Για τέτοια εποχή ήταν υπερηχητικός (SportDay / Γ. Χελάκης)

Πού να βγει άκρη τώρα με όσα είδαμε χθες το απόγευμα στη Γερμανία; Αν τα πάρουμε όλα τοις μετρητοίς, πρέπει να μιλήσουμε για υπερηχητικό Ολυμπιακό, που θα παίζει χωρίς αντίπαλο στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Μόνο κέρδη και καθόλου ζημίες κατέγραψε η ομάδα του Σόλιντ κόντρα στη Βέρντερ Βρέμης, τη δευτεραθλήτρια Γερμανίας. Παραμονεύει μια υποθετική ζημία: να πάρουν όλων τα μυαλά αέρα και να τα φορτώσουν στον κόκορα. Πράγμα δύσκολο. Ο Νορβηγός προπονητής με τις δηλώσεις του μετά την «τεσσάρα» προσγείωσε τους πάντες, μιλώντας απλώς για ένα ματς προετοιμασίας. Επειδή τέτοιο ματς ήταν και το πρώτο κόντρα στην Αντερλεχτ, καλό είναι να καταγραφούν τα κέρδη. Στο γήπεδο υπήρχε ΟΜΑΔΑ και όχι το άθροισμα κάποιων καλών παικτών. Το μαρτυρούν το πρώτο και το τρίτο γκολ, για τα οποία παίρνω όρκο ότι ήταν προϊόντα εξάσκησης στην προπόνηση. Η προσπάθεια για συνεχές πρέσινγκ και κλέψιμο της μπάλας ώστε να εκδηλωθεί γρήγορα αντεπίθεση. Στην προσπάθεια αυτή, πέραν των Οκκά, Καστίγιο και Στολτίδη, που έτσι κι αλλιώς κάνουν τέτοιες δουλειές, διακρίθηκαν ιδιαιτέρως ο Καφές, ο Κωνσταντίνου και ο Γεωργάτος. Ακόμα κι ο Ριβάλντο προσπαθούσε να βρίσκεται πίσω από την μπάλα. Η ταχύτατη προσαρμογή στην ομάδα τού Ουαντού και του Ζεβλάκοφ. Ειδικά ο Πολωνός, στην πρώτη παρουσία του ήταν άνετος και έφτασε στο σημείο να συμβουλεύει συμπαίκτες του. Γενικά καλή αμυντική λειτουργία, που οφείλεται στα επιτυχημένα μαρκαρίσματα Στολτίδη, Οκκά στο κέντρο και τον προχωρημένο βαθμό συνεννόησης των Ουαντού, Ανατολάκη.

Για μία φορά ακόμα η επιθετική δύναμη θα είναι από αριστερά. Οι ηλικιωμένοι Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος και Ριβάλντο (όταν κλίνει προς τα εκεί) είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν από ελληνικές άμυνες. Ακόμα και οι γερμανικές μπορεί να εκτεθούν, όπως φάνηκε καθαρά στη φάση του πανέμορφου δεύτερου γκολ.

Οι λεγόμενοι αναπληρωματικοί Μάριτς και Ταραλίδης ίσως μπορέσουν να φανούν χρήσιμοι αυτή τη χρονιά. Κάτι η δική τους διάθεση, κάτι η στάση του Σόλιντ απέναντί τους αφήνουν περιθώρια να κερδηθούν δύο παίκτες «μισοχαμένοι». Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου είναι φορ με εμβέλεια πέραν των ελληνικών συνόρων. Το βαρύ κορμί του -οι ειδικοί το ξέρουν- αργεί να πάρει μπροστά, πράγμα που διαπιστώσαμε σε ολόκληρο το παιχνίδι, πλην μιας φάσης στο τέλος. Εκεί έκλεψε την μπάλα στο κέντρο, ξεμπέρδεψε πάνω στην κίνηση με δυο-τρεις αντιπάλους και πλάσαρε όπως τα σέντερ φορ που ξέρουν μπάλα με το καντάρι. Το γράφω αλλιώς: μπούκαρε όπως ο Τάσος Μητρόπουλος και πλάσαρε όπως ο Νίκος Αναστόπουλος. Ζεβλάκοφ και Ουαντού βρίσκουν θέσεις στην ενδεκάδα. Ο Μπούτινα διώχνει τους εφιάλτες ενός απροσδόκητου τραυματισμού του Νικοπολίδη (ισχύει και αντιστρόφως). Ακόμα και στην περίπτωση που οι υπόλοιπες μεταγραφές δεν πιάσουν, υπάρχει κέρδος. Υπάρχει και η πιθανότητα το κέρδος να γίνει μεγαλύτερο, εφόσον: α) πιάσει ο Ζούλιο Σέζαρ, β) έρθει ο Ζε Ρομπέρτο...