Περισσότερο εισαγγελέας, λιγότερο προπονητής!

Αν «σουμάρουμε» ορισμένα επίμονα δημοσιεύματα, φτάνουμε στη λύση. Κρεμάμε στον σταυρό του μαρτυρίου Βύντρα, Γκούμα, Σαριέγκι και ξεμπερδεύουμε. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα είναι στους αμυντικούς. Αντε στην άμυνα. Επομένως, ένας καλός σέντερ μπακ με βιογραφικό σε ευρωπαϊκές ομάδες είναι το γιατρικό. Δηλαδή στη φάση που μπουκάρει ο Κουτσιανικούλης και πλασάρει με το δεξί τον Τζόρβα, τι θα έκανε ο καταξιωμένος σέντερ μπακ;

Ανακαλέστε τη φάση στη μνήμη σας και θα διαπιστώσετε ότι το πρόβλημα ξεπερνά τις ικανότητες του κάθε αμυντικού και αφορά την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Δηλαδή το σύνολο των παικτών, με άλλα λόγια τον προπονητή τους. Οι «πράσινοι» δυσκολεύονται να αμυνθούν σωστά, να συνεννοηθούν μεταξύ τους ακόμα και σε απλά πράγματα, όπως το τεχνητό οφσάιντ. Βεβαίως, με ποιοτικά καλύτερους αμυντικούς θα είχε βελτιωμένη εικόνα. Ωστόσο, το να βγουν άχρηστοι ο Βύντρα, ο Σαριέγκι κι όποιος άλλος, απλουστεύει επικίνδυνα τα πράγματα.

Στο κάτω κάτω της γραφής ο Πεσέιρο με τους ίδιους αμυντικούς είχε πολύ πιο συμπαγή και αξιόπιστη άμυνα. Για να το «πετύχει» αυτό η ομάδα έβαζε γκολ με το σταγονόμετρο και ο αντιτουριστικός Τζιόλης σπάνια έχανε ματς.

Με τον Τεν Κάτε στον πάγκο όλοι ήλπιζαν σε μια νέα ισορροπία. «Να μην τρώμε αλλά να βάζουμε». Για να γίνει αυτό, η Παιανία υποδέχτηκε πολλούς και αξιόλογους νέους κατοίκους. Τόσους πολλούς και τόσο ισάξιους που ο κόουτς «αρνείται» πεισματικά να διαλέξει κάποιους από αυτούς. Τους ανακατεύει συνεχώς και, απ' ό,τι φαίνεται, δεν τους διδάσκει κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να πρόκειται για πειραματισμούς που –διάολε– κάποια στιγμή θα σταματήσουν. Μπορεί να πρόκειται για αντικειμενική αδυναμία του κόουτς να καταλήξει επιτέλους κάπου.

Σημασία έχει ότι η συνεχής ανακατωσούρα σε πρόσωπα και σχήματα αφήνει τον Παναθηναϊκό χωρίς αγωνιστική ταυτότητα και τους παίκτες σε μια σχετική αβεβαιότητα που κοστίζει. Τους κάνει να νιώθουν ότι ενδεχόμενη συμμετοχή τους στην ενδεκάδα είναι ένα εφήμερο γεγονός που δεν σχετίζεται με την ποιότητα και την απόδοσή τους. Σήμερα παίζουν, αύριο όχι. Οι μόνοι που ξεχωρίζουν από τις αντιδράσεις τους είναι ο Σαλπιγγίδης και ο Καραγκούνης. Οι υπόλοιποι αισθάνονται περίπου ως «κληθέντες εξ εφεδρείας». Παίζουν σήμερα και αύριο μπορεί να βρεθούν μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό στη χώρα της και επιδιώκει διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να έχει χαραγμένη, συγκροτημένη αγωνιστική τακτική. Στον Παναθηναϊκό ο Τεν Κάτε τα αφήνει όλα ανοικτά. Μόνο «κλειστό» ότι έπειτα από κάθε γκέλα θα βγει και θα τα «χώσει» στους παίκτες.

Ετσι, όμως, δεν διαμορφώνεται συλλογική συνείδηση ούτε εμπεδώνεται καλό κλίμα στα αποδυτήρια. Ο προπονητής αντί να εμπνέει τους παίκτες ώστε να παίζουν και γι' αυτόν, συμπεριφέρεται περίπου ως εισαγγελέας που μετά το ματς τους απευθύνει κατηγορίες. Αν ο Τεν Κάτε δυσκολεύεται να καταλάβει την κατάσταση, θα έπρεπε να υπάρχουν στην Παιανία κάποιοι επιφορτισμένοι να του δώσουν να καταλάβει. Τώρα, πριν χαθούν όλα και είναι ακόμα νωρίς. Τώρα, πριν μείνουν κρεμασμένοι στον σταυρό όσοι εκτέθηκαν από την ταχύτητα του Κουτσιανικούλη.