FC: Streets of Thessalonica

Τι ενώνει τον κόσμο μιας ομάδας με παίκτες και προπονητές; Η πίστη. Η συνεχής αφοσίωση. Η απόδειξη της ικανότητας στο γήπεδο. Το δέσιμο με την κερκίδα. Οι αγωνιστικές αφιερώσεις. Η πολύχρονη παρουσία. Η ενεργός συμμετοχή στα κοινά της ομάδας. Το περιβραχιόνιο στο μπράτσο. Και άλλα τέτοια.

Ένας sui generis δεσμός, ωστόσο, δημιουργείται από μικρά -ασήμαντα σε πρώτη ανάγνωση- πράγματα, που κάνουν τον φίλαθλο/οπαδό να αναγνωρίζει στον παίκτη ή τον προπονητή ένα κομμάτι του δικού του εαυτού. Μια κοινή συνήθεια είναι αρκετή για έχει maximum impact (που λένε και οι γραμματιζούμενοι) στην ψυχοσύνθεσή του και να βάλει έναν άνθρωπο στην καρδιά του για πάντα. Για παράδειγμα, οι «κάγκουρες» Ολυμπιακοί βλέπουν στο πρόσωπο του Μήτρογλου την ιδανική συντροφιά, για να πάνε παρέα με τα παπάκια τους και να τσιμπήσουν γκομενάκια. Οι χετταίοι Παναθηναϊκοί βλέπουν στην «ίσια σαν πράσο» μακριά κώμη του Λέτο έναν «δικό τους άνθρωπο» και λιμπίζονται την κορδέλα του. Οι ΑΕΚτσήδες στον Νίκο Γεωργέα βρίσκουν τον «έξω καρδιά» φίλο που ποτέ δεν είχαν κ.ο.κ.

Μία από αυτές τις «θεμελιώδεις λεπτομέρειες» είναι και οι μουσικές προτιμήσεις. Αν δεν τύχει να πέσεις πάνω τους σε κάποια συνέντευξη σπανίως τις μαθαίνεις, καθότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των Μέσων ποδοσφαιριστές και μουσική συναντώνται μόνο στα μπουζούκια «για τα επινίκια». Όταν όμως γίνεται, συνήθως δημιουργούν άμεσα συμπάθεια. Κλασικό παράδειγμα ο Σάββας Κωφίδης και η προτίμηση του στη μέταλ μουσική, η οποία βρήκε πρόσφορο έδαφος όχι μόνο ανάμεσα στους Ηρακλειδείς, αλλά σε όλο τον φίλαθλο κόσμο. Μπορεί να ακούγεται από υπερβολικό έως ηλίθιο αυτό, αλλά η ουσία είναι ότι έγινε και μέτρησε.

Πάνω σε αυτό το μοτίβο, η σημερινή συνέντευξη του (κατά πάσα βεβαιότητα) νέου προπονητή του ΠΑΟΚ, Μάριο Μπερέτα στο περιοδικό «Sportweek», ήρθε να «κουμπώσει» με τους μουσικόφιλους υποστηρικτές του ΠΑΟΚ. Ο Μπερέτα δήλωσε μεταξύ άλλων θιασώτης της ροκ μουσικής γενικότερα και του Μπρους Σπρίνγκστιν ειδικότερα. Αποκήρυξε μάλιστα τις «φλωριές τύπου Duran-Duran» που ακούει η γυναίκα του και ευχήθηκε αμφότεροι οι γιοι του να ασχοληθούν με τα συγκεκριμένα μουσικά ακούσματα. Ποιος αμφιβάλλει ότι επικοινωνιακά μια τέτοια δήλωση (που πιθανότατα δεν έγινε μ’ αυτόν τον σκοπό) λειτουργεί 100 φορές καλύτερα για τον κόσμο από οποιαδήποτε αγιογραφία για λ.χ. το μεγαλείο, τον αδαμάντινο χαρακτήρα και την ανυπέρβλητη τακτική του προσέγγιση στο παιχνίδι; 1-0 για τον Ιταλό ήδη κι αν καταφέρει να κάνει και την Τούμπα και την ομάδα να «ροκάρουν»... look no further for the next «Boss» in town.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... Fightclub@sday.gr