Oπως θα 'λεγε κι ο Διονύσης...

Την ίδια δουλειά «κάτω» από μένα κάνει κι ο Διονύσης. Γράφω χωρίς να διαβάσω το κείμενό του, με την κρυφή ελπίδα οι εκτιμήσεις μας να διαφέρουν, ώστε να αποκτήσει ενδιαφέρον η ανάγνωση της σελίδας. Αν επρόκειτο για τον Μπάγεβιτς, σίγουρα οι απόψεις μας θα ήταν η μέρα με τη νύχτα.

Για τον Κετσπάγια, όμως, μπορεί και να βρεθούμε σύμφωνοι. Ο κόουτς των «ερυθρολεύκων» δεν είναι καλομαθημένος. Εμαθε στα δύσκολα κι έχει στο μυαλό του να φτιάχνει ομάδες που ψάχνουν κυρίως για το αποτέλεσμα. Το κοντέρ γράφει ήδη δύο νίκες σε δύο ευρωπαϊκούς αγώνες. Ο Ολυμπιακός απείχε πολύ από το να θαμπώσει με την απόδοσή του. Επαιξε για να πάρει την πρόκριση και πέραν αυτού ουδέν. Ο κόουτς δεν μάσησε από την πίεση του Τύπου και τις απαιτήσεις της εξέδρας.

Σε δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια έδωσε χρόνο συμμετοχής σε νέους και «άκαπνους» παίκτες. Κατοχύρωσε την ισχύ του στα αποδυτήρια και έδειξε ότι δεν πολυνοιάζεται για τα βαριά ονόματα. Η χρησιμοποίηση προχθές του Κυριάκου Παπαδόπουλου φανέρωσε πως θα δουλέψει με τα ταλέντα χωρίς να τα εκθέσει στο φως αλλά και χωρίς να τα θάψει μεταξύ πάγκου και εξέδρας.

Οσοι περιμένουν θεαματικό ποδόσφαιρο καλούνται να παραμείνουν στο ακουστικό τους. Ο Κετσπάγια ενδιαφέρεται να μην το φάει. Οσο για να το βάλει, έχει σύμμαχο την ατομική κλάση παικτών όπως ο Γκαλέτι, ο Ντουντού, ο Μαρέσκα, ο Ντιόγο και ο Ζαϊρί. Ξέρετε να υπάρχουν κάπου αλλού περισσότεροι;

«Στον Παναθηναϊκό», θα μπορούσε να απαντήσει κανείς. Αν τα βάλουμε κάτω, θα δούμε ότι υπάρχουν και στους «πράσινους» παίκτες που ξέρουν να κάνουν αυτή τη δουλειά. Ομως η «πράσινη» άμυνα είναι για την ώρα πιο ευάλωτη από την «ερυθρόλευκη». Και ο Τεν Κάτε πολύ πιο επιρρεπής σε αγωνιστικούς ακροβατισμούς απ' ό,τι ο νουνεχής Κετσπάγια. Εδώ ίσως κρύβεται ένα πλεονέκτημα του Ολυμπιακού. Οσοι από τους αναγνώστες μας διάβασαν προσεκτικά το ρεπορτάζ του Γιώργου Σακελλαρίου στην τρίτη σελίδα της χθεσινής «SportDay» θα κατάλαβαν ότι αν φοβούνται κάτι από εδώ και πέρα οι κ. Πατέρας και Αντωνίου, είναι ακριβώς οι πειραματισμοί του κόουτς.

Στον βαθμό που οι πειραματισμοί περιοριστούν στο ελάχιστο, τότε μπορούμε να αρχίσουμε τη σοβαρή μελέτη των αγωνιστικών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων ανάμεσα στις δύο ομάδες. Τότε μοιραία θα φτάσουμε στην «εξέταση» των δύο «ομοειδών» παικτών που αποτελούν την «ατμομηχανή» των «αιωνίων». Δηλαδή του Κώστα Κατσουράνη και του Ντουντού. Αλλά γι' αυτή την «εξέταση« θα επανέλθουμε σε επόμενο σημείωμα, όπως θα έλεγε κι ο Διονύσης...