα».

Αλλοι μάρτυρες δεν μας χρειάζονται. Ενας προπονητής και δώδεκα παίκτες μάς δίδαξαν ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όταν το επιδιώκεις με ομαδική δουλειά και συλλογικό πνεύμα. Ακόμα και μια αθλητική υπερδύναμη μπορεί να νικηθεί κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις.

Σε μια εποχή που αποθεώνεται το «εγώ» και προωθείται συστηματικά η αντίληψη του ατομικού συμφέροντος, η Εθνική ομάδα μπάσκετ δίνει το παράδειγμα της συλλογικότητας. Της αλληλεγγύης, όπως το διαπιστώσαμε στην περίπτωση του Νίκου Ζήση.

Οσοι μένουν στην αθλητική διάσταση μπορούν να χαρούν για την τεράστια επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού. Οσοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν τον αθλητισμό και ως κοινωνικό γεγονός, δίνουν μεγάλη σημασία στο μήνυμα που εκπέμπει η Εθνική μπάσκετ. Κανείς δεν είναι ανίκητος όταν τον αντιμετωπίζεις με ομαδικό πνεύμα, συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Οταν βάζεις το ταλέντο και τα ατομικά προσόντα να λειτουργήσουν μέσα από το σύνολο και υπέρ του συνόλου.

Το μήνυμα μπορεί να έχει αποδέκτη την ελληνική κοινωνία. Ολους εκείνους που με τη στάση και τη συμπεριφορά τους μας παροτρύνουν να ψάξουμε ατομικές λύσεις σε κοινά προβλήματα. Οσους προκρίνουν τη λογική «εμείς να βολευτούμε κι όλοι οι άλλοι να πάνε να...».

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι παίκτες του δεν εκφώνησαν το μήνυμα. Δεν περιορίστηκαν σε δηλώσεις. Με επίπονη δουλειά, χρόνια τώρα, χωρίς φανφάρες και εντυπωσιασμούς, μιλούν με τη δύναμη του παραδείγματος. Με τη στάση ζωής. Θα είναι υπέροχο να επιβραβευτούν σήμερα με το χρυσό μετάλλιο ως πρωταθλητές κόσμου. Ακόμα και αν δεν γίνει, το παράδειγμά τους μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης για όσους στη θέση του «εγώ» τολμούν να βάζουν το «εμείς».