Για μια ακόμη φορά απογοητευτική η εθνική Αγγλίας. Κρίμα και άδικο για την χώρα με τη μεγαλύτερη ιστορία στο ποδόσφαιρο να παρουσιάζεται τόσο άχρωμη και άγευστη σε ένα ακόμη τουρνουά.
Η ισοπαλία απέναντι στη Γαλλία είναι τιμητικό αποτέλεσμα για τους Άγγλους. Η εικόνα του ματς… επέτρεπε ακόμη και ήττα για τα λιοντάρια. Την απέφυγαν επειδή το κέντρο άμυνας δούλεψε σωστά και ο Τζέραρντ, σε προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία, έπαιζε ως κλασικός αμυντικός χαφ καλύτερα από τον Πάρκερ.
Είναι κρίμα όμως, ο πιο ποιοτικός χαφ των Άγγλων, να περνά την περισσότερη ώρα του ματς αμυνόμενος μπροστά στη μεγάλη περιοχή του Χαρτ. Κάποιο λάθος κάνει στην προκειμένη περίπτωση ο γερο-Χότζον. Το 4-4-2 που προσαρμόζει δεν βγαίνει χωρίς χαφ-εξτρέμ που να βγάζουν φωτιές.
Ο Μίλνερ και ο Τσαμπερλέιν ήταν μακριά από τις φλόγες. Τους κατάπιε χωρίς κόπο ο Εβρά και ο Ντερμπισί. Ο κόουτς με το παλιομοδίτικο 4-4-2, το μόνο καταφέρνει να αφυδατώνει επιθετικά την ομάδα του, και να βγάζει τη γλώσσα του αρχηγού Τζέραρντ.
Μόνη λύση για να δούμε κάτι ελκυστικό από τους Άγγλους, είναι να απελευθερωθεί ο αρχηγός παίζοντας πιο μπροστά με δύο καθαρόαιμους αμυντικούς χαφ πίσω τους (πχ. Πάρκερ, Χέντερσον). Με σύστημα 4-3-3 ο Γιανκ θα τραβηχτεί αριστερά όπως παίζει στη Μάντσεστερ και θα παίξει δεξιά ένας εκ των Τζόνσον ή Νταουνινγκ.
Με την επιστροφή του Ρούνεϊ στην κορυφή (στο τρίτο παιχνίδι) και τους εξτρέμ να πατούν περιοχή κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά αν η Αγγλία παραμείνει έτσι, θα ξεχαστεί εύκολα, όπως έγινε σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
