FC: Η αποθέωση του μπάσκετ του αληθινού

Με αξίωσε ο Θεός χθες βράδυ να δω τον αγώνα μπάσκετ ανάμεσα σε Αργεντινή και Βραζιλία. Κυρίως διότι το παιχνίδι ξεκίνησε στις 9 και είδα κανένα μισάωρο πριν γυρίσω στην Εθνική ποδοσφαίρου, οπότε και έγραψα το υπόλοιπο για να το δω μετά το τέλος του αγώνα στην Κροατία. Όποιος δεν το είδε - που φαντάζομαι ότι είστε πολλοί λόγω του ποδοσφαίρου - ψάξτε το σε μια από τις επαναλήψεις αγώνων που παίζει η ΕΡΤ και γράψτε το να το έχετε για πάντα. Διότι κάτι αγώνες σαν αυτόν, είναι λόγος να ξανα-ερωτευτείς το μπάσκετ. Το αληθινό μπάσκετ, το εντυπωσιακό, το αμιγώς αθλητικό, χωρίς παρατράγουδα, ευτράπελα και απαλλαγμένο από κάθε οπαδικό μανδύα.

Το σκηνικό έμοιαζε τέλειο απ’ την αρχή: ένα κάρο παιχτούρες, αρκετοί ΝΒΑers (Σκόλα, Μπαρμπόσα, Σπλίτερ, Βαρεχάο), Αργεντινός προπονητής στον πάγκο της Βραζιλίας, δυο λαοί με ποδοσφαιρική παράδοση αλλά και καλές ομάδες στο μπάσκετ, μια ωραία κοντρίτσα σε εθνικό επίπεδο, ωραία κορίτσια στις εξέδρες - με νικήτριες άκοπα τις Βραζιλιάνες, ως συνήθως... Ξεκίνησε ως ελπίδα για ένα καλό ματς και τελείωσε όχι απλά σαν το κορυφαίο του Μουντομπάσκετ, αλλά σαν ένα από τα κορυφαία που έχει τύχει να παρακολουθήσω ever. Από τη μια η Βραζιλία του τρισμέγιστου Ουέρτας. Του Μπαρμπόσα, με κοψιά που θυμίζει Κλάιντ Ντρέξλερ. Των δυο καλών ψηλών, όπως είναι ο τεχνίτης Σπλίτερ και ο αχώνευτος αλλά δυνατός Βαρεχάο. Του ποιοτικού Μασάδο και των χρήσιμων Γκαρσία και Τζιοβανόνι. Κι από την άλλη η Αργεντινή, με μια καλή πεντάδα όλη κι όλη, περίπου «πλύνε - βάλε» (ο Σκόλα, ο 35χρονος Ομπέρτο, ο Ντελφίνο, ο Γιάσεν και ο Πριτζιόνι). Αλλά τι πεντάδα... Βιονική! Σκόλα και Ντελφίνο έπαιξαν πάνω από 39 λεπτά, ο Γιάσεν 32, ο Ομπέρτο 26 κι ο Πριτζιόνι κοντά στα 30 λεπτά, όπου για να μην καταρρεύσει από την κούραση και θολώσει το μυαλό του, ο προπονητής του στην τρίτη και περισσότερο στην τέταρτη περίοδο τον έβγαζε όταν είχε κατοχή μπάλας η Βραζιλία (περνώντας στο παρκέ ένα μαμούνι ονόματι Τσεκέιρα) και τον ξανάβαζε όταν η Αργεντινή είχε την επίθεση, για να την οργανώσει σωστά.

Το τελικό σκορ ήταν 93-89 για την Αργεντινή, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. Μεγαλύτερη έχει το γεγονός, ότι η μεγαλύτερη τυπάρα του Μουντομπάσκετ, που είχε 29 πόντους μέσο όρο στη διοργάνωση, τελείωσε το ματς (θυμίζω: έπαιξε σχεδόν 40 λεπτά) με 37 πόντους! Το τελευταίο του σουτ μάλιστα, από τα 5,5 - 6 μέτρα, ήταν ο ορισμός του «άγγιχτου» ή «χλατσαριστού» που λέγαμε μικροί. Όσο για τον «φονιά» που λέγεται Ντελφίνο, με τα 4/7 τρίποντα όταν η μπάλα έκαιγε και τους 20 πόντους συνολικά, τον οποίο θυμόμαστε κι από τα όσα έκανε κόντρα στην Εθνική μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ένα είναι το ερώτημά μου: πως αυτός ο παιχταράς δεν «έκανε» ποτέ σε καμία ελληνική ομάδα; Δεν μιλάμε απλά για έναν καλό «χερά», αλλά έναν παίκτη με προσωπικότητα και τσαγανό, με μάτι που γυαλίζει και χέρι που ξερνάει φωτιές.

Όλη η Αργεντινή ήταν συγκινητική. Όπως και η Βραζιλία, με τον Ουέρτας να βάζει 32 πόντους με 8/8 δίποντα και 4/8 τρίποντα, με τον Μπαρμπόσα να βάζει 20 με 5 τρίποντα από το σπίτι του, με τον καθένα να τα δίνει όλα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, με τη μια ομάδα να παίρνει διαφορά 6 πόντων και να τη χάνει μέσα σε δυο επιθέσεις από δυο εύστοχα τρίποντα των αντιπάλων. Ματσάρα από τις λίγες σε κάθε επίπεδο, χωρίς να βλέπεις ζώνη επί 30 ή 35 λεπτά, χωρίς νεύρα και μανούρες, αντιαθλητικά φάουλ και τεχνικές ποινές, σκοπιμότητες, «παρτίδες σκάκι» και άλλα παρόμοια. Κέρδισε η Αργεντινή το παιχνίδι, αλλά πάνω απ’ όλα κέρδισε το μπάσκετ. Και το μάτι μας και το μυαλό μας, που ξελαμπικάρισε απ’ όλα αυτά που μας σκοτίζουν και μας στενοχωρούν τις τελευταίες μέρες. Οκ, εμείς δυστυχώς αποκλειστήκαμε, αλλά ούτε το μπάσκετ, ούτε το Μουντομπάσκετ, ούτε η ζωή τελειώνει με ένα κίτρινο φύλλο αγώνα. Κι αν αγαπάς το μπάσκετ, περισσότερο απ’ ό,τι αγαπάς τη νίκη της ομάδας που υποστηρίζεις με κάθε τρόπο και κάθε κόστος, το παιχνίδι αυτό ήταν η πραγματική διαφήμιση ενός αθλήματος, που στην Ελλάδα έχει πάψει να μας απασχολεί για την ποιότητά του (σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο) και μας αφορά μόνο για τα αποτελέσματα και την τελική θέση στην κατάταξη.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr