«Παίξτε μπάλα, ρεέ»!

Πρόκειται για κατόρθωμα. Επαιξαν ενενηντατρία λεπτά και κατάφεραν να μην μας συγκινήσουν. Να μη δούμε κάτι άξιο θαυμασμού. Κάτι που θα το θυμόμαστε έστω μετά από μια εβδομάδα. Με το ζόρι εξαιρούνται τα δύο πέναλτι και τα δύο φάουλ. Το εξαιρείς και δεν θυμάσαι και ότι έγινε το ματς. Οι ευθύνες για την κατάσταση είναι μοιρασμένες. Αν θελήσουμε να δώσουμε ελαφρυντικά στην ΑΕΚ να συμφωνήσουμε κιόλας ότι δεν της αξίζει αντιμετώπιση μεγάλης ομάδας.

Κι η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία δέκα λεπτά η ΑΕΚ γύρισε "πίσω" δείχνοντας σημάδια αν όχι μικρής, τουλάχιστον κουρασμένης ομάδας. Το ερώτημα είναι τι έκανε το ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός εκτός από κάποιες γιόμες. Εκανε μια τρύπα στο νερό, ανάλογη εκείνης που έκανε και στα πρώτα ογδόντα λεπτά. Πιο συγκεκριμένα: Κάπως "κουνήθηκε" μόλις σκόραρε ο Σκόκο. Χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από ένα τέταρτο. Προσθέτουμε άλλα δεκαπέντε - είκοσι λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο κι αυτό ήταν όλο.

Παρά τα δύο πέναλτι (το γιατί άπλωσε το χέρι του ο Αλεξόπουλος είναι απορίας άξιο) και το ένα δοκάρι ο Παναθηναϊκός έπαιξε μέσα σε τέσσερα βράδια, δύο ματς προετοιμασίας. Τίποτα περισσότερο. Και κάτι ακόμα: Ο Τεν Κάτε είχε τη δυνατότητα να ξεκουράσει ισάξιους παίκτες και να φρεσκάρει την ομάδα του. Τα αντίστοιχα περιθώρια του Μπάγιεβιτς ήταν περιορισμένα. Ο Τζεμπούρ που έπαιξε μετά την αναγκαστική αργία, στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Ομως, το καθοριστικό χτύπημα για την Ένωση ήρθε από τον τραυματισμό του Νάτσο Σκόκο που ανέτρεψε εντελώς τις αγωνιστικές ισορροπίες και απειλεί να "κουτσουρέψει" ακόμα περισσότερο την Ένωση, ενόψει των πλέι οφ.

Γιατί η ισοπαλία της Τετάρτης αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και άρα αφήνει την ΑΕΚ μέσα στο παιχνίδι. της πρωτιάς. Ετσι όμως, όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη διαδικασία των πλέι οφ, δεν ψάχνουμε για τον καλύτερο αλλά για τον λιγότερο κακό. Ε, σ' αυτή τη διαδικασία χωρούν και οι τρεις "μεγάλοι". Τουλάχιστον να πλήττουμε μόνο από το... θέαμα. Η βαθμολογία να μας κρατά το ενδιαφέρον...