Προσοχή, θα σπάσει η στάμνα

Tην περασμένη εβδομάδα γράφαμε για την πολύ καλή ομάδα του Εργοτέλη. Σήμερα πρέπει να γράψουμε για την πολύ καλή ομάδα του Πανιωνίου. Εργοτέλης και Πανιώνιος μπορεί να έχασαν από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα, κέρδισαν όμως τις εντυπώσεις. Ο Πανιώνιος, εκεί που όλοι τον είχαν για συντριβή μετά το δεύτερο γκολ του Σισέ, όχι μόνο δεν συνετρίβη, αλλά έκανε τον Παναθηναϊκό να αγκομαχά για μισή ώρα προκειμένου να αποφύγει την ισοφάριση.

Δείτε τώρα το «περίεργο»: οι «αιώνιοι» έχουν ξεφύγει με δέκα βαθμούς διαφορά, αλλά υπάρχουν παιχνίδια στις εννέα αγωνιστικές στα οποία νίκησαν με την ψυχή στο στόμα. Νομίζω ότι τέτοια κατάσταση είχαμε χρόνια να συναντήσουμε. Αρχισα να γράφω το κείμενό μου αμέσως μετά το δεύτερο γκολ του Σισέ και ο Πανιώνιος με υποχρέωσε να το πετάξω στα σκουπίδια και να αρχίσω ένα καινούργιο.

Ομάδα με δέκα παίκτες που να χάνει 2-0 και να παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας καιρό είχαμε να δούμε στα ελληνικά γήπεδα. Ο Κουμόρτζι, ο Τζαβέλλας, ο Ριέρα και ο Μπόσκο Μπάλαμπαν πήγαν να τινάξουν τον Παναθηναϊκό στον αέρα. Πιθανολογώ ότι αν ο Φερέρα έριχνε νωρίτερα στο παιχνίδι τον Εστογιάνοφ, ο Τζόρβας θα μάζευε για δεύτερη φορά την μπάλα από το βάθος της εστίας του.

Εδώ που τα λέμε, βοήθησε σε αυτό και ο Τεν Κάτε, που ανακάτεψε την ενδεκάδα για να βγάλει τον Κατσουράνη και να βάλει τον Σεϊταρίδη. Ομως δεν φταίει αυτός που οι έντεκα του Παναθηναϊκού έμοιαζαν μέσα στο γήπεδο λιγότεροι από τους δέκα του Πανιωνίου. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις οι προπονητές συνηθίζουν να λένε τα κοινότοπα περί έλλειψης καθαρού μυαλού. Μπορεί να είναι κι έτσι.

Είναι, όμως, κι αλλιώς. Είναι που το αγωνιστικό φιλότιμο τον «κυανερύθρων» ήρθε να «δέσει» με την κλάση ορισμένων από αυτούς. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να αμύνεται και να καρδιοχτυπά στο τελευταίο τέταρτο της συνάντησης. Για να είμαστε δίκαιοι, οι «πράσινοι» θα είχαν κάνει το 3-1 αν ο επόπτης άφηνε τον Γκάμπριελ να πλασάρει από κανονική θέση.

Θα σου πει, όμως, δικαιολογημένα ο Ακης Μάντζιος ότι άλλη τροπή θα είχε το παιχνίδι αν ο διαιτητής έδινε δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Δάρλα για επικίνδυνο παίξιμο πάνω στον Εστογιάνοφ. Τέλος πάντων, αυτά είναι ιστορίες για τον Βαρούχα, τον Βασιλάκη και τους πολλούς θαυμαστές τους...

Για τον Σέρχιο Λεάλ τα γράφουμε παραπλεύρως. Για τον Εργοτέλη τα έχουμε ήδη γράψει. Για την ΑΕΚ ό,τι και να γράψουμε δεν αρκεί για να αποδώσει την πραγματική της κατάσταση. Στο Παγκρήτιο βρέθηκαν οι λιγότεροι οπαδοί της από κάθε φορά. Εβριζαν τον Μπάγιεβιτς, γιουχάιζαν τους παίκτες, αποδοκίμαζαν τη διοίκηση.

Τουλάχιστον ας έχει δίκιο η «Ορίτζιναλ», που κόντρα σε κάθε διαθέσιμη πληροφορία μέχρι στιγμής πιστεύει ότι ο Μπομπ Κοζώνης έχει πολλά, πάρα πολλά λεφτά. Ας κοπιάσει, λοιπόν, και ας τα ρίξει να πλημμυρίσουν τα αραχνιασμένα ταμεία της ΑΕΚ και να έρθουν παικταράδες που θα τη βοηθήσουν να ξυπνήσει από τον αγωνιστικό λήθαργο. Προσοχή: οχι ότι η «Ενωση» ήταν κατώτερη του Εργοτέλη και έπρεπε σώνει και καλά να φύγει ηττημένη από την Κρήτη.

Εχουμε πρωτάθλημα τριών κατηγοριών στην πρώτη στρογγυλοκάθονται μόνοι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, στη δεύτερη στριμώχνονται όλοι οι άλλοι από τους δεκαπέντε μέχρι και τους οκτώ βαθμούς, στην τρίτη βρίσκεται ολομόναχος και καταδικασμένος ο Πανθρακικός.

ΥΓ.: Οποιος θέλει να δει μπαλίτσα της προκοπής, ας πληρώσει εισιτήριο για ματς της β' Εθνικής κι αν δεν πιστεύει, ας ρωτήσει κάποιον που πήγε χθες και είδε το Εθνικός Αστέρας - Παναιτωλικός.

Από τον πάγκο έρχεται

Με τόσους επιθετικούς στη διάθεση του, ο Νίκος Καραγεωργίου συχνά-πυκνά τον αφήνει στον πάγκο. Οταν ο εικοσιεπτάχρονος Ουρουγουανός αποφάσισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για να φτάσει μέχρι την Κρήτη, μάλλον περίμενε να είναι βασικός και αναντικατάστατος. Εκείνο που δεν φανταζόταν είναι ότι αν και κατά βάση αναπληρωματικός, θα κινούσε ήδη το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού.

Και όλα αυτά πριν από τις δύο χθεσινές γκολάρες του κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Σέρχιο Λεάλ θυμίζει ότι τα ακριβά αρώματα μπαίνουν συνήθως σε μικρά μπουκάλια. Ο Σάχα και ο Αραούχο είναι καταλληλότεροι για να περιγράψουν τις οδυνηρές εμπειρίες τους από τα γκολ του Λεάλ, που του ταιριάζει μια χαρά να θεωρείται αναπληρωματικός του Μπούντιμιρ, του Βερπακόσφκις και καμιά φορά του Ογκουνσότο.

Με όνομα βαρύ...

- «Ρε συ, Γιώργο, μήπως είσαι αριστερό χαφ;», τον είχα ρωτήσει πριν από μερικές μέρες στο ραδιόφωνο. «Οχι», μου ξέκοψε, «αριστερό μπακ είμαι».

Γνώμη του. Δική μου γνώμη είναι ότι ο Γιώργος Τζαβέλλας θα τα κατάφερνε μια χαρά και ως αριστερός χαφ. Εχει καλή επιτάχυνση με την μπάλα στα πόδια, ντριμπλάρει πάνω στην κίνηση και σεντράρει με ικανοποιητικά φάλτσα. Ο 22χρονος άσος του Πανιωνίου φαίνεται περισσότερο όταν επιτίθεται και λιγότερο όταν μαρκάρει. Παρ' όλα αυτά, με αντίπαλο τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη τα πήγε μια χαρά.

Η δε μπαλιά του στον Ριέρα, που έφερε τον γκολ του Πανιωνίου, είναι ενδεικτική της κλάσης του. Ο Τζαβέλλας έπαιξε «άγουρο» παιδί στην Α' Εθνική με τη φανέλα της Κέρκυρας. Τώρα, στα 22 του χρόνια, φαίνεται ώριμος όχι μόνο να σταθεροποιήσει τη θέση του βασικού στον Πανιώνιο, αλλά να διεκδικήσει και κάτι παραπάνω, έτσι που λιγοστεύουν απειλητικά οι αριστεροπόδαροι ακραίοι στο ελληνικό πρωτάθλημα.