Τι ακριβώς τους διδάσκει ο Τροντ Σόλιντ; (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Οταν η νίκη είναι φτωχή και η εμφάνιση μέτρια, παίκτες και κυρίως προπονητής συνηθίζουν να λένε: «Πετάμε όλα τα άλλα και κρατάμε το αποτέλεσμα». Στον Ολυμπιακό είναι πολύ μεγάλη ανάγκη να σκεφτούν διαφορετικά. Να πετάξουν τη νίκη και να κρατήσουν όλα τα άλλα.

• Η άμυνα εμφάνισε και πάλι συμπτώματα παιδικής χαράς τη μία φορά που απειλήθηκε. Με τέτοια αντιμετώπιση μιας απλής φάσης, όχι πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ούτε καν στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να γίνει.

• Επειδή δεν μπορούμε μόνοι μας να το καταλάβουμε, παρακαλούμε θερμά τον Τροντ Σόλιντ -μόλις ευκαιρήσει- να μας εξηγήσει ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται επιθετικά η ομάδα του. Για να μη δημιουργηθεί παρεξήγηση, τονίζουμε ότι το 4-3-3 είναι σύστημα ανάπτυξης, δεν είναι τρόπος.

• Στο 2ο ημίχρονο, όπως άλλωστε συνέβη και στο ματς με τον ΟΦΗ, ο Ολυμπιακός βούλιαξε αγωνιστικά, σταμάτησε να δημιουργεί σημαντικές ευκαιρίες και οι παίκτες του παρασύρονταν σε εύκολες λύσεις προκειμένου να φτάσουν στην αντίπαλη περιοχή. Μετά το γκολ, η ομάδα έδινε την εντύπωση ότι την ενδιέφερε να περιφρουρήσει μια ισχνή νίκη, παρά να τη διευρύνει. Από πού -το ερώτημα απευθύνεται στους παίκτες του Ολυμπιακού- αντλούν την πεποίθησή τους ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται για μια νίκη και δεν τον νοιάζει το ότι η μπάλα ταλαιπωρείται και «βασανίζεται» από την ομάδα του;

Όλα τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις και ερωτήματα που δεν επιτρέπεται να αγνοηθούν. Φτάνουν στα χείλη των φιλάθλων, που χρόνια τώρα είχαν συνηθίσει να βλέπουν επιθετικό ποδόσφαιρο, με γρήγορες κινήσεις από τα πλάγια και κάθετες μπαλιές που αποδιοργανώνουν την άμυνα. Πιθανότατα ο Τροντ Σόλιντ να επιδιώκει και τα δύο. Η ουσία είναι ότι δεν πετυχαίνει τίποτα. Φαίνεται ότι αξιοποιεί αρκετό χρόνο στις προπονήσεις διδάσκοντας το σύστημα, αλλά είναι τσιγκούνης στη διδασκαλία του τρόπου ανάπτυξης. Εκτός αν θεωρεί ότι οι σωστές τοποθετήσεις που κάνει με το σώμα του ο Τουρέ και οι παράλληλες μπαλιές προς τα άκρα συνιστούν τρόπο ανάπτυξης.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο Ολυμπιακός να έχει κατοχή της μπάλας και να φτάνει έξω από την περιοχή, του λείπει όμως ο «Μέγας Αλέξανδρος». Τον γόρδιο δεσμό τού να μπει στην περιοχή παίκτης της ομάδας με την μπάλα στην κατοχή του τον έχει αφήσει άλυτο ο κόουτς. Κρίμα για μια ομάδα με παίκτες τέτοιας ποιότητας να παρουσιάζει τόσο κραυγαλέες αδυναμίες. Κρίμα για την άμυνα ομάδας που φιλοδοξεί τη διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και να γίνεται περίγελος των αντιπάλων για την εφευρετικότητά της να δέχεται γκολ με τρόπους που δεν έχουμε ξαναδεί στα ελληνικά γήπεδα.

Για τόσο απλά πράγματα, πώς είναι δυνατόν να ζητείται πίστωση χρόνου; Ευχής έργον θα ήταν η κάμερα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου να εξασφαλίσει πλάνα από το περίφημο μπλοκάκι, για να διαπιστωθεί τι διάολο σημειώνει ο Νορβηγός, μπας και δούμε κι εμείς το «φως το αληθινό». Το μέγα ερώτημα παραμένει: «Τι είναι αυτό που διδάσκει ο κόουτς και δεν μπορούν να το πάρουν πρέφα οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως;». Χρόνια τώρα την εκπαιδευτική κοινότητα στην Ελλάδα απασχολεί το θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Το γράφω αυτό διότι στην περίπτωση που οι μαθητές δεν μαθαίνουν επειδή απλώς δεν διδάσκονται κάτι συγκεκριμένο, τότε τίθεται επί τάπητος θέμα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού Τροντ Σόλιντ.