Άλλα τα μάτια του Τζεμπούρ και του Μιραλάς, άλλα του... και του...

Ήττα που παραπέμπει σε βαθμολογική καταστροφή. Εμφάνιση που δεν δικαιολογεί την ήττα στα Πηγάδια. Κάθε άλλο.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε δύο φάσεις όλες κι όλες από την Ξάνθη και στη μία από αυτές ο Βασιλακάκης τρύπησε την άμυνα του κι ο ταλαντούχος Βλαχοδήμος πλάσαρε σωστά.

Μεγάλη υπόθεση το σωστό πλασάρισμα. Αν το είχαν ο Ντιόγκο και ο Αμπντούν, ο Ολυμπιακός θα έφευγε νικητής από την ακριτική πόλη. Οι παίκτες του Βαλβέρδε τα έδωσαν (σχεδόν) όλα στα Πηγάδια παίζοντας τον αντίπαλο σαν τη γάτα με το ποντίκι. Κι όμως παρά τις δέκα και πλέον πολύ καλές ευκαιρίες που δημιούργησαν, δεν μπόρεσαν ούτε μια φορά να σπρώξουν την μπάλα στα δίχτυα του σταθερότατου Βιβιανί.

Σε τέτοιες περιπτώσεις μιλάς για ατυχία. Μιλάς όμως και για ανικανότητα. Ο Αμπντούν που αγωνίστηκε φιλότιμα έχει τη δυνατότητα να περνάει τον αντίπαλο του στο ένας εναντίον ενός. Έχει όμως χαρακτηριστική αδυναμία να κάνει σωστή τελική πάσα ώστε να βρει τον Πάντελιτς μέσα στην περιοχή. Την ίδια αδυναμία έχει να τελειώσει τη φάση βάζοντας γκολ.

Ο φιλότιμος και μαχητικός Ντιόγκο αδυνατεί να βάλει σωστά τη μπάλα μπροστά και να πλασάρει πετυχημένα. Χαρακτηριστικές αδυναμίες που δεν επέτρεψαν στους ερυθρόλευκους να βάλουν έστω ένα γκολ και να μην γονατίσουν στην Ξάνθη.

Όσο για τον Μαρκάνο αυτός όχι μόνο εκτέθηκε από τον ανερχόμενο αστέρα Βλαχοδήμο, αλλά εξέθεσε και τον Βαλβέρδε που επιμένει να τον χρησιμοποιεί βρέξει χιονίσει.

Οχι, για τη διαχείριση του ματς λίγα πράγματα έχει να προσάψει κανείς στον Ερνέστο Βαλβέρδε. Η μαχητικότητα των παικτών του ήταν παρούσα από την αρχή του ματς μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Κωνσταντινέα.

Όταν όμως είσαι μαχητικός, υπερέχεις και δεν τα καταφέρνεις, τότε το μόνο θέμα που μένει να τεθεί είναι αυτό της ποιότητας. Άλλα τα μάτια του Μιραλάς και του Τζεμπούρ άλλα του Αμπντούν και του Ντιόγκο...