Όταν παρακολουθήσει τις σωστές κασέτες (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Ο Χάσε Μπάκε είπε πολλά, από τη στιγμή που συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Παναθηναϊκό. Μια δήλωσή του που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη ήταν ότι συστήματα και προπονητές παίζουν ρόλο κατά 10%-15%. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά των παικτών. Το πιθανότερο είναι να το είπε απλώς γιατί το πιστεύει. Οχι για να στείλει μήνυμα στον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Ο σοφός Χένρικσεν θα έπρεπε να τον είχε ενημερώσει ότι στον ιδιοκτήτη δεν αρέσει να του στέλνουν μηνύματα διά του Τύπου.

Αρκετά ενοχλητικά γίνονται τα συνθήματα των οπαδών στα πανό. Ο Σουηδός είπε την αλήθεια. Προεκτείνοντας τη σκέψη του, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι για το φετινό αγωνιστικό στραπατσάρισμα φταίνε κυρίως οι παίκτες και λιγότερο ο Μαλεζάνι.

Έτσι είναι, με μια απαραίτητη διευκρίνιση: το πρόβλημα ήταν η αξία των παικτών και όχι τόσο η απόδοσή τους. Επειδή με τον Ολυμπιακό η σύγκριση περιττεύει, ας δούμε τα πράγματα σε μεγέθη συγκρίσιμα. Το αμυντικό δίδυμο Αλεξόπουλου-Τσιρίλο δεν υστερεί του αντίστοιχου Γκούμα-Μόρις. Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει αμυντικός χαφ που να συγκρίνεται με τον Κατσουράνη, ούτε σέντερ φορ που να φτάνει σε αξία τον Λυμπερόπουλο.

Μόνοι παίκτες υψηλής αξίας είναι ο Παπαδόπουλος και ο Γκονζάλες. Οι υπόλοιποι βράζουν στο ίδιο καζάνι με αυτούς της ΑΕΚ. Ως εκ τούτου, καλός και άγιος ο προπονητής, αλλά εδώ χρειάζονται παίκτες τέτοιοι που να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας μέσα στο γήπεδο. Παίκτες που να παίζουν πολύ κι όταν μιλάνε, να μην κάνουν τη δουλειά του διευθυντή Επικοινωνίας.

Εκτός αν ο Γκούμας με τον Γκονζάλες παίρνουν δύο μισθούς. Ειδικά ο Αργεντινός, που είχε και έχει τα στοιχεία να γίνει ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, θα κατάλαβε μετά το πανό που «του σήκωσαν» οι οπαδοί ότι ηγέτης είναι αυτός που επικοινωνεί καλά με την εξέδρα και όχι με τη διοίκηση.

Τρεις στους τέσσερις ακραίους του «τριφυλλιού» (εξαίρεση ο «Παπ») είναι μετρίως μέτριοι και πάντα μετρημένοι (στίχος από τον παλιό καλό Πορτοκάλογλου). Πάμε πάλι στον Μπάκε και τις δηλώσεις του: τα παιχνίδια κρίνονται στην ταχύτητα και την ικανότητα των παικτών στο ένας εναντίον ενός. Σοφή κουβέντα. Πάρτε τώρα τους Βύντρα, Σέριτς, Χαραλαμπίδη και αναρωτηθείτε τι από τα παραπάνω κάνουν καλά. Βάλτε στον λογαριασμό την αστάθεια και τα λάθη στο κέντρο της άμυνας, την κατωτερότητα των αμυντικών χαφ σε σύγκριση με τους αντίστοιχους Ολυμπιακού, ΑΕΚ, για να έχετε τη σωστή εικόνα.

Ο Μπάκε έχει ήδη παρακολουθήσει πολλές κασέτες με παιχνίδια του Παναθηναϊκού. Έπραξε άριστα. Τώρα ας παρακολουθήσει παιχνίδια Ολυμπιακού και ΑΕΚ. Μόνο τότε θα μπορέσει να βγάλει συμπεράσματα για όσα χρειάζεται η ομάδα του. Αν για παράδειγμα έχει την εντύπωση ότι ο Νίλσον είναι μια χαρά μπακ, βλέποντας τους υπόλοιπους (που δεν είναι και τίποτα σπουδαίο), θα καταλάβει το πρόβλημα.
Το περασμένο καλοκαίρι ήρθαν στην Παιανία δύο παίκτες υψηλής ονομαστικής αξίας (Κονσεϊσάο, Μπίσκαν) και άλλοι δύο με καλό βιογραφικό (Σέριτς, Νίλσον). Μιλάμε για τέσσερα στα τέσσερα. Ουδείς ξεχώρισε, ουδείς πρόσθεσε κάτι στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας.

Πιο καθαρά: Μπασινάς, Σεϊταρίδης και Μινχ δεν υπάρχουν στον Παναθηναϊκό. Όσο κι αν το προσπαθήσει ο προπονητής, είναι δύσκολο να σβήσει από το μυαλό της εξέδρας τόσο πρόσφατες αναμνήσεις. Ο Μπάκε έκανε τη σωστή παρατήρηση. Όταν παρακολουθήσει τις κασέτες με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό πριν από δύο-τρία χρόνια, θα καταλάβει τη διαφορά. Το ζήτημα είναι αν θα στείλει και το μήνυμα.

Η άμυνα θα δώσει πίστωση χρόνου

Ένα ολόκληρο σαρανταπεντάλεπτο το αφιέρωσα στη στενή παρακολούθηση του Ντιντιέ Ντομί. Ο προπονητής της Εσπανιόλ, Μιγκέλ Ανχελ Λοτίνα, τον έριξε στη μάχη του «Καμπ Νου», κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Με το τέλος του πρώτου ημιχρόνου άρχισα να γράφω αυτές τις γραμμές.

Θα μας έκανε πιο σοφούς ο προπονητής αν τον χρησιμοποιούσε στην κανονική του θέση, που, απ' όσα μας έχει πει ο Τροντ Σόλιντ, είναι κλασικό αριστερό μπακ. Ο Λοτίνα τον έβαλε αριστερό χαφ, με αποτέλεσμα να δικαιωθεί ο Σόλιντ. Ο Ντομί με βάση το σαρανταπεντάλεπτο δεν μπορεί να είναι αριστερός χαφ. Άρα, μπακ θα είναι ο άνθρωπος. Τώρα το πόσο καλός μπακ θα αποδειχτεί, θα περιμένουμε να το δούμε. Οι σημερινοί αριστεροί μπακ του Ολυμπιακού Μπουλούτ και Γεωργάτος δεν είναι σαν αριστεροί χαφ χειρότεροι του Γάλλου.

Η «κόκκινη κόμπρα» Φέλιξ Μπόρχα δηλώνει -και ο Γιώργος Μαζιάς διαβεβαιώνει- ότι μπορεί να παίξει και να αποδώσει ως σέντερ φορ. Στο 4-3-3 του Σόλιντ το σέντερ φορ είναι ένα και το λένε Κωνσταντίνου.

Ο Μπόρχα και ο Μάρκο Νε φαίνεται να είναι ιδανικές εναλλακτικές λύσεις, εκτός εάν αποδειχτούν περιπτώσεις Τουρέ. Επειδή κάθε μέρα δεν είναι του Αϊ-Γιαννιού, με τα μέχρι τώρα δεδομένα ο Ζεβλάκοφ στο δεξί άκρο της άμυνας έχει φανέλα βασικού. Ο καταπονημένος Στολτίδης και ο τριανταπεντάρης Τζόρτζεβιτς με τον περίπου συνομήλικό του Ριβάλντο θα συνεχίσουν να αποτελούν τα «βαριά χαρτιά» της επιθετικής ανάπτυξης. Επομένως, ό,τι αλλάξει σημαντικά στην ενδεκάδα θα αφορά στην άμυνα. Ντομί-Ζεβλάκοφ και ένας ίσως και δύο, κεντρικοί αμυντικοί. Εκεί, στο κέντρο της άμυνας, θα κριθεί η αξιοπιστία του νέου Ολυμπιακού. Η αξιοπιστία που υπονομεύτηκε συστηματικά από την αμυντική του λειτουργία. Η ζημιά στην Ευρώπη ήταν ολοκληρωτική. Στην Ελλάδα δεν φάνηκε λόγω της επιθετικής υπεροπλίας σε σχέση με τους υπολοίπους. Ζεβλάκοφ και Ντομί άντε να είναι καλύτεροι των σημερινών. Για τους κεντρικούς αμυντικούς κάτι τέτοιο δεν αρκεί. Δεν αρκούν ελεύθεροι παίκτες με συμβόλαια γύρω στις 400-450 χιλιάδες ευρώ. Εδώ χρειάζονται ριζοσπαστικές λύσεις, που απαιτούν «ματωμένα» πορτοφόλια.

Από την παρέλαση των ονομάτων μπορεί να βγει το συμπέρασμα ότι τα πολλά λεφτά που κάθε χρόνο ξοδεύει ο πρόεδρος για να φέρει στον Πειραιά επιθετικό ή μέσο θα δοθούν και φέτος για σέντερ μπακ. Τότε και μόνο τότε ο πρωταθλητής θα γίνει αξιόπιστος αγωνιστικά. Τότε και μόνο τότε ο Τροντ Σόλιντ θα μπορεί απερίσπαστος να βρει λύσεις για έναν Ολυμπιακό που δεν θα στηρίζεται στο ατελείωτο ποδοβολητό του αειθαλούς αρχηγού του και τις εμπνεύσεις του αξεπέραστου Βραζιλιάνου. Ο χρόνος είναι αμείλικτος εχθρός. Με θωρακισμένη άμυνα έχεις να ελπίζεις σε πίστωση χρόνου...

ΥΓ.: Για είκοσι λεπτά ο Λοτίνα πέρασε τον Ντομί στη φυσική θέση του. Κάθε συμπέρασμα μπορεί να αποδειχτεί επιπόλαιο...