Η νόσος «Ντουντού» πλήττει τον Θρύλο

Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι οι βραζιλιάνοι του Ολυμπιακού συνεννοήθηκαν μεταξύ τους να βουλιάξουν αγωνιστικά την φετινή χρονιά. Όμως άσχετα από τους τραυματισμούς η φετινή τους απόδοση είναι αποκαρδιωτική. Εξαίρεση αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ο Λεονάρντο.

Όχι γιατί παίζει σπουδαίο ποδόσφαιρο αλλά γιατί δεν έπαιξε ποτέ του τέτοιο και ως εκ τούτου δεν μπορούν να του ζητηθούν ιδιαίτερες ευθύνες.

Μπορεί να μην είναι σε θέση να αποτελέσει αξιόπιστη λύση στα αριστερά της μεσαίας γραμμής αλλά το προσπαθεί, έχει βάλει δύο τρία γκολάκια και το κυριότερο μέχρι τώρα δεν έχει τραυματιστεί σοβαρά.

Ωστόσο ούτε σαν αριστερό χαφ και (κυρίως) ούτε σαν αριστερό μπακ είναι κάτι ιδιαίτερο ώστε να στηριχτεί σ’ αυτόν ο Ολυμπιακός. Όμως η περίπτωση του Ντιόγκο ξεφεύγει από κάθε λογική εξήγηση. Μοιάζει να έχει… αποξενωθεί από βασικές ιδιότητες του ποδοσφαιριστή .

Ακόμα και οι επαφές του με την μπάλα είναι προβληματικές. Δεν ντουμπλάρει, δεν σουτάρει, δεν πασάρει. «Σημαδεύει» τον πρώτο αντίπαλο κινείται προς το μέρος του και συγκρούεται μαζί του.

Κρατάει την μπάλα στα πόδια του σαν… αναποφάσιστος μέχρι να βρεθεί κάποιος να του την πάρει ή να τον ρίξει στο χορτάρι. Αποφεύγει να κινηθεί μέσα στην μεγάλη περιοχή κι όταν μαρκάρει αντίπαλο μία στις δύο φορές του κάνει φάουλ.

Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν ήταν τόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής όσο νομίσαμε αρχικά, την απόσταση από την σημερινή κατάσταση του είναι χαώδης…

Ο Ντουντού είναι κλασσική περίπτωση ντεφορμαρίσματος. Δυσκολεύεται να κινηθεί με ταχύτητα κι αποφεύγει την κλασική του κάθετη κίνηση που του δίνει την δυνατότητα να απειλήσει με σουτ. Ενώ την περσινή χρονιά είχε πετύχει αρκετά γκολ από στημένες φάσεις φέτος αποφεύγει να μπει στην περιοχή και να σηκωθεί για κεφαλιά.

Ο παίκτης στην ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού νοσεί και μαζί του αρρωσταίνει ολόκληρη η ομάδα .