O Παναθηναϊκός θα μπορούσε αν ο Τεν Κάτε ήθελε...

Δεινός εφευρέτης χρειάζεται να επιστρατευτεί για να βρει κάτι που θα μπορούσε να μείνει αξέχαστο από το ντέρμπι της Τούμπας. ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός μάς άφησαν με ζωηρές αμφιβολίες για τις φετινές φιλοδοξίες τους. Oι φάσεις που δημιούργησαν ήταν λιγότερες από τα δάκτυλα του χεριού. Φοβισμένοι προπονητές έδειχναν καθαρά πως πρώτος και βασικός στόχος ήταν να μη χάσουν. Μετά το ματς μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Η ουσία μετράει. Μόνη πραγματικά φιλόδοξη ήταν η εξέδρα. Πυρακτωμένη ατμόσφαιρα που έκανε τα πάντα για να μεταδώσει τον ηλεκτρισμό της στον γηπεδούχο. Μάταια. Ο ΠΑΟΚ έμεινε στα ρηχά. Ο Βλάνταν Ιβιτς και να θέλει δεν μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Κινείται αργά, νωχελικά, χωρίς δυναμισμό. Ο Κονσεϊσάο, με τα χρόνια να βαραίνουν στις πλάτες του, παίζει πονηρά για να παίρνει φάουλ κοντά στην πλάγια γραμμή από τους αντιπάλους του.

Μόλις βγήκε ο Γκαρσία οι μηχανές δούλεψαν στο ρελαντί. Ο «Δικέφαλος» έμεινε ακέφαλος. Μοιραία ο Σάντος σκέφθηκε ότι έτσι όπως έρχονται τα πράγματα καλύτερα γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε... Εκεί είναι που αναρωτιέσαι πού να βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Και απάντηση να μην παίρνεις... Ολη η «επιθετικότητά» του εξαντλήθηκε στο σουτ εντός περιοχής του γενικά δραστήριου Γκάμπριελ, το οποίο εξουδετέρωσε ο Χαλκιάς. Καλά, ο Σάντος ήταν χωρίς σοβαρό εξοπλισμό στον πάγκο για να χτυπήσει το ματς. Ο Τεν Κάτε με τέτοιο οπλοστάσιο προτίμησε να βγάλει από το ματς τον Σαλπιγγίδη, στη συνέχεια έβαλε τον αμυντικό χαφ Τζιόλη και δώδεκα λεπτά πριν από το τέλος θυμήθηκε τον Καραγκούνη. Σόρι, κόουτς, μόνο ως φιλοφρόνηση στον Σάντος μπορούν να θεωρηθούν οι κινήσεις σου. Μέσα στο γήπεδο φάνηκε ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήθελαν. Αν μπορούσε κι ο κόουτς να τους βοηθήσει λίγο παραπάνω...

Το αποτέλεσμα για ΠΑΟ, ΠΑΟΚ απέχει από το να χαρακτηριστεί καταστροφή. Ντέρμπι ήταν, η παρτίδα σώθηκε –ειδικά για τους «πράσινους»– και πάμε παρακάτω.

Για την ΑΕΚ, όμως, αποτέλεσμα και εμφάνιση ήταν στα όρια της τραγωδίας. Κάποτε, γύρω στο 1990, όταν το ΠΑΣΟΚ παραπατούσε, η Μελίνα Μερκούρη απευθυνόμενη στον πρόεδρο Α. Παπανδρέου, του είπε: «Δεν αρέσουμε πια, κύριε πρόεδρε»! Περί αυτού πρόκειται. Αυτή η ΑΕΚ δεν αρέσει. Το ποδόσφαιρο που παίζει μέχρι τώρα είναι σαν δυνατό ηρεμιστικό. Σε στέλνει για ύπνο. Ολα βαρετά, συνηθισμένα, ρουτινιάρικα. Παράλληλη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και κάποιοι ηρωισμοί στις αμυντικές επεμβάσεις. Βρείτε έναν παίκτη της ΑΕΚ να έχει δυνατό σπριντ και θα σας βρω τρόπους να παίξει η ομάδα από τα άκρα. Βρείτε ένα βιρτουόζο στη μεσαία γραμμή και θα βρεθεί τρόπος να ανοίξει το μάτι σας.

Ετσι όπως είναι τα πράγματα θα αργήσει να βρεθεί γιατρειά. Με την ευκαιρία να ρωτήσουμε: στο ματς με τον Ολυμπιακό, κατά την εκτίμηση του Δώνη, οι δημοσιογράφοι ήταν σε άλλο γήπεδο. Το ίδιο συνέβη και χθες το βράδυ;

Ο καλύτερος

Πέρυσι ήταν πίσω από τον Μελίσση και τον Γκάβρανσιτς. Φέτος πίσω από τον Κοντρέρας και τον Μάρκος Αντόνιο. Ολα αυτά θεωρητικά. Γιατί στην πράξη ο Στέλιος Μαλεζάς βγήκε στον αφρό. Παρά το μπόι του, πάει γρήγορα στις φάσεις χαμηλά. Στον αέρα «καθαρίζει». Χάνει δύσκολα την ψυχραιμία του και τα μαρκαρίσματά του στοχεύουν μπάλα. Μόνο αδύναμο σημείο η προώθηση του παιχνιδιού. Εχει μια σεζόν μπροστά του να το διορθώσει ώστε το καλοκαίρι να πάει με μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και να γυρίσει δανεικός ο Μελίσσης.

Μας πήρε ο ύπνος

Κόουτς, το όμορφο ποδόσφαιρο το παίζουν οι τεχνίτες και θεαματικοί παίκτες. Κάτω από προϋποθέσεις το παίζουν και οι γρήγοροι πλάγιοι παίκτες. Οπως φαίνεται, η ΑΕΚ δεν διαθέτει τέτοιους. Εδώ εντοπίζεται το μεγάλο πρόβλημα. Κρίμα για την ΑΕΚ που έχει παράδοση στο καλό θέαμα. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ο Γενάρης πρέπει να σημάνει συναγερμό. Αν υπάρχουν τα οικονομικά περιθώρια. Κι αν γίνουν οι σωστές επιλογές...