Η ρέντα του Γκέκα σκέπασε τα λάθη του κόουτς

Δεν έχω πρόχειρες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Οτο Ρεχάγκελ. Αν όμως είναι χριστιανός, ας ανάψει μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Νορβηγού διαιτητή. Αυτός ο εφευρέτης έστησε την μπάλα στη βούλα σε μια εναέρια σύγκρουση των Κλάβα και Σαμαρά και μας άνοιξε τον δρόμο για τη μεγάλη ανατροπή. Γιατί έτσι όπως τα είχε κάνει ο Ρεχάγκελ στο πρώτο ημίχρονο η Εθνική είχε βρεθεί στην κόλαση.

Αποδείχτηκε όμως ότι από την κόλαση μέχρι τον παράδεισο η απόσταση μπορεί να καλυφθεί μέσα σε 27 λεπτά. Τόσα χρειάστηκαν σε Γκέκα και Σαμαρά για να ρίξουν στο «καναβάτσο» τους φιλόδοξους Λετονούς. Η είσοδος του Χρήστου Πατσατζόγλου στη θέση του χαμένου Τζιόλη μεταμόρφωσε την ομάδα. Οι αποστάσεις μίκρυναν, οι πάσες έγιναν σίγουρες και ο Κατσουράνης, που ήταν σκιά του εαυτού του στο πρώτο ημίχρονο, άρχισε να έχει ουσιαστική συμμετοχή στο παιχνίδι. Οσα είδαμε στο πρώτο ημίχρονο φανερώνουν δύο πράγματα. Καλό είναι ο Ρεχάγκελ να τα έχει υπόψη του για τη συνέχεια.

• Ο Μόρας και ο Παπασταθόπουλος είναι καλοί παίκτες, αλλά θέλουν πολλή δουλειά για να δέσουν μεταξύ τους και να εκτοπίσουν τον Σωτήρη και τον Αβραάμ. Οποτε η μπάλα ήταν στο χορτάρι ο Βερπακόφσκις χανόταν από τα μάτια τους.

• Η επιμονή στη χρησιμοποίηση παικτών που δεν έχουν αγωνιστική δράση μπορεί να αποδειχτεί μπούμερανγκ. Με ποια λογική έμεινε εκτός δεκαοκτάδας ο Σπυρόπουλος, που ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας στα ματς με Ελβετία και Μολδαβία;

Οσα είδαμε χτες το βράδυ στο ΟΑΚΑ πιστοποιούν ότι κάτι σάπιο υπάρχει στην άλλοτε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Τα πέντε γκολ δεν το σκεπάζουν, δεν το σβήνουν. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε μια ομάδα χωρίς πείσμα, θέληση, πάθος και μαχητικότητα.

Για εμπνεύσεις και αυτοματισμούς ούτε λόγος να γίνεται. Κυριάρχησαν οι σέντρες και τα γεμίσματα. Μακάρι να βρεθεί κάποιος και να μας εξηγήσει ποιο ακριβώς ήταν το πλάνο με βάση το οποίο έπαιζε η Εθνική. Στο δεύτερο ημίχρονο η είσοδος του Πατσατζόγλου και η μετακίνηση του Σαμαρά «προς τα μέσα» μας έδωσαν τη δυνατότητα να κρατάμε περισσότερο την μπάλα και να βρισκόμαστε συνεχώς στην επίθεση. Η κατακόρυφη άνοδος της απόδοσης του Κατσουράνη και του Τοροσίδη μεταμόρφωσε την Εθνική ομάδα.

Η εκτελεστική δεινότητα του Γκέκα, που κάθε φάση τη μετέτρεπε σε γκολ, έδωσε το λαμπρό αποτέλεσμα. Τώρα απέναντι στο Λουξεμβούργο θα πρέπει απλώς να ξεμπερδεύουμε με μια τυπική υποχρέωση. Ομως όποιος ξεχάσει το χάλι του πρώτου ημιχρόνου κινδυνεύει να οδηγηθεί σε λάθος συμπεράσματα. Στη διαδικασία των μπαράζ δεν θα υπάρχουν ομάδες όπως η Λετονία και αν η Εθνική εμφανιστεί με τρύπια άμυνα, απροετοίμαστους παίκτες και κακό κοουτσάρισμα, οι ελπίδες της για πρόκριση θα είναι περιορισμένες.

Ο Οτο Ρεχάγκελ πρέπει να ανασκουμπωθεί, να διαπιστώσει τα λάθη του και να τα διορθώσει. Η ρέντα του Γκέκα και τα φιλελληνικά αισθήματα του διαιτητή δεν φτάνουν για να εγγυηθούν επιτυχία στα μπαράζ. Κανείς δεν εγγυάται ότι θα μας συντροφεύουν σε κάθε παιχνίδι από εδώ και πέρα.