Υποχρεωμένος για το σερί ο Παναθηναϊκός με λογική «κάθε ματς σαν τελικός»

*Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο Παναθηναϊκός, στην εποχή Μπόλονι, δεν παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι μια ομάδα η οποία γοητεύει ή χαίρεσαι να τη βλέπεις να δημιουργεί και να εντυπωσιάζει με τις επιθετικές της αρετές. Κάθε άλλο. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Κάτι οι απουσίες, κάτι η στρατηγική του Ρουμάνου προπονητή για να έρθουν οι νίκες - φάρμακο και κάτι η πίεση για το αποτέλεσμα, έφεραν αυτή την... αμεσότητα.

*Χρειάζεται βελτίωση η ομάδα στο δημιουργικό - επιθετικό κομμάτι; Ναι, είναι η απάντηση. Κι αυτό δεν είναι κάτι που επιδέχεται αμφισβήτησης. Το τριφύλλι θέλει πολλά ακόμα για να φτιάξει την ανάπτυξή του και την απειλή στην αντίπαλη εστία. Η επιστροφή του Βιγιαφάνιες, αναμφίβολα, θα διορθώσει πολλά σε αυτό. Θυμηθείτε την εικόνα όταν ο Αργεντινός μπήκε στα ματς της ομάδας. Ηταν και η πρώτη φορά που το τριφύλλι σκόραρε δυο γκολ και έφτιαχνε φάσεις από το ημίχρονο.

*Κακά τα ψέματα. Στην παρούσα φάση και ειδικά μετά τις πολλές απουσίες, αυτό που "έκαιγε" τον Παναθηναϊκό ήταν το αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα, ώστε να μειωθεί η διαφορά από τον Άρη και να μπει για τα καλά η ομάδα στο κόλπο της Ευρώπης. Οι πράσινοι, μετά τη χθεσινή τους νίκη επί της ομάδας της Θεσσαλονίκης, είναι σε μια διαδικασία... επιστροφής.

*Ακόμα, πάντως, δεν έχει επιστρέψει το τριφύλλι. Δεν έχει μπει σε θέσεις επίτευξης στόχων. Ωστόσο, τουλάχιστον σε επίπεδο αποτελεσμάτων είναι σε καλό δρόμο. Στον δεύτερο γύρο, ο Παναθηναϊκός, κόντρα σε πολλά προβλήματα και απουσίες, είναι αήττητος με μια ισοπαλία (με Αστέρα Τρίπολης) και τρεις νίκες με Απόλλωνα Σμύρνης, ΑΕΛ και Άρη. Νίκες που ήρθαν με μεγάλη δυσκολία, άγχος, πίεση, αλλά στο τέλος χαμόγελα.

*Το να παίξει εξαιρετικά καλό ποδόσφαιρο στο επιθετικό του κομμάτι ο Παναθηναϊκός, ακόμα κι όταν επιστρέψουν και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές που απουσίασαν, είναι δύσκολο. Τουλάχιστον, στην παρούσα φάση. Δεν αλλάζει εύκολα το στιλ ποδοσφαίρου μέσα στη χρονιά. Από τη νέα σεζόν το συζητάμε. Το να προχωρήσει, όμως, με επιτυχημένα αποτελέσματα στη συνέχεια, με μια ομάδα σκληρή και που... ματώνεις να της βάλεις γκολ, είναι κάτι εξαιρετικά πιθανό και αυτός είναι ο στόχος.

*Κανείς δεν πρέπει να πανηγυρίζει τώρα. Υπάρχει ακόμα δρόμος και έδαφος που πρέπει να καλυφθεί. Η σκληρή δουλειά πρέπει να συνεχιστεί. Στη φάση που βρισκόμαστε και στο κρίσιμο δίμηνο, τα πάντα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία για σερί. Ηδη, μετράει τρεις νίκες συνεχόμενες και είναι υποχρεωμένος να παλέψει για να το διευρύνει. Ακολουθούν αναμετρήσεις, στις οποίες μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αρκεί να προχωράει με τη λογική του τύπου "κάθε ματς σαν τελικός" και να συγκεντρώνεται στον στόχο του, αρχής γενομένης από το ματς του Σαββάτου με τον ΟΦΗ. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν...

Υ.Γ: Ο Σωκράτης Διούδης, εκτός από εξαιρετικός τερματοφύλακας και μακράν ο πιο βελτιωμένος στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι κι ένας ντόμπρος άνθρωπος. Δε μασάει τα λόγια του, δε στρογγυλεύει τα πράγματα. Και όλα αυτά τα κάνει δίχως λαϊκισμούς και φωνές. Όπως έκανε και χθες στις δηλώσεις του μετά το ματς. Μπράβο του.

ΥΓ2: Κάθε εβδομάδα συζητάμε τα ίδια. Για τους παράγοντες που σε ματς κεκλεισμένων των θυρών εκτίθενται με τις συμπεριφορές τους. Εκτίθενται, διότι για κακή τους τύχη, τώρα που οι κερκίδες δεν έχουν κόσμο, ακούγονται όλα και μαζί με αυτά φαίνονται οι απαράδεκτες συμπεριφορές. Όχι πως τους νοιάζει, αλλά είναι τουλάχιστον υποκριτικό, κύριοι σαν τον Καρυπίδη, τον Κούγια (με όσα έκανε στη Λεωφόρο) και τα άλλα παιδιά, να μιλούν για ήθος, πολιτισμό και καλύτερες μέρες στο ελληνικό ποδόσφαιρο.