Βάλτε πρώτα τα «δεύτερα» (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Όποιος αγνοεί πρόσωπα και πράγματα στον Ολυμπιακό, θα αναρωτιόταν γιατί ο προπονητής του προτίμησε να βάλει την καλή ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο και ξεκίνησε με τους αναπληρωματικούς στο πρώτο. Αμέσως μετά θα έπεφτε από τα σύννεφα πληροφορούμενος ότι δύο μέρες πριν οι «αναπληρωματικοί» έριξαν πέντε στην Μπλάκμπερν.

Η Στουτγκάρδη του πρώτου ημιχρόνου φάνηκε καθαρά ότι υπερτερούσε σε δύναμη και ταχύτητα των «ερυθρολεύκων». Από τις πρώτες μπαλιές κυριάρχησε στο κέντρο και θεμελίωσε την υπεροχή της στο γήπεδο. Μάλλον είναι η πρώτη φορά στα έξι φιλικά που οι Στολτίδης, Ριβάλντο και Καφές έχασαν άνετα τον έλεγχο του παιχνιδιού. Η ζημιά πρέπει να αποδοθεί στην κούραση από τα συνεχή παιχνίδια και στον ανεξάντλητο Πορτογάλο διεθνή Φερνάντο Μέιρα, που «κατάπινε» τους αντιπάλους. Οι Γερμανοί, έχοντας την κατοχή της μπάλας, «περικύκλωσαν» τη μεγάλη περιοχή του Μπούτινα και μας έδωσαν την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τι γίνεται με τον Ζούλιο Σέζαρ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά.

Ε, λοιπόν, ο Βραζιλιάνος σε γενικές γραμμές στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Στο έδαφος, αλλά και στον αέρα καταδέχτηκε τις προσωπικές μονομαχίες και τις κέρδισε, εκτός από μία, όταν τον εξέθεσε ο Γκόμεζ στη φάση του δοκαριού. Στα υπέρ του, ότι διασκέδασε τους φόβους του επιπόλαιου σέντερ μπακ που κουβαλάει μπάλα και τη χάνει.

Ο Μπούτινα δεν μπορεί να κριθεί. Απόδειξη, κυρίως ότι περιορίζονται τα συχνά τετ α τετ των αντιπάλων. Ειδικά ο Ζεβλάκοφ προσφέρει μεγάλη ασφάλεια δεξιά και δύσκολα θα εκτεθεί από τους εξτρέμ που τον συναντούν. Αριστερά, ο τραυματισμός του Μπουλούτ θα κοστίσει. Ο Ντομί εξακολουθεί να μοιάζει με βετεράνο και ο Γεωργάτος ουδέποτε μάρκαρε όπως ο Ζεβλάκοφ.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι κάπως πιο ξεκούραστοι αναπληρωματικοί πίεσαν τη Στουτγκάρδη και πήραν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δύο σημαντικά κέρδη αξίζει να καταγραφούν. Πρώτο και βασικότερο, η αγωνιστική βελτίωση του Μάρκο Νε. Συν τω χρόνω θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο η δυνατότητά του να απλοποιεί τα πράγματα και να κρατάει την μπάλα όσο μπορεί λιγότερο. Ρισκάρω την πρόβλεψη ότι σύντομα θα βρει θέση στην ενδεκάδα. Δεν είναι κλασικό «δεκάρι» για να πετάξει έξω τον Ριβάλντο, ούτε «σκύλος» αμυντικός χαφ για να εκδιώξει τον Στολτίδη. Οπότε...
Δεύτερο κέρδος, η επαναφορά (αγωνιστική και ψυχολογική) του Χρήστου Πατσατζόγλου. Αν δεν είχαν μεσολαβήσει τα τρία «μαύρα» χρόνια, θα ήταν ο Έλληνας παίκτης με τη μεγαλύτερη αγοραστική αξία. Τώρα πάει να γίνει ένα πολυεργαλείο. Σέντερ μπακ, αμυντικό χαφ και δεξί μπακ, όλα τα μπορεί. Χθες έδειξε ότι έχει συνέλθει για τα καλά.

«Άγνωστος Χ» παραμένει ο Φέλιξ Μπόρχα. Κάθε ολοκληρωμένο συμπέρασμα είναι τουλάχιστον επιπόλαιο. Σίγουρα πρόκειται για κλασικό σέντερ φορ κι έτσι μπορεί να θεωρηθεί αλλαγή του Κωνσταντίνου. Ο Ντάνι δεν ήταν καν αυτό. Έφευγε από τη θέση του και προτιμούσε να κρατάει την μπάλα μακριά από τη γραμμή πυρός. Ο Μπόρχα είναι πάντα στη θέση του και το πρώτο που κάνει είναι να σημαδεύει το τέρμα. Κάτι είναι κι αυτό. Προσεχώς περισσότερα.
Όσο ριψοκίνδυνο είναι να βγουν συμπεράσματα από τις «τεσσαροπεντάρες», άλλο τόσο αφελές είναι να υπάρξει απογοήτευση για τη χθεσινή ήττα. Θα πρέπει, ωστόσο, να προβληματίσει η χαμένη μάχη με κάτω τα χέρια στο κέντρο. Να αποδοθεί στην κούραση, φαίνεται το πιο απλό. Είναι, όμως, μόνο αυτό;