Μόνο η αύρα δεν αρκεί...

Mε το χαρτί και το μολύβι φαίνεται καθαρά μετά την ενδέκατη αγωνιστική ότι ο ΟΦΗ κινδυνεύει να πάθει τη μεγάλη ζημιά. Να κουνήσει μαντίλι στη Σούπερ Λίγκα ύστερα από τριάντα δύο χρόνια που ανέβηκε και δεν ξανάπεσε. Ο ικανός προπονητής Γιάννης Ματζουράκης δύσκολα θα μπορέσει να αλλάξει την κατάσταση. Οσο κι αν φαίνεται υπερβολή, το ματς με τον Πανθρακικό στην Κομοτηνή είναι ζωής ή θανάτου για τους Κρητικούς, που θα παίζουν με το μαχαίρι στον λαιμό. Ο Πανθρακικός είναι θεωρητικά και πρακτικά μία από τις ομάδες που πρέπει να βάλουν από κάτω μπας και γλιτώσουν. Οι άλλες δύο, όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, είναι ο Ηρακλής και ο Λεβαδειακός. Χωρίς να λογαριάζουμε πως Θρασύβουλος και Πανσερραϊκός μπορεί να κάνουν τις ίδιες σκέψεις.

Στο Παγκρήτιο το ποδόσφαιρο που παίχτηκε χθες ήταν χαμηλής ποιότητας. Οπως χαμηλής ποιότητας ομάδες είναι ο ΟΦΗ και η ΑΕΚ. Για την ΑΕΚ υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα κάποιες αμφιβολίες. Πέραν των όσων είδαμε στο ματς, ήρθε ο ίδιος ο Μπάγεβιτς να το ξεκαθαρίσει με τις δηλώσεις του μετά την ισοπαλία. Ας το ξεκαθαρίσουμε απ' την αρχή. Με την αύρα και μόνο οι ομάδες δεν μεταμορφώνονται. Η χθεσινή ΑΕΚ ήταν ίδια κι απαράλλαχτη μ' αυτή του Δώνη. Το ότι καθόταν ο Μπάγεβιτς στον πάγκο το καταλάβαμε επειδή η πρώτη αλλαγή έγινε μετά το 70'. Ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν με τίποτα. Είχε ένα πάθος η «Ενωση», αλλά μέχρις εκεί. Ούτε κυριάρχησε στο γήπεδο ούτε έκανε περισσότερες φάσεις από τον ΟΦΗ όσο υπήρχε αριθμητική ισορροπία. Το αποτέλεσμα, δίκαιο. Αν υπήρχαν μαγικά ραβδιά, ο πρώτος που θα ακουμπούσε ο Ντούσκο θα ήταν ο Χουανφράν. Χρειάζονται κόπος και γκαντεμιά για να βρεις κάποιον... ισοδύναμο ή και χειρότερο του Αρουαμπαρένα. Κι όμως, έγινε κι αυτό. Τον βρήκε, λοιπόν, ο Σίμιτς μπόσικο και έγινε το 1-0. Με τον Πελετιέρι, τον Γεωργέα, τον Μαντούκα έτοιμο, η ΑΕΚ μπορεί να γίνει καλύτερη απ' ό,τι είναι σήμερα. Καλή δύσκολα θα γίνει.

Μιλώντας για απουσίες, αντιγράφουμε από το απουσιολόγιο του ΠΑΟΚ: Βιεϊρίνια, Γκαρσία, Κοντρέρας, Δάρλας και Μουσλίμοβιτς από ένα σημείο και μετά. Κι όμως, παρά το... ξεχαρβάλωμα, ο Φερνάντο Σάντος έβαλε στο σακούλι τρεις βαθμούς, διατηρώντας την ομάδα του σε επαφή με την κορυφή. Μπράβο του, διότι βρίσκει λύσεις ακόμα και κόντρα στις συνθήκες των παιχνιδιών. Με βάση τις «συνθήκες», η Λάρισα εδικαιούτο να μη φύγει με άδεια χέρια από την Τούμπα. Οπως λέει κι ο Μπάμπης, «λάδι πολύ και τηγανίτα τίποτα»... Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα.

Ο Τεν Κάτε ίσως είναι ο μόνος τεχνικός στη Σούπερ Λίγκα που έχει να λύσει... ευχάριστα προβλήματα. Ο Ιβανσιτς κι ο Πετρόπουλος, που σκούριαζαν σε πάγκους και εξέδρες, «καθάρισαν» το παιχνίδι. Αύριο-μεθαύριο μπορεί να γίνει το ίδιο από τον Χριστοδουλόπουλο και τον Νίνη. Η μεγάλη δύναμη του Παναθηναϊκού είναι ο... πληθωρισμός από τη μέση και μπροστά.

Το ξαναγράφουμε. Μετρώντας παίκτες ενδεκάδας και δύο-τρεις επιπλέον, ο Ολυμπιακός υπερέχει. Φτάνοντας στη δεκαοκτάδα, το προβάδισμα γίνεται «πράσινο». Η διαπίστωση αυτή θα είχε μεγάλη σημασία αν δεν μεσολαβούσε μεταξύ των «αιωνίων» η βαθμολογική διαφορά των οκτώ πόντων...

Αλλαξαν τα «κόζια»

Ο Θεοδωρίδης τα κατάφερνε μια χαρά στη Β' Εθνική. Είχε τον έλεγχο του συστήματος, ήξερε πώς να φυλάει τα νώτα του και να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Ετσι κατάφερε να φέρει έπειτα από τόσα χρόνια τον Πανσερραϊκό στη Σούπερ Λίγκα. Τώρα υπάρχουν πιο «μπασμένοι» παίκτες και έχει γυρίσει ανάποδα το χαρτί. Αποδείχτηκε προχθές, όταν έχασε το παιχνίδι μέσα από τα χέρια του. Δεν ρωτάει τον Κομπότη, που είχε πάθει τα ίδια την πρώτη χρονιά...

Γκολάρες

Αυτό του Ριέρα καλύτερο κι απ' του Ντουντού. Γιατί το πιάνει στην κίνηση χωρίς να σκάσει η μπάλα κάτω. Θέλει τεχνική κατάρτιση και θράσος για να το δοκιμάσεις και να σου πετύχει. Για τον αδερφό του... κανονικού Ριέρα είχαμε πρωτογράψει όταν ο Πανθρακικός έπαιξε στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ. Η τεχνική του συγκρίνεται με αυτή του άσου της Λίβερπουλ. Σε ταχύτητα και δύναμη είναι το πρόβλημα.