Ο Κόκκαλης δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς

Τον Μάιο ήταν πολλές οι δηλώσεις παικτών του Ολυμπιακού με τις οποίες εξέφραζαν την ευχή ή την επιθυμία τους να παραμείνει στον πάγκο της ομάδας ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Τώρα που «σκουπίστηκε» ο Κετσπάγια, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι δηλώσεις αποφεύγονται. Κι αυτό διότι αν γίνουν, θα πρέπει να συνοδεύονται με την ανάληψη ενός μέρους της ευθύνης.

Για το κακό θέαμα που παρουσιάζει μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να φταίει μόνο ο προπονητής. Για τα παραπανίσια κιλά και την αφλογιστία του Ντιόγο, για το ντεφορμάρισμα του Ντουντού, για την αγωνιστική ανετοιμότητα του Γκαλέτι. Για όλα τούτα ο προπονητής έχει τη μικρότερη ευθύνη. Ούτε χρειάζεται ο Μουρίνιο στον πάγκο για να φτιάξουν οι «ερυθρόλευκοι» δύο φάσεις της προκοπής κόντρα στην Καβάλα.

Οταν περάσει λίγος καιρός και «λυθεί» η γλώσσα του Κετσπάγια, τότε θα μάθουμε λεπτομέρειες που θα μας κάνουν σοφότερους. Για παράδειγμα, άλλη ομάδα φτιάχνεις με σύστημα 4-3-3 και Λεντέσμα, Ντουντού, Κάλστρομ στη μεσαία γραμμή και Γκαλέτι, Ντιόγο, Μαρκ Γκονζάλες στην επίθεση. Οταν σου υπόσχονται σπουδαίες μεταγραφές, βάζεις την υπογραφή σε συμβόλαιο που προβλέπει ελάχιστη αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης...

Αλλιώς υπολόγιζε τα πράγματα στον Ολυμπιακό ο Κετσπάγια κι αλλιώς τελικά τα βρήκε. Οι δικές του αδυναμίες ήρθαν να προστεθούν στην οικονομική αδυναμία του Ολυμπιακού να κάνει μια-δύο καλές μεταγραφές. Ηρθαν κολλητά το ντεφορμάρισμα και οι τραυματισμοί βασικών παικτών για να δέσει το γλυκό.

Ο κόουτς φεύγει έχοντας πετύχει άνετα τον βασικό στόχο, δηλαδή την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Φεύγει ο προπονητής τον οποίο ο Κόκκαλης έφερε –όπως έλεγε– για να μείνει χρόνια και να δουλέψει, σε αντιδιαστολή με τον Βαλβέρδε, που έβλεπε τον Ολυμπιακό σαν ενδιάμεσο σταθμό για να πάει κάπου αλλού. Σιγά τα λάχανα, θα μπορούσε να πει κανείς.

Εδώ άλλαξε σε μια νύχτα το πολυδιαφημισμένο νέο μοντέλο διοίκησης και θα γίνει θέμα μια απλή απομάκρυνση προπονητή; Αλλωστε, στην προκειμένη περίπτωση ο Κετσπάγια δεν είχε να στηριχτεί πουθενά. Για τους παίκτες ήταν από αδιάφορος έως ακατάλληλος.

Οι οργανωμένοι τον αποκήρυξαν νωρίς κι ο Τύπος κατρακύλησε γρήγορα από την ουδετερότητα στην αποδοκιμασία. Μόνος κι έρημος, φαγώθηκε χωρίς ν' ανοίξει μύτη, χωρίς να βρεθεί κάποιος να τον υποστηρίξει. Ακόμα και ο Σάββας Θεοδωρίδης, που κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις στήριξης του προπονητή, αποσύρθηκε στα ενδότερα μόλις διαπίστωσε κατά πού πάει το ρεύμα.

Ο κόουτς, χάνοντας νωρίς τον έλεγχο των αποδυτηρίων, ήξερε ότι μπορούσε να στηριχτεί μόνο στ' αποτελέσματα. Οταν –το Σάββατο– έχασε κι αυτό το πλεονέκτημα, άρχισε να «πακετάρει». Για τον ίδιο καλύτερα τώρα παρά αργότερα, που στο ένα κακό αποτέλεσμα θα ερχόταν να προστεθεί κι άλλο. Διαφύλαξε την επαγγελματική του αξιοπρέπεια και θα συνεχίσει να βγάζει το ψωμί του προπονώντας ομάδες σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ο Ολυμπιακός, όμως, άφησε άλυτα όλα του τα προβλήματα. Για σήμερα έχει να ποντάρει στο φιλότιμο των παικτών του και στη βοήθεια της πυρακτωμένης εξέδρας. Ο Κόκκαλης δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Κετσπάγια λειτούργησε σαν την Ιφιγένεια. Συνθήκη αναγκαία, αλλά όχι απαραιτήτως ικανή για να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά του Ολυμπιακού. Η προσωρινή λύση των Νινιάδη, Μπάντοβιτς (βάζω τα ονόματα στη σωστή σειρά) μπορεί να τονώσει κάπως το ηθικό των παικτών και να ξυπνήσει τον εγωισμό τους.

Δεν γίνεται, όμως, να γιατρέψει τις αγωνιστικές αναπηρίες της ομάδας. Η γιατρειά λέγεται «μεταγραφές» και μπορεί να γίνει τον Γενάρη. Μέχρι τότε ο ασθενής θα ζει με τεχνητές αναπνοές. Μόνη παρηγοριά, ότι ο Παναθηναϊκός, παρά τις τρεις νίκες, παίζει κακό ποδόσφαιρο κι αν δεν διορθωθεί ίσως να το πληρώσει. Εδώ είναι που κολλάει η γνωστή ρήση «παρηγοριά στον άρρωστο»...