Μόνο η ΑΕΚ παρουσιάστηκε βελτιωμένη

Aλλα πράγματα θα συζητούσαμε σήμερα για τον Παναθηναϊκό αν ο Ολυμπιακός ήταν ο περσινός. Θλίψη και προβληματισμός θα κυριαρχούσαν στην Παιανία για τις μέτριες εμφανίσεις της ομάδας, παρά την ενίσχυσή της με παίκτες αξίας. Τα μαύρα φίδια ήδη θα είχαν ζώσει τον Τεν Κάτε. Τώρα η ανημποριά του Ολυμπιακού τα κάνει όλα να φαίνονται ωραία και καλά.

Ο Πανθρακικός το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά λύγισε όταν έμεινε με δέκα παίκτες και η κουρασμένη άμυνά του άφησε ακάλυπτο τον Λέτο. Για μια στιγμή, όμως. Ο Λέτο ολόκληρη την περσινή χρονιά πέτυχε ένα γκολ και φέτος το πάει για πρώτος σκόρερ. Λίγο πράγμα είναι αυτό; Και κάτι ακόμα: ο Λέτο, είτε τα αφήνει μισοτελειωμένα είτε πασάρει στους συμπαίκτες του, πετυχαίνει να αναστατώνει τις αντίπαλες άμυνες και να ξεσηκώνει την εξέδρα.

Γυρίζω χρόνια πίσω προσπαθώντας να θυμηθώ πότε ο Παναθηναϊκός είχε παρόμοιο παίκτη στην ενδεκάδα του. Πήγα πολύ πίσω και τέτοιον παίκτη δεν βρήκα. Μπορεί για τη Λίβερπουλ του Μπενίτεθ ο Λέτο να λέει λίγα πράγματα, αλλά για τον βαρετό και προβλέψιμο Παναθηναϊκό είναι απαραίτητος. Λίγο η μαγκιά του Καραγκούνη, λίγο το μυαλωμένο παιχνίδι του Κατσουράνη, λίγο –κάποια στιγμή– οι εφορμήσεις του Σισέ και να σου μια ομάδα ικανή να πάρει το πρωτάθλημα.

Διότι, πώς να το κάνουμε, η μετριότητα των άλλων σου δημιουργεί φιλοδοξίες. Παραμένει εξαιρετικά αμφίβολο ότι με προπονητή τον Τεν Κάτε θα παίξει σπουδαίο ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός. Ούτε ο Ολυμπιακός επί Βαλβέρδε έπαιξε πέρυσι. Ομως οι εξαιρετικές μονάδες του έδωσαν νίκες και βαθμούς με προσωπικές ενέργειες. Φέτος στο ρόστερ των «πρασίνων» βρίσκει κανείς τέτοιες μονάδες. Να το γράψω διαφορετικά. Με αυτό το ρόστερ ο Μπάγεβιτς θα έχανε τον τίτλο μόνο αν κατάφερνε να τσακωθεί μαζί τους...

Και με ρόστερ σαν κι αυτό της ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς μπορεί να βρεθεί καβάλα στο άλογο. Ο Ρότζερ, τον οποίο είδαμε αρκετά χθες, και ο Γιάχιτς, τον οποίο είδαμε λιγότερο, ανεβάζουν αισθητά την ποιότητα της «Ενωσης». Υπάρχει τώρα γεμάτο ρόστερ, έτσι ώστε να μη γονατίζει η ομάδα από τυχόν απουσίες. Οπως δεν γονάτισε όταν ο απερίσκεπτος Σκόκο την άφησε με δέκα παίκτες.

Στο διάστημα που ο Ηρακλής είχε αριθμητικό πλεονέκτημα η «ενωσίτικη» άμυνα παρέμεινε απροβλημάτιστη. Ο Ρότζερ κρατούσε έξυπνα την μπάλα και τη μοίραζε σωστά, δείχνοντας πόσο χρήσιμη είναι η παρουσία του στο ρόστερ της ΑΕΚ. Στα πρώτα τριάντα λεπτά της συνάντησης οι παίκτες του Μπάγεβιτς κυριάρχησαν. Είχαν αυτοματισμούς, κινήσεις στον κενό χώρο, αλλά κι έναν Μπλάνκο σε κακή βραδιά, να μη μετουσιώνει σε γκολ την υπεροχή της.

Ο ΠΑΟΚ στην Τρίπολη μας έδειξε γιατί και φέτος είναι απίθανο να κάνει την υπέρβαση. Χαρήκαμε την γκολάρα του Φωτάκη, σημειώσαμε την κλάση του Ρίος, που μετράει λίγες μέρες στον Αστέρα, και πειστήκαμε ότι ο αργός και χωρίς έμπνευση ΠΑΟΚ μπορεί να ποντάρει μόνο σε... αυτοκτονικές τάσεις των τριών της Αθήνας. Λίγο δύσκολο...

Οπως δύσκολο είναι να απειληθούν οι τρεις από τον Αρη. Ναι μεν ενθουσιασμός, ναι, λατινοαμερικανικός αέρας στην ενδεκάδα, αλλά μέχρις εκεί. Τα Γιάννενα, αφού ξεπέρασαν το σοκ του γρήγορου γκολ, ισορρόπησαν το παιχνίδι και ζήτησαν κάτι περισσότερο. Ο Αρης ήταν... έτοιμος να το παραχωρήσει. Ετσι, δύσκολα γίνονται μεγάλες ομάδες.

ΥΓ.: Φαντάζομαι πως το βίντεο θα αξιοποιηθεί για το αντιαθλητικό χτύπημα του Ν'Γκαμπί στον Νίνη.

Ή τώρα ή ποτέ

Στο μυαλό του Τεν Κάτε δεν γίνεται να μπει κανείς. Σκέφτεται και επιλέγει μακριά από τους κανόνες της κοινής λογικής. Οπως κι αν σκέφτεται, μέχρι τώρα φαίνεται πως επιλέγει να βγάλει από το «ψυγείο» τον πιο ταλαντούχο Ελληνα ποδοσφαιριστή. Μακάρι να αποφύγει τη στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και να επιμείνει στην αξιοποίηση του Σωτήρη Νίνη. Το κέρδος θα είναι μεγάλο για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Νίνης είχε καλή παρουσία για όσο διάστημα αγωνίστηκε. Η θέση του είναι αυτή στην οποία τον χρησιμοποίησε ο Τεν Κάτε. Πίσω από τον κεντρικό επιθετικό με οργανωτικά καθήκοντα. Εκεί μπορεί να διαπρέψει ο Σωτήρης, εκεί τον έχει ανάγκη η Εθνική ομάδα.

Κάποτε ήταν χαφ

Στο βιογραφικό του ίσως γράφει ακόμα ότι είναι χαφ. Οταν έπαιζε στην Ελευσίνα και στο Αιγάλεω, θα μπορούσες να τον πεις κι έτσι. Σιγά σιγά ο Γιώργος Μπάρκογλου όλο και κερδίζε μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή. Εγινε μεσοεπιθετικός και τα τελευταία χρόνια καθαρόαιμος επιθετικός. Κύριο προσόν του, η καλή τοποθέτηση στην περιοχή. Ο Μπάρκογλου σκοράρει συνήθως με τη μία.

Είτε πρόκειται για πλασέ είτε για κεφαλιά. Τις περισσότερες κινήσεις τις κάνει από θέση μέσα αριστερά, αν και δεξιοπόδαρος. Το πέρασμά του πέρυσι από τον Πανιώνιο ήταν «άνυδρο». Φέτος στον Λεβαδειακό θα έχει αυτό που του έλειψε. Μια εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα. Η επιστροφή στα γκολ έδωσε ήδη τους πρώτους τρεις βαθμούς στην ομάδα του...