Τα πρόσωπα του Euro που θα συζητιούνται για πολύ καιρό

Ο σημερινός τελικός, ανεξαρτήτως αποτελέσματος και μορφής του παιχνιδιού, δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα. Στο Euro που αποχαιρετάμε, παίχτηκε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην ιστορία του θεσμού τα τελευταία 20 χρόνια. Γερμανοί και Ισπανοί έφτασαν στον τελικό χωρίς να είναι κατ' ανάγκη οι πιο θεαματικές ομάδες της διοργάνωσης. Για παράδειγμα, Ολλανδοί, Κροάτες, Πορτογάλοι και Τούρκοι συγκίνησαν περισσότερο. Για διάφορους λόγους, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται το θέαμα αλλά και η εξέλιξη των παιχνιδιών στα οποία πήραν μέρος. Στη διοργάνωση διαφημίστηκε το ποδόσφαιρο και ο Μισέλ Πλατινί έχει κάθε λόγο να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Εξαιρείται, ασφαλώς, το οργανωτικό κομμάτι, στο οποίο Αυστριακοί και Ελβετοί μάλλον έμειναν μετεξεταστέοι στη διοργάνωση. Η μπάλα, αυτή η αρχόντισσα, έτυχε της καλύτερης δυνατής μεταχείρισης. Ωρες πριν από την τελευταία σέντρα, η στήλη επιχειρεί να καταγράψει πρόσωπα που για διάφορους λόγους αξίζει να μην περάσουν απαρατήρητα.

Μπακ, Πανούτσι. Οι δύο στόπερ της Πολωνίας και της Ιταλίας έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Είναι τριανταπεντάρηδες και ήταν από τους καλύτερους της ομάδας τους. Ο Μπακ, που έπαιξε παρτενέρ του Ζεβλάκοφ, ήταν σταθερός, με ιδιαίτερη ψυχραιμία, δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες και εξαιρετικός στο ψηλό παιχνίδι. Ο Πανούτσι ξεκίνησε δεξί μπακ και στη συνέχεια πέρασε κεντρικός αμυντικός, καλύπτοντας απόλυτα τον τραυματισμένο Καναβάρο και βγάζοντας από την ενδεκάδα τον κατά πολύ νεότερό του Μπαρτσάλι.

Τσεχ. Πήγε στο Euro με το φωτοστέφανο του καλύτερου τερματοφύλακα στον κόσμο και με τη σφραγίδα του μεγάλου αστέρα της ομάδας των Τσέχων. Χρεώνεται το μεγαλύτερο ατομικό λάθος που έγινε στη διοργάνωση. Ούτε ο Δημήτρης Μαλισιώβας, όταν υπερασπίζεται τα δοκάρια του Σπορ FM, δεν έχει κάνει τόσο παιδαριώδες λάθος. Εδώ είναι που ισχύει απόλυτα αυτό που έχει πει ο Οσιμ για την μπάλα...

Λαμ. Την ίδια δουλειά καλείται να κάνει και ο Τοροσίδης στην Εθνική ομάδα. Με τη διαφορά ότι ο Φίλιπ Λαμ βολεύεται καλύτερα όταν παίζει ανάποδα. Τον βολεύει, γιατί κάνει διαγώνια κίνηση και βρίσκεται σε θέση βολής έξω από τη μεγάλη περιοχή. Μαζί με τον Ζιρκόφ ήταν οι καλύτεροι αριστεροί μπακ στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας.

Γιακίν. Εβαλε γκολ εναντίον των Τούρκων, αλλά αρνήθηκε να το πανηγυρίσει. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Με την παρουσία του και τη συμπεριφορά του βοήθησε τους ψηλομύτες Ελβετούς να δουν με καλύτερο μάτι τους Τούρκους, αν και συνεχώς εξέφραζαν τη δυσφορία τους για την «κάθοδο» των Τούρκων στην Ελβετία.

Ρεχάγκελ. Τόσα ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια δεν συγκέντρωσε άλλος προπονητής στη διοργάνωση. Ολα αυτά για το αντιποδόσφαιρο που έπαιξε η Εθνική στο πρώτο παιχνίδι της με τη Σουηδία. Ολα αυτά διότι ο κόουτς είχε πετύχει κάτι που παραμένει ακόμα ανεξήγητο για όσους βρήκαν την ευκαιρία να χύσουν δηλητήριο.

Καναβάρο. Ο αρχηγός των Ιταλών θα μπορούσε να γυρίσει σπίτι του μετά τον τραυματισμό του και να προγραμματίσει την αποθεραπεία και τις διακοπές του. Προτίμησε να ακολουθήσει την ομάδα, να καθίσει στον πάγκο και να μοιραστεί μαζί της λίγες χαρές και πολλές λύπες...

Ντομενέκ. Ο μοναδικός που μπορεί ίσως να συγκριθεί με τον... Οτο Ρεχάγκελ. Τηρουμένων των αναλογιών, η αποτυχία του ήταν πιο τρανταχτή και μάλλον πιο επώδυνη. Η διαφορά είναι ότι αυτός την αντιμετώπισε με χιούμορ.

Η στήλη πιστεύει ότι αυτά τα πρόσωπα, γι' αυτούς τους λόγους, θα συζητιούνται αρκετό καιρό μετά το τέλος της διοργάνωσης.