Τα λεφτά πολλά, η μπάλα λίγη

«Ρίξαμε τους αδάμαντες εις τους χοίρους». Η φράση ηλικιωμένου φίλου μαρτυρούσε την αδυναμία διαχείρισης σπουδαίου υλικού. Θα μπορούσε να την έχει πει παρατηρώντας τα έργα και τις ημέρες του φετινού Παναθηναϊκού. Πέρα από τις γραφικότητες των αδελφών Γιαννακόπουλων, το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό είναι υπαρκτό, όσο υπαρκτή είναι η αδυναμία αντιμετώπισής του.

Ανεξάρτητα από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, οι «πράσινοι» δεν παίζουν μπάλα της προκοπής, ούτε δίνουν την εντύπωση συγκροτημένης ομάδας με επίγνωση πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων.

Η Εθνική ομάδα του 2004, για παράδειγμα, και να ήθελε δεν μπορούσε να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο. Επαιζε, όμως, αυτό που μπορούσε. Αν φωνάξει σήμερα το πρωί ο Πατέρας τον Τεν Κάτε, μπορεί να μάθει από τον προπονητή του τι είδους μπάλα είναι σε θέση να παίξει ο Παναθηναϊκός; Ζωηρά αμφιβάλλω ότι θα πάρει συγκεκριμένη απάντηση. Ενα άθροισμα προικισμένων παικτών από τη μέση και μπροστά είναι ο Παναθηναϊκός. Ολα τα άλλα βρίσκονται ακόμα υπό διερεύνηση.

Ποιο σύστημα ανάπτυξης, ποιοι αυτοματισμοί, ποιες κομπίνες στα στημένα. Ολα αφήνονται στην κλάση και τις εμπνεύσεις ενός εκάστου των προβεβλημένων παικτών της ομάδας. Π.χ. στο δεύτερο ημίχρονο με τη Γαλατά οι «πράσινοι» κερδίζουν κόρνερ από αριστερά κι ο Λέτο πάει να το χτυπήσει. Ο Καραγκούνης σπεύδει να πάρει κοντινή πάσα, ο Λέτο τον αγνοεί, ο «Κάρα» επιμένει κι ο Λέτο συνεχίζει να τον αγνοεί...

Κάποια στιγμή αυτές οι μικροπαρεξηγήσεις θα γίνουν μια μεγάλη παρεξήγηση. Ο Τεν Κάτε έχει αφήσει την ομάδα στον αυτόματο πιλότο. Η παρουσία του στον πάγκο εξαντλείται στη μελέτη του αντιπάλου και την επιλογή προσώπων σε θέσεις. Μοιάζει περισσότερο με εκλέκτορα και λιγότερο με προπονητή. Αφήνουμε κατά μέρος τις σχέσεις του με τους ποδοσφαιριστές. Ζήτημα να υπάρχουν δυο-τρεις που θα μπορούσαν να παίξουν για λογαριασμό του...

Η πολυμετοχικότητα είναι καινούργιο φρούτο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ειδικότερα αν οι μέτοχοι έχουν βαριά ονόματα και ελάχιστη παράδοση στις συνεργασίες. Ετσι, τα φάλτσα είναι πολλά και τα... αποτυπώματά τους στην ομάδα μεγάλα. Ο Παναθηναϊκός αξιοποιεί μέχρι τώρα την αγωνιστική αδυναμία του Ολυμπιακού και παίρνει τα ματς στο γκολ χωρίς να εντυπωσιάζει.

Αντίθετα, κάθε ομάδα με δυνατότητες εκμεταλλεύεται τις αμυντικές δυσλειτουργίες του και τον χορταίνει γκολ. Η λύση φαίνεται να είναι (και πάλι) οι μεταγραφές. Να έρθουν δηλαδή καλύτεροι στόπερ και καλύτερος τερματοφύλακας. Καμιά αντίρρηση. Εφόσον ο πολυμετοχικός έχει γεμάτα ταμεία, η Παιανία μπορεί να μετατραπεί σε κέντρο διερχομένων. Μόνο που το απόθεμα των είκοσι εκατομμυρίων εξαντλήθηκε και ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ σημαίνει ότι δεν πρόκειται να δημιουργηθεί νέο.

Ισα ίσα που για να γίνουν μεταγραφές θα πρέπει οι μέτοχοι να βάλουν το χέρι στο παντελόνι αναλογικά με το ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου που κατέχουν. Κάπου εδώ θα αρχίσουν τα προβλήματα. Γιατί έρχεται λιγάκι βαρύ να έχεις ξοδέψει είκοσι εκατομμύρια το καλοκαίρι έναντι μόλις έξι του βασικού ανταγωνιστή σου και να πρέπει να ξοδέψεις κι άλλα. Οπως και να 'χει, κάποιοι από τους μετόχους θα σκεφτούν μήπως «έριξαν τους αδάμαντες εις τους χοίρους»...