Ο «Τζόλε» είπε το «όχι» την κρίσιμη ώρα

Ήρθε η ώρα των αφιερωμάτων και των επαινετικών δηλώσεων. Η χειρότερη ώρα για έναν ποδοσφαιριστή είναι εκείνη που κρεμάει τα παπούτσια του. Που παραδέχεται δηλαδή ότι περνάει από μια βιολογική εποχή σε μια άλλη. Που συμβιβάζεται με την ιδέα ότι τα κότσια του πια δεν του επιτρέπουν να κάνει μέσα στο γήπεδο όλα εκείνα που είναι απαραίτητα όχι μόνο για να τον χρησιμοποιεί ο προπονητής του αλλά και να τον σέβεται η εξέδρα. Γιατί η εξέδρα είναι άτιμο πράγμα. Πολλές φορές ξεχνάει τι πρόσφερες, τι χαρές έδωσες κι αξιολογεί αυτό που βλέπει μπροστά της εκείνη την ώρα…

Η αλήθεια είναι ότι ο ισόβιος πρωταθλητής «Τζόλε» βάδισε σε τεντωμένο σχοινί τα δυο τελευταία χρόνια. Ρίσκαρε με τα περιθώρια της αντοχής της και τα δικά του φυσικά όρια. Τα δυο τελευταία χρόνια ο «Τζόλε» έπαιζε εναντίον των αντιπάλων του Ολυμπιακού μέσα στο γήπεδο και εναντίον της εικόνας που ο ίδιος με την απόδοση του είχε δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Η απόφαση να σταματήσει ένα μήνα πριν την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου μαρτυρά περίσκεψη και περισυλλογή. Μια εσωτερική νίκη της λογικής επί του εγωισμού που φυσιολογικά έχουν διαμορφώσει οι απανωτές επιτυχίες. Την κρίσιμη στιγμή ο «Τζόλε» είπε το μεγάλο «όχι».

Αποφάσισε ότι δεν του αξίζει να περιφέρεται στα γήπεδα τρώγοντας από τα έτοιμα. Συμβιβάστηκε με την ιδέα πως δεν υπάρχει άλλη προωθητική δύναμη από την εμπειρία του να διαχειρίζεται με σωστό τρόπο τις αδυναμίες που του κληρονόμησε αναπόφευκτά ο ποδοσφαιρικός χρόνος. Αποχωρεί νικητής και τροπαιούχος. Με ρεκόρ απλησίαστα. Μαζί του αποχωρεί μια ολόκληρή εποχή.

Χωρίς αυτόν ο Ολυμπιακός θα είναι άλλος. Δύσκολα μπορεί να ξαναγίνει το 12 στα 13 ακόμα κι αν έρθουν καλύτεροι από αυτόν. Η σφραγίδα του ξεπερνά την ομάδα στην οποία πρωταγωνίστησε. Σφραγίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Τζόρτζεβιτς σταματά την κρίσιμη ώρα. Πριν γίνει συνείδηση στον ίδιο και τους φιλάθλους το «έμεινε να παίζει λίγο και να βοηθά με την εμπειρία του». Κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον απαξιωτικό. Το κατάλαβε και το απόφυγε. Η επιλογή του είναι σοφή γιατί δεν αφαιρεί αλλά προσθέτει στον μύθο του.