Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί... (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Ο Σωκράτης Κόκκαλης κάνει προσπάθεια να ξυπνήσει τα ανακλαστικά των οπαδών του Ολυμπιακού, ώστε να τους οδηγήσει στα ταμεία του συλλόγου. Η προσπάθεια εγγραφής νέων μελών «φράκαρε» και ήρθε η ώρα να ξεμπλοκαριστεί. Ο πρόεδρος «έπαιξε» με το συναίσθημα, γι' αυτό και προχώρησε στην αναφορά περί κρατικοδίαιτων. «Λογικό» ήταν να ξεχάσει τη νομοθετική ρύθμιση με την οποία η ομάδα του σώθηκε από την καταστροφή το 1993 και σκέφτηκε ότι φρέσκα αγγούρια πουλάει ο μανάβης. Τόσο φρέσκα, που ξέχασε το πώς εκποιήθηκε δημόσια περιουσία για να περάσει ουσιαστικά στην ιδιοκτησία του το γήπεδο Καραϊσκάκη. Λάβρος, λοιπόν, άφησε τους υπαινιγμούς του για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ ευνοήθηκε μέχρις εκεί που δεν παίρνει για την υπαγωγή της στο άρθρο 44 και τώρα παζαρεύει με τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά δημόσια έκταση για να χτίσει το γήπεδό της. Ο Παναθηναϊκός χρόνια τώρα έχει χορηγό μεγάλη ΔΕΚΟ και του παραχωρήθηκε (όπως φαίνεται) δημόσια έκταση για να χτίσει το γήπεδό του στον Ελαιώνα. Στις ομάδες της Θεσσαλονίκης (ΠΑΟΚ, Αρης) ο κ. Κόκκαλης δεν έκανε αναφορά. Αυτές κι αν επιζούν μέχρι τώρα με τη στήριξη του Δημοσίου. Για τον Ολυμπιακό, αλλά και την ΑΕΚ, που έσπευσε να απαντήσει, ισχύει απόλυτα η παροιμία «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».

Αν θέλουν, μπορούν να τσακωθούν για το ποιος έχει ευεργετηθεί περισσότερο από το Ελληνικό Δημόσιο. Αντί να καθίσουν στ' αυγά τους ευχαριστώντας το κράτος για τη λεηλασία των φορολογουμένων προκειμένου να διατηρηθούν στην κορυφή του επαγγελματικού αθλητισμού, πάνε να βγουν κι από πάνω. Ρώτησε ποτέ κανείς τον Έλληνα πολίτη αν συμφωνεί να καταβάλλει τον οβολό του για τη «δόξα» κάθε Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρείας;

Στην Αθήνα υπάρχει από το 1982 ένα εξαιρετικό στάδιο 75.000 θέσεων με μεγάλο κόστος συντήρησης. Το πιο σημαντικό έσοδό του ήταν και παραμένει το ποσοστό από τις εισπράξεις των ποδοσφαιρικών αγώνων. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο όταν ΠΑΟ και ΑΕΚ αποχωρήσουν από το ΟΑΚΑ. Παρακολουθήστε τη σχιζοφρένεια. Το Ελληνικό Δημόσιο θα χάσει έσοδα και ταυτόχρονα θα παραχωρήσει και δημόσια περιουσία για να κάνουν οι ομάδες ιδιόκτητα γήπεδα. Πιο κιμπάρης ο Δήμος Αθηναίων, ετοιμάζεται να δανειστεί για λογαριασμό του Παναθηναϊκού!

Όταν η χώρα μας αναλάμβανε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων αρκετοί φωνάζαμε να γίνουν λυόμενες κατασκευές, ώστε να αποφύγουμε τον τεράστιο όγκο μπετόν και το υψηλό κόστος συντήρησης. Εγινε ακριβώς το αντίθετο. Η τότε κυβέρνηση, στο πλαίσιο της εθνικιστικής κουταμάρας περί ισχυρής Ελλάδας, γέμισε το λεκανοπέδιο με άχρηστες κατασκευές (Σπίτι Αρσης Βαρών, Τάε Κβον Ντο, Μπιτς Βόλεϊ κ.λπ.).

Γρήγορα διαπίστωσε το ασύμφορο των κατασκευών και την αδυναμία συντήρησης των τεράτων. Τότε ήταν που δημιουργήθηκε η Εταιρεία Ολυμπιακών Ακινήτων (Μάιος 2003). Από τότε λέγαμε ότι η Εταιρεία θα αναλάβει την εκποίηση των ακινήτων σε ιδιώτες για να αντιμετωπίσει το κόστος συντήρησης. Τώρα, που προχωρά σε διαγωνισμούς για την παραχώρησή τους, είναι κάπως αργά για δάκρυα. Στην παραλία της Καλλιθέας ήταν τρία δημοτικά γήπεδα που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των αθλουμένων του δήμου. Για τις «ανάγκες των Αγώνων» τα γήπεδα έκλεισαν, οι φωστήρες άρχισαν τις προσχώσεις στην παραλία και τη γέμισαν τσιμέντο. «Τσιμέντο να γίνει» είπαν και όσοι αφελείς πείστηκαν ότι μετά τους Αγώνες θα επιστρέψουν στην παραλία.

Δύο χρόνια μετά οι εγκαταστάσεις παραμένουν περιφραγμένες και κλειστές. Τώρα τις παραδίδουν στους ιδιώτες, γιατί λένε ότι Δημόσιο και δήμοι δεν μπορούν να τις συντηρήσουν. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.

Μόνιμα ευνοημένος ο ιδιώτης επιχειρηματίας (τέτοιες είναι και οι ΠΑΕ), μόνιμα χαμένος ο πολίτης, το δικαίωμά του να αθληθεί και να ψυχαγωγηθεί χωρίς να «ξηλωθεί». Το κράτος τού ζητάει να ξηλωθεί δύο φορές. Τη μία για να αθληθεί και να ψυχαγωγηθεί. Την άλλη για να μη χρεοκοπήσουν οι ΠΑΕ και να αποκτήσουν περιουσία. Πάει πολύ. Θα «πάει» ακόμα περισσότερο όσο οι φίλαθλοι καταπίνουν αμάσητες δηλώσεις όπως του Κόκκαλη και ανακοινώσεις όπως της ΠΑΕ ΑΕΚ. Το δικαίωμα όλων μας να αθληθούμε είναι υπό διωγμόν. Κοστολογείται ακριβά. Προέχει το συμφέρον των Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών και του ιδιωτικού κεφαλαίου, που θα εκμεταλλευτεί ό,τι δημιουργήθηκε με τα χρήματα όλων μας.

Το «σηκώνει» ο καλύτερος

Ανάμεσα στα «πράσινα» DVD και τις αγουροξυπνημένες οιμωγές της ΑΕΚ για τη διαιτησία, είναι άδικο να το ξεχάσουμε. Στην Ελλάδα το πρωτάθλημα το παίρνει ο από κάθε άποψη καλύτερος, ακόμα κι αν τον αντιμετωπίσουμε ως μονόφθαλμο εν μέσω τυφλών. Στο κάτω κάτω της γραφής, ως φετινό πρόβλημα του πρωταθλητή καταγράφεται το ευρωπαϊκό Βατερλώ. Στην εγχώρια διοργάνωση ποιος να συγκριθεί μαζί του;

• Κόσμος. Σταθερά πιο πολύς από όλους τους άλλους. Και με διαφορά. Το μαρτυρούν τα εντός έδρας εισιτήρια. Η αναφορά δεν συμπεριλαμβάνει τους κάφρους των γηπέδων.
• Θέαμα. Με εξαίρεση τον Ηρακλή, ο μόνος που το προσφέρει. Υπήρξαν και φέτος στιγμές που χάθηκε η μπάλα. Δράστες, τα περίφημα «γερόντια». Οταν βρήκαν κενούς χώρους γοήτευσαν με αυτοματισμούς, κάθετες πάσες και ατομικές επινοήσεις. Ακόμα κι αν δεν πρόκειται για αποτέλεσμα προπονητικής δουλειάς, η διαπίστωση διατηρεί την αξία της.
• Παίκτες. Ουδεμία σύγκριση. Ριβάλντο, Τουρέ, Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Κωνσταντίνου, Νικοπολίδης μπορούν να ξεσηκώσουν. Τα χρόνια βαραίνουν στις πλάτες των περισσότερων, η ρημάδα η τέχνη δύσκολα ξεχνιέται. Για τους μερακλήδες της μπάλας (όσους δεν πάτησε το τρένο του οπαδισμού) ευτυχώς που υπάρχουν για να δίνουν χρώμα στα μουντά ποδοσφαιρικά Σαββατοκύριακα.
• Προπονητής. Οχι πως έχω διάθεση να υμνήσω τις αρετές του. Η σοβαρότητα, η επιμονή σε επιλογές, το χιούμορ και η σωστή διαχείριση πάμπολλων ιδιοτροπιών των αστέρων του είναι προσόντα από μόνα τους.
• Διοίκηση. Παίρνει πόντους κι αυτή. Στις άλλες ομάδες είναι εξαίρεση οι μεταγραφές σπουδαίων παικτών. Στον Ολυμπιακό είναι κανόνας κάθε χρόνο να εξασφαλίζεται ένας τέτοιος.

Καημός κάθε γαύρου είναι να σπάσει το ρόδι και να γίνει επιτέλους η «πορεία» στην Ευρώπη. Καημός που φουντώνει τις πρώτες εβδομάδες του Δεκέμβρη, όταν οι προσδοκίες εξανεμίζονται.

Στα τέλη του Μάη, όταν στήνεται η εξέδρα των πανηγυρισμών, ο γαύρος ξεχνάει τον καημό του. Με νίκες σε όλα τα ντέρμπι, τον δεύτερο και τον τρίτο να τσακώνονται για το ποιος ευνοήθηκε από τη διαιτησία και την ομάδα να έχει ήδη κάνει τέσσερις μεταγραφές για τη νέα χρονιά, ο καημός είναι για όλους τους άλλους.