Σ' ευχαριστώ για όσα μου 'χεις χαρίσει... (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Στη Γερμανία θα πάνε άλλοι. Πήραμε από το χθεσινό παιχνίδι ό,τι πάνω-κάτω μας άξιζε. Πικραμένοι, αλλά ψύχραιμοι, θα ευχηθούμε στους Ουκρανούς και -κατά πάσα πιθανότητα- στους Τούρκους καλό ταξίδι και ευχάριστη διαμονή στα γερμανικά γήπεδα. Μένει για μας η οθόνη της τηλεόρασης.

Η πρωταθλήτρια της Ευρώπης μένει εκτός. Η τύχη μάς άφησε αβοήθητους αυτή τη φορά. Είναι ανώφελο μετά την εύνοια του Euro να τα βάλουμε μαζί της. Στα κρίσιμα παιχνίδια των προκριματικών φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Η ήττα από την Αλβανία στην πρεμιέρα έγινε θηλιά στον λαιμό και μας βύθισε. Δεν είναι ώρες για κλάματα και, πολύ περισσότερο, για κατάρες. Τιμούμε αυτούς που μας συγκίνησαν το καλοκαίρι, τους κρατάμε ψηλά στην εκτίμησή μας και συνεχίζουμε. Όπως τότε που το σήκωσε ο Θοδωρής δεν ήμασταν οι καλύτεροι στην Ευρώπη, έτσι και τώρα, που αποκλειστήκαμε, δεν είμαστε οι χειρότεροι.

Η ζωή και το ποδόσφαιρο συνεχίζονται. Το φθινόπωρο -νωρίς τον Σεπτέμβριο- αρχίζουν τα προκριματικά για το Euro του 2008 σε Ελβετία, Αυστρία. Μια νέα προσπάθεια θα ξεκινήσει. Πολλοί από τους μεγάλους πρωταγωνιστές αυτής της Εθνικής θα αποσυρθούν από το προσκήνιο. Θα έρθουν νέοι, με οδηγό τα επιτεύγματα των παλιότερων. Ένα πράγμα μόνο με τρομάζει από τη χθεσινή αποτυχία: τα άδεια καθίσματα, η εκμηδένιση του ενδιαφέροντος από δω και πέρα. Το παιχνίδι της Τετάρτης με τη Γεωργία θα δείξει αν ως φίλαθλοι αλλάξαμε τη φιλοσοφία μας και αγαπήσαμε την ίδια την ομάδα και όχι μόνο τις επιτυχίες της. Την Τετάρτη θα φανεί αν εκτιμούμε όσα ζήσαμε ή η αγάπη μας είχε ημερομηνία λήξης την πρώτη αποτυχία. Το «πειρατικό» προσάραξε σε ρηχά νερά, έπεσε σε ξέρα. Πλήρωμα και καπετάνιος θα βγουν με τα κεφάλια σκυμμένα. Παίξαμε και χάσαμε. Δεν τα βάφουμε μαύρα. Την Τετάρτη, όταν θα μπούμε στο γήπεδο Καραϊσκάκη, θα τους χειροκροτήσουμε. Θα τα αφήσουμε όλα γαλανόλευκα. Από τη μια στιγμή στην άλλη δεν γίναμε υπερομάδα. Πικραμένοι, αλλά ψύχραιμοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στο Μουντιάλ πάνε κάποιοι που συνολικά ήταν καλύτεροι από μας. Μαθηματικά, είμαστε ακόμα ζωντανοί. Το ξέρουμε ότι αυτό έχει μηδενική αξία.

Θα πρέπει να μη νικήσουν οι Δανοί στο Καζακστάν, να χάσουν οι Τούρκοι από τους Αλβανούς και να νικήσουμε εμείς τους Γεωργιανούς. Τέλος πάντων.

Οι Δανοί πήραν το Euro το 1992 και πάτωσαν στη συνέχεια. Τον «πάτο» δεν τον λογαριάζει κανείς. Την κατάκτηση του Euro όλοι τη συζητάμε ακόμα. Το ίδιο θα γίνει και με τη δική μας επιτυχία. Όσοι τώρα ετοιμάζονται να τα βάλουν με τον Ρεχάγκελ, καλό θα είναι να σκεφτούν ότι έπειτα από δέκα, δεκαπέντε χρόνια θα μακαρίζουν το όνομά του.