Πρεσάρει, αιφνιδιάζει, σκοράρει και ενθουσιάζει

Tο σκέφτηκε στεγνά, επαγγελματικά ο Βαλβέρδε. Εκανε τις αλλαγές σκεπτόμενος το ματς της Κυριακής με τον Πανιώνιο. Συμβαίνουν κι αυτά, αλλά συμβαίνουν σπάνια. Πέντε πανέμορφα γκολ επί της φορμαρισμένης Μπενφίκα. Μια ωρίτσα μπάλα, πέντε τεμάχια. Το παιχνίδι πρωταθλήματος στο Καυτανζόγλειο ήταν το πρώτο μήνυμα. Χθες στο Καραϊσκάκη η επιβεβαίωση ήρθε με τρόπο πανηγυρικό. Με μια ξεγυρισμένη «πεντάρα» που δύσκολα θα τη χωνέψουν οι Λουζιτανοί και θα τη σχολιάσει η ποδοσφαιρική Ευρώπη. Κυρίως διότι έρχεται καπάκι με την ιστορική νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ιντερ.

Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να παίξει με ταχύτητα και αιφνιδιασμούς. Η ταχύτητα -το λέγαμε τόσα χρόνια- αφορά γρήγορους ποδοσφαιριστές. Η σκέψη του Βαλβέρδε πάνω στο θέμα είναι πιο απλοϊκή. Τον ενδιαφέρει κυρίως η ταχύτητα με την οποία αλλάζει πόδια και κατεύθυνση η μπάλα. Ξαναδείτε τα γκολ του Θρύλου για να το διαπιστώσετε. Ο αιφνιδιασμός είναι εξίσου δύσκολη δουλειά. Γίνεται με συνεχές πρεσάρισμα από την ώρα που ο αντίπαλος τερματοφύλακας θα δώσει την μπάλα στον αμυντικό. Εκεί αρχίζει το πρέσινγκ κι όποιον πάρει ο Χάρος...

Να δύο στοιχεία που έχει βάλει φέτος στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός. Το γράφω διότι μέχρι πρόσφατα αναζητούσα τι ακριβώς θέλει να φέρει στο παιχνίδι της ομάδας ο κόουτς.

Οταν, λοιπόν, ο Βαλβέρδε ετοίμαζε τις βαλίτσες του για να έρθει στην Ελλάδα, λίγα πράγματα γνώριζε για τον Ντιόγο. Εμείς οι υπόλοιποι, τίποτα. Τώρα ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα γεμίσει για τα καλά το «ερυθρόλευκο» ταμείο με την πώλησή του. Τι σημασία έχουν οι συναισθηματισμοί; Ο νεαρός Βραζιλιάνος είναι για τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο Γκαλέτι, επίσης. Και ο χθεσινός Μπελούτσι, που έκανε την καλύτερη εμφάνισή του ντυμένος στα ερυθρόλευκα. Πίσω, ο Νικοπολίδης στο... γνωστό μοτίβο, τι 17, τι 27, τι 37. Ή, για να το αποδώσουμε σαφέστερα, στα τριάντα επτά πολύ καλύτερα από τα είκοσι επτά. Στον Ολυμπιακό εκείνο που πια αναζητείται είναι η διάρκεια. Εφόσον βρεθεί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, τα πράγματα θα είναι ρόδινα. Οπως φαίνονται τώρα. Ο Βαλβέρδε άκουσε να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του στις εξέδρες. Μεγάλη υπόθεση. Διότι πολλές φορές η αναγνώριση του προπονητή από τους παίκτες του περνάει από την αντίληψη που διαμορφώνουν γι' αυτόν οι οπαδοί. Η αντίληψη διαμορφώθηκε. Η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας, επίσης. Μένουν μια-δυο μεταγραφικές κινήσεις του χειμώνα για να μην αμφισβητηθεί η διαφαινόμενη κυριαρχία.