Οταν παίρνουν τον λόγο τα «χρήσιμα συμπεράσματα» (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Η πιο κοινότοπη φράση της αθλητικής δημοσιογραφίας κατά τη διάρκεια των φιλικών προετοιμασίας είναι τα «χρήσιμα συμπεράσματα». Στην ουσία, προδίδουν είτε την αμηχανία του συντάκτη μπροστά σε μια κακή εμφάνιση της ομάδας της οποίας το ρεπορτάζ καλύπτει είτε την άρνηση του προπονητή να τον ενημερώσει για τα συμπεράσματα. Αλλη φράση που προδίδει την κακή εικόνα μιας εμφάνισης είναι «η ομάδα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της».

Από ένα φιλικό παιχνίδι δεν μπορεί να βγει «χρήσιμο συμπέρασμα». Από δυο-τρία παιχνίδια στη σειρά υπάρχουν διαπιστώσεις που δεν πρέπει να αγνοούνται. Τις καταγράφω ανακατεμένες, χωρίς σειρά αξιολόγησης.

* Ουαντού και Αντονσον κερδίζουν θέση βασικού σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα. Ο Μαροκινός ξέρει να παίρνει βάθος στην άμυνα και να κατεβάζει με σιγουριά την μπάλα. Ο Σουηδός ρισκάρει λιγότερο στο παιχνίδι του και αξιοποιεί την πολύ καλή αίσθηση του χώρου που διαθέτει.

* Ο Σεμπαστιάν Ρομέρο έχει «δολοφονικό ένστικτο». Χωρίς να είναι σταρ, χωρίς να επιδιώκει σώνει και καλά να έχει επαφή με την μπάλα, σκοράρει κατά βούληση. Ηρθε μάλλον ως εναλλακτική λύση, αλλά θα γίνει βασικός. Σπουδαία μεταγραφή.
l Η διαφορά κλάσης ανάμεσα στους λεγόμενους βασικούς και τους αντίστοιχους αναπληρωματικούς της ΑΕΚ είναι μεγάλη. Τόσο, που ίσως της στοιχίσει στην επιδίωξη να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Το πρόβλημα είναι εντονότερο στη μεσαία γραμμή.

* Καλαμαριά και Πανιώνιος έχουν άλυτο ακόμα τον γρίφο του σκοραρίσματος. Ετσι όπως έχουν τα πράγματα, ή οι προπονητές θα βγάλουν λαγούς απ' τα καπέλα τους ή –που είναι το μόνο αποτελεσματικό– οι διοικήσεις θα φέρουν σέντερ φορ της προκοπής.

* Με τέτοια «ανάπτυξη» παιχνιδιού, ο Παναθηναϊκός θα μοιάζει με την περσινή... ΑΕΚ. Για να πάει η μπάλα μπροστά, οι επιθετικοί πρέπει να υποβάλουν αίτηση μετά χαρτοσήμου. Εννοείται ότι με Μπόβιο, Βίκτορ μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Mπορεί, αλλά δεν είναι σίγουρο.

* Η... καραβιά Βραζιλιάνων και Ισπανών που προσάραξε στου Χαριλάου («Κλεάνθης Βικελίδης») δεν είναι για τα μπάζα. Είναι, άλλωστε, τόσοι πολλοί, που δυο-τρεις από αυτούς να κάνουν τη δουλειά, θα τη σώσει την παρτίδα ο Αρης.
l Ο Παναγιώτης Λαγός θα είναι το νέο πρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η φάτσα του τον φέρνει πιο κοντά στα τριάντα παρά στα είκοσι ένα χρόνια, που είναι η ηλικία του. Δείχνει θράσος, άνεση προσαρμογής και μπαλιά από τα χρυσά χρόνια του Τσιάρτα.

* Παίρνοντας Βίκτορ και Μπόβιο, οι «πράσινοι» έχουν κάνει τις πιο ηχηρές μεταγραφές του καλοκαιριού. Παίρνοντας Ουαντού και Ζεβλάκοφ, ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι έχει ήδη επουλώσει πολλά από τα τραύματα της άμυνάς του.

* Περισσότερα «χρήσιμα συμπεράσματα» μετά τα φιλικά (και το επίσημο) παιχνίδια αυτής της εβδομάδας.

Κι όμως, ακόμα αντέχει

Πιάνεις να γράψεις για την ομάδα του ΠΑΟΚ και σκέφτεσαι αμέσως τις μισοάδειες κερκίδες και τις αποδοκιμασίες κατά του Γούμενου. Με τέτοιες συνθήκες, αδικούνται οι παίκτες και η προσπάθεια που κάνουν. Ο χθεσινός ΠΑΟΚ άξιζε να χειροκροτηθεί από τους οπαδούς του και να παίξει με σχετικά γεμάτες κερκίδες. Οπως είναι τώρα η κατάσταση, αμφιβάλλω ότι οι παίκτες και ο προπονητής έχουν το μυαλό τους στο παιχνίδι και τον αντίπαλο. Απέναντι στην ετοιμοπόλεμη Γουέστ Χαμ, ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να αντεπεξέλθει στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ο Ντουμιτρέσκου έπαιξε με 4-3-3 και δύο καθαρόαιμους φορ, τον Σαλπιγγίδη και τον Μίετσελ, να παριστάνουν τους κατά περίσταση ακραίους. Παρά την «ποδοσφαιρική ανορθογραφία», ο ΠΑΟΚ μπόρεσε να έχει καλή κυκλοφορία της μπάλας και επιθέσεις από τα άκρα. Ο Κωνσταντινίδης –κυρίως– και ο νεαρός Αραμπατζής βγήκαν μπροστά, σέντραραν και δημιούργησαν προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Στο κέντρο, ο Περουβιανός Σεγκάρα με «γλυκό» αριστερό πόδι έδωσε σημαντικές βοήθειες στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, αν και θα έπρεπε να βοηθήσει περισσότερο τον Ζαγοράκη στον ανασταλτικό τομέα.

Το κέντρο της άμυνας έχανε σε ύψος, διότι οι Μπαρκαουάν και Ρεμπόσιο είναι πιο χρήσιμοι παίζοντας με παρτενέρ έναν κλασικό υψηλόσωμο στόπερ.

Ο ΠΑΟΚ, έτσι όπως φάνηκε, δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει τους... Αθηναίους. Ωστόσο, δεν είναι χειρότερος από πέρυσι και αξιοποιώντας τις συγκυρίες μπορεί να τους κοιτάξει στα μάτια, μη αφήνοντας να ανοίξει κι άλλο η ψαλίδα. Πέρυσι γράφαμε «αρκεί να αντέξει οικονομικά η διοίκηση Γούμενου». Φέτος γράφουμε «αρκεί να βρεθεί επιτέλους διοίκηση». Του Γιάννη Γούμενου εξαιρουμένου.