Χελάκης Reloaded, λοιπόν!

Παραμονή του παιχνιδιού με τη Γερμανία από το κέντρο Τύπου στο πανέμορφο Γκντανσκ, γράφω σε τόνο προσωπικό.

Δημοσιογράφοι από την Πολωνία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αυστρία, τη Ρωσία με ρωτούν για τις περιγραφές μου. Μόλις τελειώνει η συζήτηση αντιλαμβάνομαι την αμηχανία τους και εν μέρει την απογοήτευση τους. Ήρθαν να κάνουν ένα «θέμα» για κάποιο... καρτούν των ραδιοφωνικών μεταδόσεων και τους προκύπτει ένας... αμετανόητος μπολσεβίκος που αρνείται να «συνεργαστεί» για να βγει το θέμα ενός γραφικού έλληνα περιγραφέα ποδοσφαιρικών αγώνων που χειρονομεί, κάνει γκριμάτσες και εφευρίσκει ατάκες.

Λυπάμαι που δεν γίνεται η δουλειά τους. Λυπάμαι πολύ περισσότερο που τους δίνω το δικαίωμα να νομίζουν κάτι τέτοιο...

Μέχρι τώρα ήξερα και ξέρατε τον ραδιοφωνικό ήχο μου. Ο γίγαντας Παντελής Καλαϊτζίδης είχε την έμπνευση να καταγράψει με την κάμερα του, την αφεντιά μου την ώρα που περιγράφω τα ματς του EURO.

Έτσι η φωνή με τις «ξεσηκωτικές» περιγραφές απέκτησε και εικόνα. Τώρα όλος ο κόσμος κάνει «κλικ» και του φεύγει η περιέργεια για το ποιος είναι ο «τρελός» και πως περιγράφει.

Ομολογώ πως όπως η φωνή έτσι και η εικόνα μου είναι απουκρουστική.

Οδεύω στας δυσμάς του παραγωγικού βίου μου, με σοβαρό πλέον τον κίνδυνο κάποιοι να με αναγνωρίζουν από τις εκπομπές της Ελένης Μενεγάκη και τα δελτία ειδήσεων του star. Δικό μου πρόβλημα...

Επικοινωνώ μαζί σας για το... πρόβλημα μου με στόχο να καταγραφεί μια πραγματικότητα που ίσως να ενδιαφέρει ελάχιστους. Κι αυτό πρόβλημα μου...

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα. Πλατείες, αυλές, χωράφια ήταν τα γήπεδα μου...

Άλλο πάθος δεν είχα από το να παίζω μπάλα. Το ξέρουν οι χωριανοί μου (Σελιάνα - Περθώρι 2-0), το ξέρουν οι φίλοι και οι συμμαθητές μου στην Αιγείρα (ο Κωσταντής κι ο Αναστάσης) το ξέρουν οι συμπαίκτες μου στην ομάδα του Σπορ FM δεκαπέντε χρόνια τώρα.

Ο,τι ακούτε τις περιγραφές, το άκουσα από μεγαλύτερους στο χωριό μου και το επανέλαβα στα γήπεδα ο ίδιος. Είναι οι πιο αυθεντικές μνήμες μου, ό,τι υγιές κι αμόλυντο διαμόρφωσε την ιδιοσυγκρασία μου. Με τις ίδιες εκφράσεις απευθύνομαι στους φίλους και τους συναδέλφους μου στο γήπεδο και τη δουλειά. Οσο για τις χειρονομίες τα ίδια και χειρότερα. Ένα γκολ του Γιάννη Καρασπύρου ή του Τριανταφυλλόπουλου είναι για μένα στιγμές λύτρωσης. Μη ρωτάτε από τι... Οι αντιδράσεις μου στο γήπεδο είναι πιο "γραφικές" από αυτές που έχετε δει στα video του Παντελή.

Τριάντα χρόνια στην Αθήνα ζω και συμπεριφέρομαι αναπλάθοντας τις μνήμες των παιδικών μου χρόνων.

Δεν είμαι ούτε νιώθω επαγγελματίας αθλητικός συντάκτης.

Κάνω αυτή τη δουλειά από τύχη. Δεν ενσωμάτωσα ποτέ τα στερεότυπα του επαγγέλματος ούτε ενδιαφέρθηκα να κάνω καριέρα sportcaster. Αδιαφορώ για την εικόνα την ώρα που περιγράφω γιατί απλά ζω το παιχνίδι. Έχω επίγνωση ότι από τη δουλειά μου επωφελείται ο Σπορ FM. Αλίμονο. Για όσους θεωρούν ότι επωφελούμαι προσωπικά μεγαλώνοντας τον τραπεζικό μου λογαριασμό απλά ενημερώνω ότι η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο μου έχει στοιχίσει πολύ ακριβά. Ξέρω ότι πολλοί δεν το πιστεύουν. Πρόβλημα μου...