Φταίει ο Πεγεράνο που δεν μιμήθηκε τον Ζιλμπέρτο Σίλβα;

Την ώρα που ο περίφημος Ζιλμπέρτο Σίλβα έβαζε την υπογραφή του για να γίνει παίκτης του Παναθηναϊκού, ένας κάποιος Πεγεράνο απαρνιόταν το επίμονο φλερτ των «πρασίνων» και υπέγραφε σε μια κάποια Αλμερία. Προτιμούσε να παλεύει στην Ισπανία για να κρατήσει την ομάδα του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν παρά να έρθει αντιμέτωπος με την πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ. Προφανώς δεν πρόκειται για τα χρυσά στα οποία θα τον ντύσουν οι παράγοντες της νέας ομάδας του. Ούτε για τους χιλιάδες οπαδούς που θα παραληρούν για χάρη του στις εξέδρες. Το πράγμα μοιάζει λιγότερο περίπλοκο. Ο νεαρός άσος υποθέτει ότι, αν αξίζει για κάτι καλύτερο, πιο εύκολα θα φανεί στην ουρά του ισπανικού πρωταθλήματος παρά στην κορυφή του ελληνικού. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, με τη σειρά του, ό,τι ήταν να αποδείξει, το απέδειξε και με το παραπάνω. Σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη δεν υπάρχει κάποιος που να μην ξέρει την κλάση και την αξία του. Ο ίδιος εκείνο που θέλει είναι να αξιοποιήσει οικονομικά τα έργα και τις ημέρες του ποδοσφαιρικού παρελθόντος του με ένα δυνατό τελευταίο συμβόλαιο. Αυτό ήθελε και το πέτυχε ερχόμενος στον Παναθηναϊκό. Επρόκειτο για επιλογή στην οποία βάρυνε ο οικονομικός παράγοντας. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα εμφανιστεί αδιάφορος, άρα διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο την υστεροφημία του. Η επιλογή του επιβεβαίωσε τον κανόνα ότι οι μεγάλοι σε αξία ποδοσφαιριστές φτάνουν στην Ελλάδα σε προχωρημένη ηλικία σκοπεύοντας να κλείσουν την καριέρα τους. Για τον Ζιοβάνι, τον Καρεμπέ, τον Πάουλο Σόουζα, τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο, τον Ριβάλντο, η Ελλάδα υπήρξε τελικός προορισμός. Για τον φιλόδοξο Πεγεράνο είμαστε κάτι σαν αναγκαίο κακό. Σαν απαραίτητος προορισμός που μεσολαβεί για τη μετακόμιση στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Γι' αυτό ο Πεγεράνο προτίμησε την Αλμερία, γι' αυτό ακόμα κι ο Ντούντα, που παίζει αλλαγή του Καπέλ στη Σεβίλλη, αν το μπορεί, φροντίζει να μας αποφεύγει. Γι' αυτό ο Μπασινάς και ο Κυργιάκος κάνουν ό,τι μπορούν για να μην πιουν το πικρό ποτήρι της επιστροφής…

Είναι τόσο πολύ ανεβασμένη η εκτίμηση όλων στο… ελληνικό πρωτάθλημα, που ακόμα και τα στοιχεία το μαρτυρούν:

• Κατρακυλήσαμε στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ και είμαστε εκτός των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ.

• Καταφεύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (CAS) για να καταλήξουμε στη βαθμολογική κατάταξη των ομάδων μας.

• Συνεχίζουμε τα «φέσια» σε προπονητές και παίκτες, στους οποίους γίνεται «διακοπή» της συνεργασίας.

• Τα κρούσματα βίας εξακολουθούν να είναι παρόντα στα γήπεδά μας.

Ολων τούτων δοθέντων, ποια «κακία» να κρατήσουμε σε όσους επιμένουν να μας απαρνιούνται για τα μάτια πολύ κατώτερων ομάδων σε πολύ ανώτερα πρωταθλήματα;

Ισα ίσα πρέπει να αισθανόμαστε ιδιαίτερη ικανοποίηση για όσους γοητεύονται από τα ανοικτά πορτοφόλια κι έρχονται να ολοκληρώσουν την ποδοσφαιρική τους καριέρα στα γήπεδά μας.