Τα «γερόντια» τραγουδάνε ακόμα (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Εκατόν ογδόντα λεπτά μπάλας, για να δούμε αυτά που ξέραμε πάνω κάτω. Ξέραμε πολύ καλά ότι ο Ριβάλντο και ο Εμερσον είναι οι πιο ποιοτικοί παίκτες που έχουν στη διάθεσή τους ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Οχι μόνο αυτό, αλλά οι δύο τριανταπεντάρηδες ήταν με διαφορά οι καλύτεροι παίκτες των ομάδων τους χθες το βράδυ. Τι κι αν έγιναν μεταγραφές, τι κι αν ήρθαν και έπαιξαν καινούργιοι παίκτες, οι σταθερές αξίες, τα μεγάλα ονόματα, οι μπαρουτοκαπνισμένοι έδειξαν ότι θα είναι και φέτος οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Από τις τέσσερις ομάδες, ο Ολυμπιακός είναι που χρειάζεται τη λιγότερη δουλειά.

Λογικό για μια ομάδα που παραμένει ίδια από τη μέση και μπροστά. Το σύστημα για την Ελλάδα είναι απλό. Παίζουμε 4-3-3 και όταν βρεθεί μάστορας προπονητής, όπως ο Ματζουράκης, και μας βραχυκυκλώσει, κάνουμε τον σταυρό μας και περιμένουμε τον Ριβάλντο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Μέγα πλεονέκτημα, που στην Ελλάδα διαθέτει μόνο ο πρωταθλητής. Οι άλλες ομάδες έχουν καλούς παίκτες, καλό προπονητή, αλλά δεν έχουν Ριβάλντο, γι' αυτό και θα ξεμπερδεύουν πιο δύσκολα με τα βραχυκυκλώματα.

Το ίδιο είναι να στήνει την μπάλα για φάουλ ο Ιβιτς με τον Μαντούκα από τη μια και ο Ριβάλντο από την άλλη; Επειδή δεν είναι το ίδιο, ο Ντουμιτρέσκου, κατεβάζοντας στο γήπεδο μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, έφερε τον Φερέρ σε απόγνωση και τους ενθουσιώδεις φίλους της ΑΕΚ να χάνουν τον οίστρο τους σιγά σιγά, παρακολουθώντας το παραλήρημα των οπαδών του ΠΑΟΚ στις εξέδρες. Η χθεσινή ΑΕΚ, για περίπου 60 λεπτά, σου έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε σχέση με την ομάδα που κατέβασε ο Φερέρ στο Εδιμβούργο και στο φιλικό με την Μπενφίκα.

Αν η μισή ευθύνη είναι των ποδοσφαιριστών του, η άλλη μισή τού ανήκει. Η έμπνευσή του να αφήσει στον πάγκο τον Σέζαρ με τον Λαγό και να εμπιστευτεί τον Μαντούκα αποδείχτηκε ατυχής. Όταν διόρθωσε τα πράγματα, η ΑΕΚ πήρε τα πάνω της και πίεσε τον ΠΑΟΚ πιο ορθολογικά. Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν διακρίναμε ούτε αυτοματισμούς ούτε νέο επιθετικό πνεύμα. Είναι πιθανόν να τα δούμε όλα αυτά μια επόμενη φορά. Στον Ολυμπιακό μία από τα ίδια.

Η ομάδα του Σόλιντ άρχισε το πρωτάθλημα όπως είχε τελειώσει το προηγούμενο: κάπως ξεθυμασμένη και χωρίς δυνάμεις, όταν έφτανε η ώρα της τελικής προσπάθειας. Μη σας ξεγελάει η φρεσκάδα και το νεύρο του Καστίγιο - και αυτά περσινά στοιχεία ήταν, που απλώς ο Σόλιντ τα αξιοποιούσε ελάχιστα.

Επί του παρόντος, ο Μπόρχα είναι για να συμπληρώνει τα οικογενειακά διπλά στου Ρέντη. Οποιαδήποτε άλλη χρησιμότητά του, όπως, για παράδειγμα, το να παίζει βασικός στον Ολυμπιακό, είναι πέρα για πέρα αμφισβητήσιμη. Εκθέτει τον εαυτό του και αυτούς που τον χρησιμοποιούν. Μόνο στις παιδικές χαρές υπάρχουν νεαροί που συμπεριφέρονται τόσο σαστισμένα μπροστά στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Παίζοντας μαζί με τον Ριβάλντο και τους άλλους κανονικούς ποδοσφαιριστές που έχει ο Ολυμπιακός, μπορεί συν τω χρόνω να βελτιώσει την τεχνική του ο Μπόρχα και να φέρνει κάπως σε κανονικό ποδοσφαιριστή.

Ο Ντομί, δεν μπορεί, κάποτε, όχι πολύ παλιά, θα υπήρξε κανονικός. Τώρα μοιάζει περισσότερο με συμπαίκτη του Ηλία Σαββίδη και του Σίνισα Γκόγκιτς στην ομάδα των βετεράνων. Θα έγραφα και του Νίκου Βαμβακούλα, αλλά έχω προσωπική αντίληψη ότι ο Νικόλας διατηρεί ακόμα μεγάλο μέρος της ταχύτητάς του. Ο Ντομί, πάλι, όχι. Ο Ντουμιτρέσκου, από την πλευρά του, ξέρει πολύ καλά να κλέβει παιχνίδια. Κατέβασε την ομάδα του με τρία αμυντικά χαφ, τους ζήτησε να κρατούν την μπάλα όσο περισσότερο μπορούν με κοντινές πάσες και περίμενε από τους ακραίους, τον Αραμπατζή και τον Κωνσταντινίδη, μήπως ξεφύγουν κάποια στιγμή και γίνει η ζημιά.

Όταν ο Φερέρ διόρθωσε τις ατυχείς εμπνεύσεις του, εγκατέλειψε τα προσχήματα και έριξε στο γήπεδο Ηλιάδη και Μπαλάφα, με εντολή να μαρκάρουν μέχρις εσχάτων. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε, τι υλικό είχε στη διάθεσή του και πόσο πιο ποιοτική ήταν η ΑΕΚ από τη δική του ομάδα. Ο,τι, δηλαδή, ήξερε και ο Ματζουράκης, αλλά με μια διαφορά: η Ξάνθη έχει πιο ποιοτικούς παίκτες από τον ΠΑΟΚ. Και επειδή ο Ματζουράκης έχει κολλήσει με το σπαθί του ένα τσουβάλι ένσημα στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι πιο πιθανό να φέρει την Ξάνθη ψηλότερα στη βαθμολογία απ' ό,τι ο Ντουμιτρέσκου τον ΠΑΟΚ.

Ο Ολυμπιακός από πλευράς συστήματος δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, απλώς με τον Ουαντού, τον Σέζαρ, τον Κωνσταντίνου και αργότερα τον Μπουλούτ θα παίζει καλύτερα με το ίδιο σύστημα που παίζει και τώρα. Η ΑΕΚ θα χρειαστεί χρόνο για να βρει πλήρη ρυθμό και να φανεί μέχρι πού μπορεί να φτάσει.

Μέχρι τότε ο τριανταπεντάχρονος Εμερσον θα πρέπει να κάψει έως και λάδια για να την κρατήσει «ζωντανή» - βλέπετε, αυτός είναι αμυντικός χαφ και πρέπει να κάνει το χαμαλίκι. Ο Ριβάλντο, πάλι, έχοντας στις πλάτες του τον ικανότερο Έλληνα χαμάλη (Στολτίδης), μπορεί να έχει τον νου του μόνο στην επίθεση. Καλύτερα για το ίδιο, τον Ολυμπιακό και για όλους όσοι αγάπησαν το ποδόσφαιρο, γιατί είδαν να παίζουν παίκτες σαν κι αυτόν.