Είναι ο Λέτο «νέος Τζόλε»;

Σε ιστοσελίδες και εφημερίδες γράφτηκαν ένας σωρός πράγματα για τον Τζορτζεβιτς. Η ανακοίνωση του αποχαιρετισμού στα όπλα, έδωσε το σύνθημα για λογής – λογής απολογισμούς της πλούσιας καριέρας του αποχωρούντος. Πλείστοι όσοι συνάδελφοι ταλαιπωρήθηκαν στην προσπάθεια να απαντήσουν αν ο αρχηγός του Ολυμπιακού είναι ο κορυφαίος στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Κάθε άποψη δεκτή και κάθε σύγκριση επίσης. Ακόμα κι εκείνη που τον αποθεώνει επισημαίνοντας ότι τα πρωταθλήματα που έχει «σηκώσει» είναι περισσότερα από της ΑΕΚ. Η άποψη αυτή δεν αδικεί ούτε την ΑΕΚ ούτε τον «Τζόλε». Αδικεί παίκτες όπως ο Καραταίδης, ο Καραπιάλης, ο Γιαννακόπουλος, ο Ζιοβάνι, ο Καρεμπέ, ο Ριβάλντο και ο Νικοπολίδης. Με εξαίρεση την Αργεντινή του Μαραντόνα το 1986 τέτοια βαριά κουβέντα δεν αξίζει να ειπωθεί για άλλο αθλητή ομαδικού αθλήματος. Ούτε για τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη.

Η απόσταση από το γεγονός δίνει το δικαίωμα για αξιόπιστες κρίσεις. Το πόσο μεγάλος και απαραίτητος υπήρξε για την ομάδα του ο «Τζόλε» θα φανεί από το κατά πόσο θα καλυφθεί η απουσία του. Φαντάζομαι ότι οι περιπτώσεις Κουτσιανικούλη και Ζαϊρι δεν αντέχουν ούτε απλή συμμετοχή στη σχετική συζήτηση. Μόνο η περίπτωση του Σεμπάστιαν Λέτο μπορεί να γίνει αντικείμενο κουβέντας.

Η δηλωμένη πρόθεση της διοίκησης να συνεννοηθεί με τη Λίβερπουλ ώστε να παραμείνει ο παίκτης στην ομάδα, θέτει επί τάπητος τα σχετικά ερωτήματα. Αγωνιστικά ο Λέτο έχει τις περισσότερες προϋποθέσεις ώστε να εξελιχθεί σε αξιοσημείωτη ποδοσφαιρική περίπτωση στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ξέρει μπάλα περισσότερο από το κανονικό κι αυτός ίσως είναι ο λόγος που βάζει συνεχώς στον εαυτό του για λύσεις περίπλοκες ποδοσφαιρικές εξισώσεις. Παίζοντας πιο απλά θα γίνει πιο παραγωγικός για το σύνολο. Η αντίληψη του για το παιχνίδι περιορίζεται συνήθως στα τετραγωνικά μέτρα του δικού του πεδίου δράσης. Ο Τζόρτζεβιτς απο σχετικά μικρή ηλικία αντιλαμβανόταν γενικότερα την εξέλιξη του ματς και τις τυχόν αδυναμίες της ομάδας. Γι’ αυτό οι χώροι που κάλυπτε ήταν περισσότεροι.

Η ντρίπλα του Λέτο είναι σαφώς διευρυμένου ρεπερτορίου σε σύγκριση με τον Τζόλε. Η ταχύτητα του αρχηγού, με την μπάλα στα πόδια ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερη. Το ίδιο και η ακρίβεια της τελικής μεταβίβασης.

Ο Λέτο πρέπει να αφαιρέσει από το… αυθόρμητο παιχνίδι του και να προσθέσει σύνεση και λογική. Τέτοια πράγματα διδάσκονται λιγότερο μέσα στο γήπεδο και περισσότερο έξω από αυτό.

Τα μέχρι τώρα δείγματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Λέτο έχοντας επίγνωση της «προσωρινότητας» του στον Θρύλο έκανε κυρίως επίδειξη ατομικών δυνατοτήτων. Γι αυτό και υπάρχουν πολλά καρβέλια αφάγωτα μέχρι να τεθεί θέμα σύγκρισης του με τον Τζόρτζεβιτς.