Ο Σάββας τους νικούσε υπέροχα (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Στο καθιερωμένο δημοψήφισμα οι αθλητικοί συντάκτες έχουν κάθε δίκιο να αναδείξουν τον Ηρακλή ποδοσφαιρική ομάδα της χρονιάς και τον Σάββα Κωφίδη κορυφαίο προπονητή. Οσα είδαμε κατά το πρώτο ημίχρονο στο Καυταντζόγλειο είναι η... χαρά του αθλήματος.

Η μπάλα άλλαζε κατευθύνσεις συνεχώς και με ακρίβεια, έτσι που οι παίκτες του Παναθηναϊκού, μαζί θεατές και τηλεθεατές, να ζαλίζονται από τον ρυθμό. Το τετράγωνο Επαλέ, Ερέρα, Γεωργιάδης, Λαγός δίδαξε απλά μαθήματα ποδοσφαίρου. Από κοντά δύο «σιδερένιοι» αμυντικοί χαφ (Πρίττας, Πουρσανίδης) έκοβαν και πάσαραν αμέσως, καταπίνοντας τον Γκονζάλες, που έμεινε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Απλήρωτοι κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα, ταλαιπωρημένοι από τις διοικητικές ανακατωσούρες, με μόνο πραγματικό στήριγμα τον προπονητή, οι παίκτες του «Γηραιού» στραπατσάρησαν την πορεία πρωταθλητισμού που έκανε στον β' γύρο ο Παναθηναϊκός.

Παίζοντας ένα παιχνίδι-μια χρονιά, ο Παναθηναϊκός δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, παρά την κάποια φούρια στο δεύτερο 45λεπτο. Οι κάνα δυο ευκαιρίες που έχασε απέχουν από το να ισοφαρίσουν τις ευκαιρίες του Ηρακλή.
Στον λογαριασμό να μπει και ένα καραμπινάτο πέναλτι που αγνόησε ο Κοντογιαννίδης σε διπλή ανατροπή του Επαλέ από τον Μόρις. Δεκαοκτώ χιλιάδες κόσμος -σχεδόν όλοι οπαδοί του γηπεδούχου- έσπασαν ρεκόρ προσέλευσης στο Καυταντζόγλειο. Με τέτοια μπάλα, καλά έκαναν. Και καλά θα κάνουν να ξαναπάνε!

Στο ΟΑΚΑ ο κόσμος ήταν λιγότερος. Το πάθος, όμως, πολύ μεγάλο σε εξέδρα και γήπεδο. Η ΑΕΚ «έπνιξε» με το πάθος της τον ΟΦΗ. Μέσα σε τριάντα πέντε λεπτά τού έριξε δύο γκολ, τον λαχτάρισε τρεις-τέσσερις φορές ακόμα και δεν του άφησε περιθώριο ούτε καν να σκεφτεί ότι μπορεί και να τη γλιτώσει. Σέζαρ-Λυμπερόπουλος, Λάκης-Κατσουράνης και Εμερσον έβαλαν στη μέση τους «Ομιλίτες» και τους έδωσαν απ' την αρχή να καταλάβουν πως δεν υπάρχει έλεος. Μάλλον το καλύτερο 45λεπτο των «κιτρινόμαυρων» στην έδρα τους. Το γκάζι χαλάρωσε στο δεύτερο ημίχρονο και αυξήθηκε η ένταση στα ραδιοφωνάκια.

Τώρα αναζητούνται τρόποι αυτοκτονίας. Ακόμα και η συνηθισμένη σε τέτοιες τάσεις ΑΕΚ είναι δύσκολο να περάσει θηλιά στον λαιμό της και να τη σφίξει από πάνω. Θέλει τέσσερις βαθμούς στα ματς με την Καλαμαριά έξω και την Ξάνθη μέσα.
Το πρώτο από τα στοιχήματα που είχε μπροστά του ο Νικολαΐδης φαίνεται κερδισμένο. Η ΑΕΚ θέλει ψυχραιμία και άνεση χρόνου για να ετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Οσοι βρέθηκαν χθες στο ΟΑΚΑ χειροκρότησαν την ομάδα και τον πρόεδρό της.

Πρέπει να φύγει ο Mαλεζάνι

Εφόσον στον Παναθηναϊκό επιμένουν ότι με δύο καλούς παίκτες (στόπερ και δεξί χαφ-εξτρέμ) είναι μια χαρά, ας τον αποδεσμεύσουν τώρα. Πάει να πει ότι έχουν μια χαρά ομάδα, που της λείπουν μόνο δύο βασικοί. Αν τέτοια γνώμη, εκτός από τη διοίκηση, έχει και ο Μαλεζάνι, ας μην τον βάζουν να κάνει διαπραγματεύσεις με τη σύζυγό του. Κάποιος άλλος υπάρχει ελπίδα να τους πει όλη την αλήθεια και να τους αναγκάσει να την παραδεχτούν. Ο αλενατόρε είτε δεν την έβλεπε είτε δεν τολμούσε να την πει. Πλήγωσε την ομάδα και τους οπαδούς. Ψάχνεις –και πού να βρεις...– ένα ολόκληρο παιχνίδι με απόδοση της προκοπής. Λίγο έλειψε να φάμε όλοι το παραμύθι για την «πορεία πρωταθλητισμού στον δεύτερο γύρο». Στα τέσσερα κρίσιμα ματς έχουμε μία νίκη με την ΑΕΚ, μία ισοπαλία με την Ξάνθη και δύο άνετες ήττες με Ολυμπιακό και Ηρακλή. Στο Καυταντζόγλειο με κατεβασμένα χέρια, έτσι που αν αλλάζαμε τις φανέλες όλα θα θεωρούνταν φυσιολογικά. Πρέπει να φύγει. Μαζί του και μια νοοτροπία που τα θέλει όλα ρόδινα, εκτός μικρολεπτομερειών που οδήγησαν σε απανωτές αποτυχίες. Ο γιαλός παραμένει ίδιος. Με το αρμένισμα κάτι πάει στραβά. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι πρέπει να φύγει γιατί απέτυχε. Οχι γιατί δεν μπορεί να παίρνει «ελευθέρας» από τη γυναίκα του. Φεύγοντας, καλό είναι να αποχαιρετήσει την Παιανία η λογική του «εμείς αποφασίζουμε και ο προπονητής μένει απομονωμένος στη γυάλα του, άβουλος διαχειριστής των επιλογών της διοίκησης».