Γιούχα με διπλό νόημα

H γιούχα που ακούστηκε χθες στο Καραϊσκάκη σε τίποτα δεν έχει να κάνει με τον Νικλητσιώτη, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει να τους βλέπει στο γήπεδο ακόμα κι αν η παρουσία τους ενέχει τον κίνδυνο ενός κακού αποτελέσματος.

Η γιούχα, λοιπόν, ούτε τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές αφορούσε ούτε την επιλογή του Βαλβέρδε να τους βάλει στο γήπεδο. Αφορούσε τη διευκόλυνση που εξ αντικειμένου έκανε ο Ολυμπιακός στη Λάρισα, χαρίζοντάς της επί της ουσίας τη συμμετοχή στα πλέι οφ. Ή, για να το γράψουμε πιο σωστά, τη ζημιά που έκανε στον Αρη, στερώντας του τη δυνατότητα να πιάσει και να ξεπεράσει τη Λάρισα στη βαθμολογία.

Διότι η μεγάλη νίκη του Αρη επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ πήγε στράφι επειδή ο Ολυμπιακός θέλησε να κάνει τις δοκιμές του. Αναφαίρετο δικαίωμα της ομάδας και του προπονητή είναι να πειραματίζονται και να δοκιμάζουν νέους παίκτες, από τη στιγμή που έχουν δεμένο τον γάιδαρό τους. Φαντάζομαι ότι από λίγους οπαδούς της ομάδας πέρασε η ιδέα ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης ήθελε να κάνει δημόσιες σχέσεις με τον Κώστα Πηλαδάκη. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει το προηγούμενο με την ήττα στη Λιβαδειά πριν από τρία χρόνια, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Μόνο που οι συνηθισμένοι στις νίκες οπαδοί του δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα ακόμα κι όταν η σύνθεση της ομάδας είναι πειραματική. Εδώ υπεισέρχεται αυτό που ονομάζουμε ποδοσφαιρικό φιλότιμο. Οσοι γιουχάισαν φαίνεται ότι διαθέτουν και από αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλη ομάδα, που δεν επιτρέπεται να χάνει στο Καραϊσκάκη ακόμα κι όταν κατεβάζει τα δεύτερα, πολύ περισσότερο όταν από την ήττα του μια ομάδα ωφελείται και μια άλλη ζημιώνεται.

Λογικά, μια γερή δόση ποδοσφαιρικού φιλότιμου θα ήταν αρκετή για να ξεμπερδέψει ο Παναθηναϊκός στις Σέρρες. Ομως ο πεσμένος Πανσερραϊκός δεν του έκανε τη χάρη και έπαιξε για την αξιοπρέπειά του. Εδώ χρειάζεται να γίνει μια επισήμανση: όταν μιλάμε για φιλότιμο πρέπει να φροντίζουμε να υπάρχουν οι συνθήκες για να εκδηλωθεί.

Ο παίκτης του Παναθηναϊκού, που διαβάζει κάθε μέρα στις εφημερίδες ότι θα ξοδευτούν εκατομμύρια για μεταγραφές και ότι στη θέση του ήδη παζαρεύονται δύο-τρία ονόματα, κάπου ξενερώνει. Και μη βρεθεί κανείς να υποστηρίξει ότι αρκεί μόνο η επαγγελματική του συνείδηση, γιατί έχει φροντίσει ο Τεν Κάτε να του τη στραπατσάρει. Μέσα σε μια εβδομάδα τον έχει αποκαλέσει και μ... και μπάσταρδο. Με τέτοιον τρόπο μπορεί ένας μόνιμος επιλοχίας να ψαρώσει νεοσύλλεκτους φαντάρους, αλλά να εμπνεύσει ποδοσφαιριστές αποκλείεται.

Το πλεονέκτημα της έμπνευσης το έχει χρόνια τώρα ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Ο μόνιμος εκνευρισμός του φαίνεται ότι του το στερεί, τουλάχιστον προσωρινά. Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν καθαρά στη ρεβάνς του Κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό. Μια ομάδα με υποτυπώδη διοίκηση και προπονητή μονίμως εκνευρισμένο κάποια στιγμή θα αφήσει να φανούν τα προβλήματά της μέσα στο γήπεδο.

Ο Αρης είναι ποιοτική ομάδα, με εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και πολλά ατυχή μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Στο ΟΑΚΑ ήρθε η ώρα να ανταμειφθεί για τις ποδοσφαιρικές αρετές του. Η ανταμοιβή ήταν τελικά χωρίς αντίκρισμα, αλλά γι' αυτό δεν έχει ο ίδιος την ευθύνη. Η γιούχα στο Καραϊσκάκη δείχνει τον υπεύθυνο...

Τα δύσκολα

Η γκολάρα δείχνει την κλάση του. Δείχνει επίσης τον υψηλό επαγγελματισμό του. Βλέποντας ότι χάνει τη θέση του στην εθνική Πολωνίας, ψάχτηκε τον χειμώνα για να φύγει από τη Λάρισα. Αντί να μουτρώσει που δεν τα κατάφερε, αυτός συνέχισε να παίζει καλά και να σκοράρει. Τριάντα δύο και βάλε, ο Μάτσεϊ Ζουράφσκι δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα σημαντικά περιθώρια για να βγάλει λεφτά ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Το καλοκαίρι, είτε μείνει είτε πάει κάπου αλλού, θα συνεχίσει να είναι χρήσιμος και συνεπής στα ραντεβού του με τα δίχτυα.

Πιο γρήγορα

Οι εμπνεύσεις του είναι λιγότερες από αυτές του μεγάλου αδερφού. Υπερτερεί σε δύναμη και ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι. Το κοινό σημείο ανάμεσα στον Βλάνταν και τον Ιλια είναι η χαμηλή ταχύτητα. Στο ποδόσφαιρο της δεκαετίας του '70 ο Βλάνταν Ιβιτς θα μεσουρανούσε. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πετυχαίνοντας πού και πού γκολάρες όπως η χθεσινή, μας δείχνει με χαρακτηριστικό τρόπο ότι χωρίς ταχύτητα μπορεί απλώς να βγαίνει ένα αξιοπρεπέστατο μεροκάματο.