Ένας εγωπαθής «μισότρελος» του χάρισε το νταμπλ

Αυτός ο μισότρελος καβγατζής που κινείται στα όρια της εγωπάθειας χρωστούσε κάτι πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του και μετά στους φίλους του ποδοσφαίρου. Γιατί οι φίλοι του ποδοσφαίρου δεν τον αγάπησαν επειδή υπάρχουν συστήματα και τακτικές. Για εκείνο το «κάτι» που δεν υπακούει στα μαθήματα των προπονητών και τα αποτελέσματα των εργομετρικών εξετάσεων.

Ο Σεμπάστιαν Λέτο είναι μια τέτοια περίπτωση. Παίκτης «αλανιάρης», ικανός για μια ξεχωριστή ντρίμπλα να χαραμίσει μια τελική πάσα. Το σίγουρο είναι ότι ο τεχνοκράτης προπονητής θα γίνει «μπαρούτι» στον πάγκο. Όμως ο μερακλής ποδοσφαιρόφιλος στην κερκίδα ή μπροστά στην τηλεόραση θα νιώσει αγαλλίαση και θα σχολιάσει «μπράβο στον μάγκα».

Ε, λοιπόν για να έχει ο Λέτο το «δικαίωμα» να κάνει τα δικά του πρέπει που και που να «καθαρίζει» κάποια παιχνίδια μόνος του. Τον τελικό τον καθάρισε ο Λέτο με μια κανονιά που αιφνιδίασε τον Σηφάκη. Έτσι ανανέωσε το δικαίωμα να το παρατραβάει ορισμένες φορές.

Η διαφορά του Παναθηναϊκού με τον Αρη ήταν αυτό το μακρινό διαγώνιο σουτ του Αργεντινού. Γιατί όλα τα άλλα σε γενικές γραμμές τα «μοιράστηκαν» οι δύο ομάδες. Ευκαιρίες και εντυπώσεις. Ο Λέτο έκανε τη διαφορά. Γι’αυτόν δεν μπόρεσε να βρει «γιατρικό» ο Κούπερ. Τον Σισέ για παράδειγμα, ο Νασούτι τον εξουδετέρωσε απόλυτα. Όμως, έφτασε ο καιρός να γίνει και αυτό. Να «χαθεί» ο Σισέ και να νικήσει ο Παναθηναϊκός.

Αν ο Ναφτί δεν χανόταν από το γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο ίσως να μην έβρισκε ελεύθερο χώρο για σουτ ο Λέτο. Με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία στο ποδόσφαιρο. Με τα γκολ γράφεται. Και ο Λέτο εξιλεώθηκε για πολλές από τις «μονομανίες» του, χαρίζοντας το νταμπλ στον Παναθηναϊκό.