Πού ήταν για μία ολόκληρη ώρα;

Ο θρίαμβος από τη θλίψη μπορεί να έχει απόσταση κάτι λιγότερο από ενενήντα λεπτά. Στις σχεδόν γεμάτες εξέδρες του ΟΑΚΑ λίγοι πίστευαν ότι ο Παναθηναϊκός θα «σκόνταφτε» στον Αστέρα. Οτι θα έδινε χωρίς να το θέλει το φιλί της ζωής σε έναν Ολυμπιακό που δυσκολεύεται να αναπνεύσει κανονικά. Κι όμως, έγινε. Οι «πράσινοι» έχασαν τη νίκη στην πρώτη ώρα του ματς. Ο ΠΑΟ εμφανίστηκε ανόρεχτος, μπλοκαρισμένος και χωρίς εμπνεύσεις.

Αυτό το μουδιασμένο διάστημα πλήρωσε. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το παρουσιάζει στο ΟΑΚΑ. Συχνά-πυκνά του συμβαίνει να μην μπορεί να βρει ρυθμό απέναντι σε θεωρητικά αδύναμους αντιπάλους. Τα περί κούρασης λόγω των πολλών διεθνών θα ίσχυαν απολύτως αν έπαιζε καλά την πρώτη ώρα και «καθόταν» στο τελευταίο ημίωρο. Επειδή έγιναν ανάποδα, κάπου αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία της αναιμικής παρουσίας του «τριφυλλιού» για μία ώρα.

Διότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Σύμπτωση είναι άραγε πως όταν λείπει ο Καραγκούνης η «πράσινη μηχανή» παρουσιάζει τις μεγαλύτερες αρρυθμίες; Να κάτι που πρέπει στα σοβαρά να απασχολήσει τον Τεν Κάτε. Αν δεν το κάνει, τότε αναγκαστικά θα κρυφτεί κάτω από την επικοινωνιακή καταιγίδα που όλοι προβλέπουμε ότι θα εκδηλωθεί με αφορμή ένα καθαρό πέναλτι που αρνήθηκε ο διαιτητής στον Παναθηναϊκό.

Μπορεί ο Λαδάκης να αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα τραβηγμένη από τα μαλλιά, αλλά το πέναλτι ήταν πεντακάθαρο. Ο Παναθηναϊκός ξύπνησε από τον λήθαργο, στρίμωξε τον Αστέρα, που έπαιζε με δέκα παίκτες, και έχανε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Ρουκάβινα και Πετρόπουλος, που μπήκαν στο ματς, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, αλλά δεν μπόρεσαν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα του Αναστασόπουλου.

Ο Παναθηναϊκός έδωσε χρόνο στον Ολυμπιακό να επουλώσει τις πληγές του. Στην ουσία παίζει με τη φωτιά. Η εμπειρία των τελευταίων δέκα και πάνω χρόνων διδάσκει ότι οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκουν τρόπους να λύνουν τα προβλήματά τους. Αγωνιστικά και άλλα. Οι «πράσινοι» θα κάνουν μεγάλο λάθος αν αντί να βάλουν τα κεφάλια μέσα και να διορθώσουν τις αγωνιστικές αδυναμίες τους «βγουν στο κλαρί» διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία.

Μια τέτοια κίνηση θα στείλει το μήνυμα πως ούτε οι ίδιοι πιστεύουν αυτά που έλεγαν περί αλλαγής σκηνικού στα υψηλά κλιμάκια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τώρα, έτσι κι αλλιώς, το μεγάλο ντέρμπι της Κυριακής στο «Γ. Καραϊσκάκης» αποκτά μεγαλύτερη αξία. Στο γήπεδο θα συγκρουστούν δύο ομάδες. Από σήμερα μέχρι την Κυριακή θα παρακολουθήσουμε τη σύγκρουση δύο μηχανισμών για το ποιος θα εξασφαλίσει έστω μισό σπόρι εύνοιας από τη διαιτησία στο ντέρμπι...

Στην Τούμπα κάθε φορά που ο Κόκε σημάδευε τα δοκάρια ο ΠΑΟΚ απαντούσε με γκολ. Στο ντεμπούτο του ο Κούπερ θα διαπίστωσε πως η Τούμπα είναι έδρα από άλλο ανέκδοτο, κι ας έχει ο ίδιος περάσει από «καυτές» έδρες σε Ισπανία, Ιταλία και Αργεντινή. Η εξέδρα «έλιωσε» τον Αρη και άφησε τους παίκτες του απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Οχι, η διαφορά ποιότητας παικτών στις δύο ομάδες δεν δικαιολογεί τη συντριβή του Αρη.

Ομως το ηλεκτρικό ρεύμα που μεταδίδει η εξέδρα στους παίκτες του «Δικεφάλου του Βορρά» ευθύνεται κατά πολύ για την «ηλεκτροπληξία» των «κιτρινόμαυρων». Και κάτι ακόμα. Χωρίς τραυματισμούς και τζάμπα ψευτοτσαμπουκάδες που οδηγούν σε αποβολές, ο άξονας του ΠΑΟΚ (Κοντρέρας, Γκαρσία, Μουσλίμοβιτς) είναι μια κλάση πάνω από τον αντίστοιχο των Αρειανών.

Λάκης ο... γλυκούλης

Τύπος αντιδημοσιογραφικός, μάλλον ντροπαλός. Ο Βασίλης Λάκης ξεκίνησε από τη Νάουσα ως μεγάλο ταλέντο. Εξαιρετικά γρήγορος, καλός ντριμπλέρ και καλό παιδί. Είχε χίλιους κι έναν τρόπους να χάνει γκολ ακόμα και προ κενής εστίας. Ποτέ του δεν αξιώθηκε να ακούσει το μπιζάρισμα της εξέδρας, ποτέ του δεν έβγαλε σπουδαία προσωπικότητα μέσα στο γήπεδο.

Σεμνός κι αθόρυβος. Ετσι αθόρυβα πήρε το πέναλτι κι έδωσε την ασίστ στον νεαρό Γιάννου. Σε αυτόν οφείλεται η ήττα της παλιάς ομάδας του από την Καβάλα. Να δούμε αν και πότε θα μας αναγκάσει να ξανασχοληθούμε μαζί του.

Ηρεμα κι απλά

Αν ήταν πιο γρήγορος και πιο ήρεμος, θα αργούσε να κάνει το ταξίδι στην Ελλάδα. Πιθανώς να ερχόταν μόνο για τουρισμό. Ο Πάμπλο Γκαρσία φαίνεται ότι δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την ιδέα ότι παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Του λείπουν οι αλάνες της Ουρουγουάης, στις οποίες πρωτοκλότσησε μπάλα όταν ήταν μικρό παιδί.

Γι' αυτό πέρασε από τη Ρεάλ και αλλού χωρίς να στεριώσει πουθενά. Στον ΠΑΟΚ ανέχτηκαν τα νεύρα και τις άσκοπες αποβολές του. Τον τελευταίο καιρό διαβεβαιώνει ότι έχει ηρεμήσει. Παίζοντας ήρεμα, είναι –όπως ήταν και χθες– μισή ομάδα μόνος του.