Ο Τεν Κάτε τού τραβάει το χειρόφρενο

Χωρίς παρεξήγηση και υποσημειώσεις: ο προχθεσινός Εργοτέλης ήταν καλύτερη ομάδα του χθεσινού ΠΑΟΚ. Το μαρτυρά η στατιστική, το αφήνει να φανεί η απλή παρατήρηση. Φαινόταν με το μάτι. Τώρα να βγάλουμε συμπέρασμα κάνοντας σύγκριση του χθεσινού Παναθηναϊκού με τον προχθεσινό Ολυμπιακό είναι κομμάτι δύσκολο. Ετσι όπως πάνε τα πράγματα, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να βγει τέτοιο συμπέρασμα. Μόνο σίγουρο, ότι οι δυο τους έχουν ξεκόψει πολύ από τους επόμενους.

Τέλεια η μακρινή μπαλιά του Γκαρσία στον Βιεϊρίνια, άψογο το κοντρόλ και το τελείωμα του Πορτογάλου. Από εκεί και πέρα, ο ΠΑΟΚ συμπεριφέρθηκε σαν μικρομεσαία ομάδα στο ΟΑΚΑ, που έρχεται για να μη χάσει. Με άλλα λόγια, και που έχασε δεν τρέχει τίποτα. Φαινόταν σαν να μην είχε στους λογαριασμούς του βαθμολογική συγκομιδή από αυτό το παιχνίδι. Φταίνε οπωσδήποτε και οι σημαντικές απουσίες για το ψαλίδισμα των φιλοδοξιών του ΠΑΟΚ. Φαίνεται όμως πως ό,τι φιλόδοξο υπάρχει στον ΠΑΟΚ, αντί για το γήπεδο βρίσκεται στην εξέδρα...

Για τον Παναθηναϊκό και να θες, δύσκολα βρίσκεις να γράψεις κάτι ιδιαιτέρως θετικό. Ετσι «πας» πάνω στον Κώστα Κατσουράνη, τον «φορτώνεις» με ένα τσουβάλι υπερθετικούς και ξεμπερδεύεις. Ο «Κατσούρ» παίζει περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με τα πόδια και το κεφάλι. Αυτά τα χρησιμοποιεί όταν πρέπει και μάλιστα σβέλτα. Να φάω τα μολύβια μου αν υπάρχει άλλος παίκτης στους «πράσινους» που παίζει την μπάλα με λιγότερα χτυπήματα από τον πρώτο σκόρερ της Σούπερ Λίγκας.

Φροντίζει να παίζει με τη μία και να παίρνει την καλύτερη θέση μέσα στην περιοχή. Ούτε ντρίμπλες, ούτε τσαλίμια, ούτε δημόσιες σχέσεις με την εξέδρα. Ενας κομπιούτερ που κάνει κάθε φορά τα απολύτως απαραίτητα. Αν το καλοκαίρι ο Μέλμπεργκ είχε προτιμήσει τους «πράσινους», θα είχε ήδη τελειώσει το πρωτάθλημα. Το ίδιο θα είχε συμβεί αν ο Κατσουράνης (πράγμα απίθανο) είχε προτιμήσει τους «ερυθρόλευκους». Τώρα που μοιράστηκαν, όλα είναι ανοικτά.

Φροντίζει ο Τεν Κάτε γι' αυτό. Η γιούχα που του επιφύλαξαν οι οπαδοί επειδή άλλαξε τον Νίνη ήταν δικαιολογημένη. Δεν αφορούσε απλώς τη συγκεκριμένη αλλαγή, αλλά συνολικά τον βίο και την πολιτεία του στον πάγκο του «τριφυλλιού». Μόνο ο ίδιος ξέρει πώς «καταφέρνει» και με τόσο καλούς παίκτες έχει ομάδα που παρουσιάζει μέτριο θέαμα. Σαν να έχει ένα χειρόφρενο και το τραβάει απότομα για να φρενάρει την ομάδα του. Ετσι «φρεναριστός» που πάει, ο Παναθηναϊκός, θα βρει ομάδα καλύτερη από τον ΠΑΟΚ και θα πάθει ζημιά ακόμα και στο ΟΑΚΑ.

Αρης και ΑΕΚ, που μονομάχησαν στη Θεσσαλονίκη, έπεισαν ότι καλώς βρίσκονται τόσο μακριά από την κορυφή. Οταν σε τέτοια παιχνίδια δεν μπορείς να «καθαρίσεις», έχοντας απλώς από ένα ημίχρονο, τότε δικαιολογημένα διαψεύδεις νωρίς τις όποιες φιλοδοξίες είχες πριν αρχίσει η διοργάνωση. Ενα κοινό χαρακτηριστικό έχουν οι «κιτρινόμαυροι» Βορρά και Νότου: πληθώρα από σχετικά καλούς παίκτες, χωρίς όμως τους απαραίτητους δυο-τρεις που είναι μια κλάση πάνω από τους υπόλοιπους.

ΥΓ. 1: Τιμή και δόξα στον Πανθρακικό, που εμφανίζεται έτοιμος να ρίξει λευκή πετσέτα.

ΥΓ. 2: Σας έχω γράψει κι άλλες φορές για τον Θανάση Μουλόπουλο του Λεβαδειακού. Θα το κάνω και στη συνέχεια...

ΥΓ. 3: Στον Ολυμπιακό Βόλου και τον Εθνικό Αστέρα βρίσκονται οι ξένοι παίκτες που θα συζητηθούν πολύ στο μεταγραφικό παζάρι του χειμώνα.

Ο Μπόσκο πήρε τ' όπλο του...

Μικρός έδειχνε πως θα τα κατάφερνε καλύτερα. Το ίδιο πίστευαν όσοι τον διάλεξαν πριν από χρόνια στην Αστον Βιλα.

Το ίδιο κι οι Βέλγοι της Μπριζ. Ο Μπόσκο Μπάλαμπαν έδειχνε ότι είναι καλός, αλλά όχι καλύτερος από κάποιους συμπαίκτες του που έπαιζαν κι αυτοί σέντερ φορ. Και στην εθνική Κροατίας, παρά τις τριάντα πέντε συμμετοχές και τα δέκα γκολ, ουδέποτε θεωρήθηκε βασικός.

Τώρα στα τριάντα ένα ήρθε στη Νέα Σμύρνη για να... ξεκολλήσει από τους πάγκους και να πετύχει πολλά γκολ. Προχθές κόντρα στα Γιάννενα έφτιαξε ένα και πέτυχε ένα. Διάολε, με Ρεκόμπα και Εστογιάνοφ (όταν επιστρέψει για τα καλά) θα στείλει πολλές φορές τους αντιπάλους του στη σέντρα...

Μπόι και κλάση

Ο Ζέλικο Κάλατς μας βλέπει όλους από τα διακόσια δύο εκατοστά. Ψηλός και κοσμογυρισμένος, έπεισε την οικογένειά του να έρθουν στην Καβάλα για να βγάλει εκεί -ίσως- το τελευταίο ποδοσφαιρικό μεροκάματο. Τόσα χρόνια στη Μίλαν κι ήρθε στο «Ανθή Καραγιάννη» για να βλέπει τις πλάτες του Φάνη Κατεργιαννάκη στην αρχή και στη συνέχεια του Ιτάντζ. Τέτοιες δουλειές είναι αλήθεια ότι τις πάθαινε και στους «ροσονέρι» από τον Ντίντα.

Μόνο στην εθνική Αυστραλίας είχε καπαρωμένη τη θέση. Τέλος πάντων. Ο τριανταεπτάχρονος πορτιέρο με την κροατική καταγωγή έδειξε με Παναθηναϊκό και Ξάνθη ότι δεν έχει σκουριάσει. Ο συνομήλικός του Λουτσιάνο μπορεί να το επιβεβαιώσει...