Η επόμενη σφαίρα μπορεί να σημαδεύει εμάς ή τα παιδιά μας...

Θα χαρώ πολύ αν υπάρξει διαβεβαίωση ότι οι κατεστραμμένες περιουσίες-ιδιοκτησίες είναι ασφαλισμένες και ότι οι... δικαιούχοι θα αποζημιωθούν. Ρίχνοντας ματιές στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τις έκτακτες συνδέσεις βρέθηκα σε δύσκολη θέση.

Αντί να τοποθετώ τον εαυτό μου ανάμεσα στους ιδιοκτήτες, τον τοποθετούσα ανάμεσα στους διαδηλωτές.

Ανάμεσα σε αυτούς που βγήκαν στους δρόμους οργισμένοι για τη δολοφονία ενός παιδιού. Ενός παιδιού που πιθανότατα θα έπαιρνε μέρος στο σπάσιμο της τζαμαρίας. Που πιθανότατα θα πέταγε πέτρες στους αστυνομικούς. Το παιδί δεν υπάρχει πια και γι' αυτό το γεγονός δεν χωράει κανενός είδους αποζημίωση. Σε αντίθεση με τις τζαμαρίες, τις βιτρίνες και τα ΑΤΜ των τραπεζών. Στη στενόμυαλη λογική μου δεν υπάρχει χώρος για τις υλικές καταστροφές. Ούτε λόγος υπάρχει. Οι κάμερες κατέγραψαν τις εικόνες. Σωστά έλεγε χθες το βράδυ ο Λαζόπουλος στον ALPHA! Οι κάμερες καταγράφουν τα γεγονότα πάντα από την οπτική γωνία των αστυνομικών. Αν τραβούσαν μια φορά από την πλευρά των διαδηλωτών, ίσως μας έδειχναν άλλα πράγματα.

Κατανοητή η αγανάκτηση των νοικοκυραίων που από την τηλεοπτική οθόνη έβλεπαν τις φωτιές και τις καταστροφές. Τα δικά τους παιδιά μπορεί και να μη βγαίνουν στους δρόμους. Να έχουν τα προβλήματά τους λυμένα. Ή να έχουν υπόσχεση ότι θα τα λύσει ο βουλευτής σηκώνοντας το τηλέφωνο... Μπορεί να παίρνουν, αντί για βιβλία, σημειώσεις από τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Υπάρχουν και παιδιά που σκέφτονται διαφορετικά. Που θυμώνουν και αντιδρούν. Που βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν. Υπάρχουν και πατεράδες που κάνουν το ίδιο. Αν δεν υπήρχαν προβλήματα, δεν θα υπήρχαν και διαδηλώσεις. Είναι πολλοί στη χώρα μας που διαδηλώνουν και αντιδρούν. Συμπεριλαμβάνονται οι χιλιάδες φυλακισμένοι που έκαναν πρόσφατα απεργία πείνας ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες φυλάκισης. Οι μετανάστες –όπως αυτοί στα Χανιά– που κάνουν απεργία πείνας ζητώντας να νομιμοποιηθεί –έπειτα από χρόνια– η παρουσία τους στη χώρα μας.

Είναι οι απολυμένοι της Ζίμενς, του Λαναρά, της LANET. Αυτοί που τους ζητείται να δουλεύουν τρεις ημέρες. Οι εργαζόμενοι στην INTRACOM που τους προτάθηκε να μην πάρουν το επίδομα των γιορτών. Η περίφημη γενιά των 700 ευρώ. Ολοι αυτοί έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται, να απεργούν, να διαδηλώνουν. Ολοι αυτοί ξέρουν ότι έχουν απέναντί τους μια σφαίρα. Ας λέει ό,τι θέλει ο κ. Παυλόπουλος. Η σφαίρα του ειδικού φρουρού που αφαίρεσε τη ζωή ενός παιδιού μάς σημαδεύει όλες και όλους. Είναι η συμπυκνωμένη απάντηση της εξουσίας στους «από κάτω». Στα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης. Σε όλους όσοι καλούνται να (ξανα)πληρώσουν για να σταθεί στα πόδια του το σύστημα. Πάντα σε στιγμές έντασης των κοινωνικών αγώνων το κράτος επιστράτευε τη βία. Γιατί, παρά τις παρλαπίπες των τηλεοπτικών αναλυτών, το κράτος δεν είναι ουδέτερο. Προστατεύει πάντα τα συμφέροντα των ισχυρών. Αν ίσχυε κάτι διαφορετικό, τα 28 δισ. ευρώ θα πήγαιναν απευθείας όχι στις τράπεζες αλλά σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη.

Στο λύκειο της Ακράτας πριν από πολλά χρόνια ο... φυσικός τη μέρα της επετείου για το Πολυτεχνείο μας μιλούσε για τους «καλοβολεμένους που λούφαζαν». Αντίσταση και τότε έκαναν λίγοι. Οι «καλοβολεμένοι» τους αποκαλούσαν τρομοκράτες, αλήτες. Οι «καλοβολεμένοι» της εποχής μας ας είναι πιο προσεκτικοί. Η παγκόσμια οικονομική κρίση αλλάζει ριζικά τα δεδομένα και κονιορτοποιεί τις βεβαιότητες. Για να περνάμε καλά στην εποχή μας δανειζόμαστε από το εισόδημα της επόμενης γενιάς. Ζούμε με δανεικά που θα πληρώσουν τα παιδιά μας. Εμείς, κουτσά-στραβά, έχουμε πλήρη δουλειά και πλήρη μισθό. Εχουμε (βαριά κουβέντα) εξασφαλίσει μια σύνταξη. Για τα παιδιά μας τίποτε απ' όλα αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα.

Επειδή, λοιπόν, τα αδιέξοδα πυκνώνουν, στην αυριανή διαδήλωση μπορεί να πάρουν μέρος τα παιδιά μας. Εκεί θα κλείσουν το ραντεβού τους με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Εκεί μπορεί να παραμονεύει η επόμενη σφαίρα του «ειδικού φρουρού». Τότε δεν θα υπάρχει χώρος στη σκέψη για τη φθορά σε ξένη περιουσία. Γιατί η περιουσία θα είναι κάποιου άλλου, ενώ η σφαίρα...