Ο «δρόμος για το Πεκίνο» με τι είναι στρωμένος;

«Ο δρόμος για το Πεκίνο» λέγεται η σειρά ντοκιμαντέρ που εξασφάλισε η δημόσια τηλεόραση και προβάλλεται κάθε βράδυ από τη ΝΕΤ. Οχι ότι φυλλομετρώ τις τηλεοπτικές στήλες, αλλά δεν θυμάμαι να διάβασα πουθενά επαινετικά σχόλια για τη σειρά.

Οποιος θέλει να συνδέσει τη μνήμη του με τις πιο σημαντικές στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων μπορεί να το... ξενυχτήσει παρακολουθώντας τη.

Τα ντοκιμαντέρ αναδεικνύουν την καθημερινότητα των αθλητών, τοποθετούν την ιστορία τους -έστω και χαλαρά- στο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Οι συντελεστές μιλούν μαζί τους και τους αφήνουν να αφηγηθούν τις κορυφαίες Ολυμπιακές στιγμές τους.

Προχθές το βράδυ, παρακολουθώντας την τιτανομαχία του Σουλεϊμάνογλου με τον Λεωνίδη το 1996 στην Ατλάντα, ένιωσα και πάλι την αγωνία εκείνων των στιγμών. Αναπόλησα τις μαγικές κούρσες του Μόουζες στα 400 μέτρα με εμπόδια, τον Αλεξάντερ Ντιτιάτιν στο μονόζυγο, τον καλπασμό της Περέκ στα τετρακοσάρια, τη Νάντια Κομανέτσι και τη Νέλι Κιμ στη γυμναστική.

Ο θαυμαστός κόσμος του αθλητισμού, κορύφωση του οποίου αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ξετυλίγεται στα ντοκιμαντέρ που προβάλλει η ΝΕΤ.

Το 1984 στο Λος Αντζελες, όταν το τότε σοσιαλιστικό μπλοκ ανταπέδωσε το μποϊκοτάζ στους Ολυμπιακούς της Μόσχας, έκλεισε ένας κύκλος της κακώς νοούμενης πολιτικοποίησης των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκτοτε άρχισαν η ορμητική εισβολή των χορηγών και η πλήρης εμπορευματοποίηση. Το κριτήριο αυτό επικράτησε στην επιλογή του Πεκίνου ως διοργανώτριας πόλης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008.

Οι μεγάλες και ανεξερεύνητες αγορές της αχανούς Κίνας βάρυναν στις συνειδήσεις των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Οι «αθάνατοι», καθοδηγούμενοι από τους χορηγούς, άνοιξαν τις τσέπες και έκλεισαν τα μάτια.

Μάτια κλειστά στον αυταρχισμό, την παιδική εργασία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα εξευτελιστικά μεροκάματα, την υποχρεωτική μετανάστευση χιλιάδων Κινέζων είτε για να δουλέψουν στα Ολυμπιακά έργα είτε για να εγκαταλείψουν χωρίς αποζημιώσεις τα σπίτια τους προκειμένου να γίνουν εκεί Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Αφήνω κατά μέρος την καταπίεση των Θιβετιανών...

Σε όλη αυτή τη ζοφερή εικόνα οι «αθάνατοι» υπηρέτες της... Ολυμπιακής Ιδέας έκλεισαν τα μάτια, έκαναν πως δεν κατάλαβαν τίποτα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα εναποθέσουν στέφανο δημοκρατικότητας στην κομμουνιστική (!) Κίνα του πιο σκληρού και απάνθρωπου καπιταλισμού.

Ας ελπίσουμε ότι οι κάθε λογής απεσταλμένοι των ΜΜΕ θα θελήσουν κατ' αρχάς και θα καταφέρουν στη συνέχεια να μεταφέρουν στην παγκόσμια κοινή γνώμη εικόνες όχι από το... σκηνοθετημένο Πεκίνο, αλλά από τη ζοφερή καθημερινότητα εκατοντάδων εκατομμυρίων Κινέζων, που θα μείνουν εκτός των κατευθυνόμενων τηλεοπτικών πλάνων.

Ο πραγματικός δρόμος για το Πεκίνο είναι στρωμένος με τις επιδιώξεις των οικονομικών κολοσσών. Είναι δρόμος που στο τέρμα του αποκλείεται να βρίσκεται το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο»...