Τι έκανες στον «πόλεμο» του Euro, παιδί μου;

Ο έλεγχος των διεθνών μας, όπως προέκυψε -αποκλειστικά- από την παρουσία τους στα αυστριακά γήπεδα

Αμανατίδης

Το γράφω χωρίς περιστροφές. Σε θέση αριστερού ακραίου χαραμίζεται, ευνουχίζεται. Δεν ξέρω πώς λέγονται οι λέξεις στα γερμανικά. Ξέρει ο ίδιος, ας το πει στον κόουτς. Ο παίκτης δεν είναι για να ξεκινάει τις προσπάθειές του τόσο μακριά απ' το πέναλτι. Οπως βλέπουμε στην Αϊντραχτ, είναι επιθετικός περιοχής που συνοδεύει την τελική του ενέργεια με ένα κοντρόλ ή μια προσποίηση νωρίτερα. Με σεβασμό στον Μητσάρα, είναι κάτι σαν τον Σαραβάκο όταν –νωρίς– εγκατέλειψε την πλάγια γραμμή και έπαιξε δίπλα στον σέντερ φορ. Αντε, ο Αμανατίδης να μπορεί και ως φουνταριστός. Πάντως, ακραίος αριστερός και με την υποχρέωση να παίρνει στο κατόπι τον αντίπαλο μπακ δεν είναι. Φάνηκε καθαρά στα παιχνίδια με Ρώσους και Ισπανούς. Δεν φάνηκε όταν μπήκε ως αλλαγή στο πρώτο ματς, κυρίως διότι έπαιξε από δεξιά.

Λυμπερόπουλος

Του ζητήθηκε να παίζει πλάτη και να «σπάει» το παιχνίδι στους ακραίους. Το έκανε και με το παραπάνω. Πολλές φορές μονομάχησε στον αέρα κερδίζοντας τις κεφαλιές. Εχω λόγους να πιστεύω ότι αν έμενε στο παιχνίδι ο Σεϊταρίδης, κάποια παράλληλη σέντρα θα έφτανε μέχρι το κεφάλι του Νικόλα. Είπαμε, όμως, η τύχη αγάπησε άλλους σ' αυτή τη διοργάνωση. Ο «Λύμπε» το προσπάθησε φιλότιμα. Εκανε ό,τι περνούσε απ' το κεφάλι και τα πόδια του κόντρα στους Ρώσους. Κατά τη γνώμη μου δεν έπρεπε να βγει από το παιχνίδι. Ομως η δουλειά του συγκεκριμένου παίκτη φαίνεται όταν ο γρήγορος επιθετικός παίζει δίπλα του και όχι στην άκρη της περιοχής. Με κοντινή πάσα και το «ένα-δύο» γίνεται αποδοτικός ο τρόπος παιχνιδιού του Λυμπερόπουλου.

Γκέκας

Ακόμα κι ο εισαγγελέας της έδρας θα δυσκολευτεί να στηρίξει κατηγορητήριο εναντίον του Φάνη Γκέκα. Τι να του προσάψει, δηλαδή; Οτι δεν έστειλε την μπάλα στα δίχτυα; Μόνο με μεταφυσικό τρόπο θα μπορούσε να το κάνει, αφού δεν ευτύχησε να την πάρει στα πόδια του κάπου μέσα ή κοντά στην περιοχή. Τούτη ήταν η τραγωδία του Φάνη και της Εθνικής ομάδας. Κάθετες πάσες στον κενό χώρο είναι το «ψωμί» του Γκέκα. Εμεινε νηστικός. Στο μενού της ομάδας δεν συμπεριλήφθηκε αυτό το ορεκτικό. Με απομονωμένο τον σέντερ φορ, φανήκαμε γυμνοί και ακίνδυνοι επιθετικά. Εδώ εντοπίζεται η φτώχεια στην επιθετική ανάπτυξη. Η αδυναμία να φέρουμε με προϋποθέσεις την μπάλα στην περιοχή του αντιπάλου. Οχι ότι ο Φάνης βρισκόταν στην καλύτερη κατάσταση. Εφυγε από το Σάλτσμπουργκ χωρίς να σπάσει το ρόδι, σπάζοντας όμως το ζυγωματικό του.

Βύντρα

Παίρνουμε την υποθετική περίπτωση ότι τον παρακολουθούσε κάποιος για πρώτη φορά στο παιχνίδι με την Ισπανία. Το συμπέρασμα θα ήταν ότι παρακολουθεί ένα πλήρες δεξί μπακ, με ανεβοκατεβάσματα, καλή αμυντική συμπεριφορά και αξιόπιστη σέντρα. Ειδικά για το τελευταίο επικαλούμαι το βίντεο του αγώνα. Ο Λουκάς, που έχει τραβήξει τα πάνδεινα από την εξέδρα, έπαιξε με ψυχραιμία. Ανταποκρίθηκε στον ρόλο του και δεν άφησε περιθώρια ώστε να αμφισβητηθεί η σκοπιμότητα του ταξιδιού του στην Αυστρία. Σπάνια θα εντυπωσιάσει με το φανταχτερό παίξιμό του και τις περίτεχνες ενέργειές του. Δύσκολα –ακόμα και στα καλύτερά του– μπορεί να συγκριθεί με τον Σεϊταρίδη και τον Τοροσίδη. Χρειάζεται, όμως, να βρίσκεται στις αποστολές. Διότι όταν οι προαναφερθέντες παίζουν μόνο με τις φανέλες, καλύτερα ο Βύντρα, που νιώθει ότι υπάρχουν ακόμα πράγματα να αποδείξει.

Σπυρόπουλος

Ο μόνος αριστεροπόδαρος, εξέθεσε τον προπονητή στο τελευταίο ματς που χρησιμοποιήθηκε. Αποκλείεται να εξελιχθεί σε σπουδαίο αμυνόμενο, αλλά διεκπεραιώνει τη δουλειά και βγαίνει αξιόπιστα στην επίθεση. Ξέρει να αλλάζει το παιχνίδι, να ελευθερώνει σε στιγμές πίεσης και να τρέχει πίσω από την πλάτη του χαφ για να τροφοδοτηθεί και να σεντράρει. Εκανε ορθολογικό το παιχνίδι της Εθνικής ομάδας κόντρα στους Ισπανούς. Με τον καιρό θα μάθει να συνεννοείται με τους σέντερ μπακ και θα απολαύσει την εμπιστοσύνη των χαφ, ώστε να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στο παιχνίδι. Οπως σχεδόν όλα τα αριστεροπόδαρα μπακ στην Ελλάδα, δεν επιχειρεί να μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή. Μέγα πλεονέκτημα, το δυνατό σουτ. Με την ευκαιρία: προκύπτει από κάπου ότι είναι εκτός των αρμοδιοτήτων του προπονητικού τιμ να δουλεύει πάνω στις εντοπισμένες αδυναμίες των διεθνών;

Αντζας

Παρά τα ένα-δύο λάθη του όταν είχε κατοχή μπάλας, ήταν ο πιο αξιόπιστος κεντρικός αμυντικός στο διάστημα που αγωνίστηκε. Είναι προτιμότερο να πιστεύεις ότι θα δεις το αυτί σου χωρίς καθρέφτη, παρά να πιστεύεις ότι ο Αντζας θα ζηλέψει τη δόξα του Μπεκενμπάουερ κάνονας παιχνίδι από την άμυνα. Προτιμά να τη δίνει δίπλα του ή στον τερματοφύλακα. Οι άλλες λύσεις δεν συμπεριλαμβάνονται στο αγωνιστικό ρεπερτόριό του. Το δήλωσε και ο ίδιος ότι είναι ολιγαρκής. Εκεί που νομίζαμε ότι η άμυνα της Εθνικής θα ξεκινάει από αυτόν, δήλωσε ότι τα παρατάει. Οι μεγάλες δυνατότητές του μένουν αναξιοποίητες. Ορθώς από την ομάδα θα κάνουν προσπάθεια να τον μεταπείσουν. Αν τα καταφέρουν και γυρίσει με διάθεση, θα είναι μεγάλη επιτυχία. Κι ας μην προωθεί το παιχνίδι.

Σαμαράς

Στοίχημα ότι τριάντα χρόνια πίσω η εξέδρα θα παραληρούσε και η ενδεκάδα θα ξεκινούσε απ' αυτόν. Τώρα οι ελεύθεροι χώροι στο γήπεδο είναι ελάχιστοι και οι μπακ έρχονται με ταχύτητα και δύναμη πάνω στον αντίπαλο. Ο Σαμαράς οφείλει να τα λάβει υπόψη του όλα αυτά και να απλοποιήσει το παιχνίδι του. Να του αφαιρέσει στολίδια και... χαϊδέματα, προσθέτοντας δύναμη και σπιρτάδα. Λογικά σε Σίτι και Σέλτικ θα του τα έχουν πει αυτά. Οπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με τους Σουηδούς, ο Γιώργος δεν τα έχει λάβει υπόψη του όλα αυτά στον βαθμό που είναι αναγκαίο. Εχει χρόνο να το κάνει, αρκεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι κανείς πια δεν του συμπεριφέρεται ως ταλέντο, αλλά ως παίκτη που πρέπει να προσφέρει εδώ και τώρα. Με τέτοια αγωνιστική συμπεριφορά αύριο θα δυσκολευτεί να βρει θέση στην ενδεκάδα και μεθαύριο ίσως και στην αποστολή.

Γιαννακόπουλος

Ηθελε να παίξει πολύ, έπαιξε ελάχιστα, έτσι που να μην μπορεί να κριθεί. Γενικά έχω τη γνώμη ότι έναν παίκτη 34 ετών είτε τον παίρνεις μαζί σου γιατί σκέφτεσαι να τον χρησιμοποιήσεις αρκετά είτε τον αφήνεις εκτός αποστολής και παίρνεις μαζί σου κάποιον εξελίξιμο, όπως ο Χριστοδουλόπουλος και ο Νίνης. Διαφορετικά επιβεβαιώνεις τις φήμες ότι η καλή παρέα είναι από τις βασικές προτεραιότητες. Τώρα, εκτιμώντας την προσφορά όλων όσων έπαιξαν ακραίοι επιθετικοί, στέκει το συμπέρασμα ότι ο Στέλιος άξιζε να ξεκινήσει σε ένα από τα τρία ματς. Κάπου θα χωνόταν, κάποια αναστάτωση θα προκαλούσε, ένα δυνατό σουτ θα το δοκίμαζε. Αφού όλα αυτά δεν έγιναν, υφίσταται λόγος να συμπληρώνει ο Γιαννακόπουλος τις αποστολές;

Δέλλας

Κρίνοντας από τα τελευταία παιχνίδια στα πλέι οφ και τα φιλικά της Εθνικής, όλοι τον περιμέναμε... χειρότερο. Ο «Κολοσσός» ξέρει να κρύβει τις αδυναμίες του. Δεν έβγαλε στο γήπεδο την αυτοπεποίθηση του 2004, αλλά το προσπάθησε. Ο μόνος από τους κεντρικούς αμυντικούς που πέρασε τη μεσαία γραμμή με την μπάλα στα πόδια και δοκίμασε να την περάσει στην επίθεση. Του είναι δύσκολο να κάνει πλάγια βήματα με ταχύτητα και να στρίβει απότομα για να παρακολουθήσει τον αντίπαλο. Ωστόσο, έκανε καριέρα –και μάλιστα εξαιρετική– με αυτά τα μειονεκτήματα. Επειδή ξέρει να διαβάζει το παιχνίδι, από αυτόν είχαμε την απαίτηση να σταματήσει την ατέρμονη εναλλαγή της μπάλας ανάμεσα στα σέντερ μπακ, που μας διέσυρε. Η παραμονή του στην Εθνική πρέπει να εξαρτηθεί από τη φυσική του κατάσταση. Τώρα που ο Αντζας σταματάει, είναι εύκολος αφορισμός η «απαίτηση» να σταματήσει κι ο Δέλλας.

Κυργιάκος

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να δει στο βίντεο και τα τρία ματς. Κάνοντάς το με νηφαλιότητα θα διαπιστώσει:

• Η πιο φιλόδοξη πάσα του είναι παράλληλη στον άλλο σέντερ μπακ.

• Η αντίδρασή του στο γκολ του Χάνσον εκθέτει κάποιον που πιστεύει ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στους καλύτερους σέντερ μπακ του τουρνουά.

• Ο Παβλιουτσένκο του υπέδειξε να ασχοληθεί περισσότερο με τα αμυντικά του καθήκοντα. Τα ίδια ισχύουν και για την άμυνα σε χώρο (βλέπε γκολ Ζιριανόφ και Ντε λα Ρεδ). Ο Σωτήρης έδινε την εντύπωση ότι δεν ήταν απολύτως συγκεντρωμένος στο παιχνίδι ή ότι επηρεάστηκε από το γκολ του Ιμπραΐμοβιτς, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έχανε από τον Κυργιάκο κάθε προσωπική μονομαχία.

Καραγκούνης

Μάθημα πρώτο: όταν ο μπακ πίσω μας τρέχει και βγαίνει στην πλάτη μας, πρέπει να παίρνει την μπάλα, διότι ο αμυντικός που θα έπρεπε να τον μαρκάρει έχει έρθει πάνω μας. Μάθημα δεύτερο: όταν ο συμπαίκτης βλέπει φάτσα το αντίπαλο τέρμα, πρέπει να του δίνουμε την μπάλα. Πολύ μικρός στην Παιανία τα είχε μάθει ο «τυπάρας». Μόνο που επειδή παραμένει παιδί, κάποιος πρέπει να του τα φρεσκάρει. Ακόμα κι αν χρειάζεται να το κάνει ο... παππούς του. Αξίζει, εφόσον πρόκειται για τον Καραγκούνη. Ολες τις φορές έπαιξε λαβωμένος. Αλλη ατυχία αυτή! Το προσπάθησε πολύ, αλλά όχι πάντα με τον προσφορότερο τρόπο. Τα δοκίμασε όλα, αλλά του έπιασαν ελάχιστα. Παίκτης για τον οποίο το ενδιαφέρον του προπονητή δεν γίνεται να εξαντλείται στο αν είναι η όχι καλά το γόνατό του. Χρειάζεται γενικότερη προετοιμασία. Το πάθος του ήταν που τον οδήγησε να κάνει πολλές φορές κάτι παραπάνω από αυτό που χρειαζόταν.

Πατσατζόγλου

Ωραία, να γράψουμε ότι δεν είναι ο «Πάτσα» του παλιού καιρού και να στείλουμε το κείμενο στο τυπογραφείο. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ως χαφ το προσπάθησε. Το πρόβλημα εντοπίζεται στις αβίαστες λάθος πάσες. Πριν τον καταδικάσουμε να σημειώσουμε ότι δύο πάσες έγιναν μέσα στην περιοχή των Ρώσων και βγήκαν απ' τα πόδια του. Η πρώτη στον Λυμπερόπουλο, που ίσως του έγινε πέναλτι. Η δεύτερη, διαγώνια πίσω από την πλάτη της άμυνας στον Σεϊταρίδη, που σέντραρε στην κίνηση. Οταν –αναγκαστικά– πέρασε δεξί μπακ, ταλαιπωρήθηκε από τους αντιπάλους. Από το σημείο αυτό μέχρι να ακυρώνεται η συμμετοχή του στην αποστολή είναι μακρύς ο δρόμος. Ομως η παρουσία του στις επόμενες αποστολές θα έχει νόημα εφόσον βελτιώσει τη δύναμη στις μονομαχίες και πετύχει... κανονικά ποσοστά επιτυχίας στην πρώτη πάσα. Θυμίζω ότι ο «Πάτσα» του παλιού καιρού θα έπαιζε σε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα...

Κατσουράνης

Κι όμως, το καταχείμωνο τον ζήτησε η Τσέλσι από την Μπενφίκα. Πιθανότατα δεν θα έκανε το ίδιο αν τον έβλεπε κατακαλόκαιρο στο Σάλτσμπουργκ. Ισως ο πιο ποιοτικός και ολοκληρωμένος παίκτης που διαθέτει η Εθνική ομάδα. Τι να το κάνεις, όμως, που τίποτα απ' όλα αυτά δεν αποδείχτηκε στο Euro; Σαν να έλειπε η σπίθα που θα έδινε ρεύμα στον κινητήρα. Ελάχιστα τρεξίματα, μικρή διάθεση καθοδήγησης της ομάδας μέσα στο παιχνίδι, καμιά απειλή προς τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Εξαιρείται η φορά που βρέθηκε απέναντι στον Ισακσον, αλλά ο «τυπάρας» έκανε τα δικά του. Επαιξε μια ταχύτητα κάτω από την κανονική του. Η Εθνική ομάδα ένιωσε δυνατά την αγωνιστική δυσθυμία του Κατσουράνη. Μπορεί ο Μπασινάς να είναι αρχηγός και ο Καραγκούνης να ζητάει συνεχώς την μπάλα, αλλά ο Πατρινός χαφ είναι το πραγματικό βαρόμετρο. Μόνο ο ίδιος ξέρει πού οφείλονται οι τρεις μέτριες βραδιές στο «Βαλς Σιζενχάιμ».

Τοροσίδης

Κι αυτός κατώτερος του αναμενομένου. Είχε διάθεση να βγει μπροστά και να πάρει πρωτοβουλίες. Είχε θράσος να επιχειρήσει μπουκάρισμα στην αντίπαλη περιοχή. Εκεί το θράσος χρειάζεται. Οταν τα βάζεις με τον Χίντινκ επειδή διαμαρτύρεται στον διαιτητή, το θράσος μετατρέπεται σε επιπολαιότητα. Ο Τοροσίδης δικαιούται να τα βάλει με τους συμπαίκτες του και ειδικά με τον Καραγκούνη, διότι αρκετές φορές παρακαλούσε μόνος αριστερά να πάρει μια πάσα, αλλά μάταια. Είναι λάθος που στα στημένα τον κρατάνε πίσω και δεν τον αφήνουν να μπει στην αντίπαλη περιοχή. Αμυντικά δεν ευτύχησε ιδιαίτερα στα δύο ματς, με ελαφρυντικό το ότι ο Αμανατίδης δεν γοητεύεται από την ιδέα να βοηθάει στο μαρκάρισμα. Πρόταση: αν ποτέ η Εθνική επιλέξει το 4-4-2, ας δοκιμαστεί σε θέση αριστερού χαφ. Με διαγώνια κίνηση και καλό σουτ, ίσως φανεί πιο χρήσιμος.

Χαριστέας

Την πρώτη φορά που είπε στον Ρεχάγκελ ότι δεν μπορεί να παίζει ως ακραίος βρέθηκε στην εξέδρα. Κάποια στιγμή –γρήγορα– ο κόουτς ξεμούτρωσε και ο Χαριστέας επανήλθε. Η χρονιά του στη Νυρεμβέργη, μέτρια. Τα γκολ του, λιγοστά. Ομως με την Εθνική ο Αγγελος βγάζει φτερά. Στο πρώτο ματς ως δεξιός εξτρέμ ήταν ο καλύτερος. Στην ουσία αποτελεί το μόνο παράδειγμα για να πείσει ο Ρεχάγκελ ότι ένας κλασικός φορ μπορεί να μεταμορφωθεί σε εξτρέμ. Εχουμε όμως κι εμείς παραδείγματα: την εμφάνιση του Χαριστέα ως σέντερ φορ στο τρίτο παιχνίδι. Και πάλι ο Αγγελος σε εξαιρετική βραδιά. Διαρκής κίνηση, υπεροχή στον αέρα, αξιοποίηση του κενού χώρου. Ισως ο μόνος που θύμισε τον εαυτό του τέσσερα χρόνια πίσω. Στην Εθνική θα χρειαστεί να αλλάξουν πολλά. Τουλάχιστον ξέρουμε ότι υπάρχει κανονικός, γνήσιος σέντερ φορ. Ο Χαριστέας. Ο καλύτερος από τους διεθνείς στο σύντομο πέρασμα από τα τελικά του Euro.

Νικοπολίδης

Φέρει μεγάλη ευθύνη για το γκολ του Ζιριάνοφ. Η σκέψη του να βγει μακριά από το τέρμα ήταν μεγάλο λάθος για την κλάση του. Οπως λάθος –αδυναμία– ήταν η χαλαρή συμμετοχή του στη φάση του δεύτερου γκολ των Σουηδών. Στη θέση αυτή τα λάθη κοστίζουν σε γκολ. Σκεφτείτε δύο πράγματα:

• Αν στη διοργάνωση της Πορτογαλίας είχε κάνει τέτοια λάθη ο διεθνής γκολκίπερ... Γνωστή είναι η απάντηση.

• Θα είχε ή όχι πέσει στα πιο μαλακά η Εθνική αν ο Αντώνης κρατούσε απαραβίαστη την εστία του στις δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις; Ούτε εδώ χρειάζεται να το ψάξουμε. Το παιδαριώδες λάθος του Τσεχ, που έδωσε ανέλπιστη πρόκριση στους Τούρκους, μένει για να θυμίζει ότι το λάθος του τερματοφύλακα σε ελάχιστες περιπτώσεις διορθώνεται και στις περισσότερες στοιχίζει ακριβά. Τον αποχαιρετάμε από την Εθνική με τη σκέψη στις καλές στιγμές που ζήσαμε –και– λόγω της παρουσίας του.

Μπασινάς

Ο αρχηγός ήταν κουρασμένος. Επαιζε και ήταν σαν να σου το φώναζε. Μέτραγε τα βήματά του, τις επιταχύνσεις του, τις επιστροφές του. Επαιζε με οικονομία δυνάμεων όχι από τσιγκουνιά, αλλά από ανάγκη. Αυτή την εντύπωση έδωσε. Ηταν και πάλι η επιτομή του ορθολογικού ποδοσφαίρου. Ούτε εξεζητημένες προσπάθειες ούτε ανώδυνες λύσεις. Πάντα σοβαρός και μετρημένος, αλλά λίγες φορές ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Επιθετικά καταγράφονται ένα εκτός περιοχής σουτ που το «βόλεψε» ο Ισακσον κι ένα κακό πλασέ με το αριστερό πάνω απ' τα δοκάρια. Ο Αγγελος ζητούσε μπάλα στα πόδια του. Σπάνια έβγαινε στους κενούς χώρους. Στο τέλος βγήκε ευθαρσώς και δήλωσε ότι η ομάδα είχε πρόβλημα φυσικών δυνάμεων. Προφανώς έκρινε και από τον εαυτό του.

Τζιόλης

Παίζει με την πεποίθηση ότι αυτό θα γίνεται μόνο όταν για κάποιον εξωαγωνιστικό λόγο θα λείπει ένας από την «Αγία Τριάδα» της μεσαίας γραμμής. Ετσι περιορίζονται οι φιλοδοξίες και η διάθεσή του. Διεκπεραιώνει με τρόπο μάλλον τυπικό τα καθήκοντά του ως αμυντικός χαφ. Κάνει τα απολύτως απαραίτητα, αποφεύγοντας να πάρει ρίσκα και ενδεχομένως να εκτεθεί. Οσο είναι δικό του πρόβλημα που περιορίζει τις φιλοδοξίες του σε ρόλο αναπληρωματικού άλλο τόσο είναι και του Ρεχάγκελ. Πρέπει άμεσα να του δοθούν αγωνιστικά κίνητρα και να του ανατεθούν ευθύνες. Διαφορετικά θα αδειάσουν οι μπαταρίες και θα αποδεχτεί ένα ρόλο καθαρά συμπληρωματικό. Τότε είναι προτιμότερο να αντικατασταθεί από κάποιον ο οποίος, χωρίς να έχει μεγαλύτερο ταλέντο, θα είναι περισσότερο φιλόδοξος. Το σχήμα «παλιοί-νέοι» του δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα σε σχέση με άλλους «νέους».

Σεϊταρίδης

Με τον κίνδυνο να παραπονεθεί στην εφημερίδα ο υπερπροστατευτικός πατέρας του, ο Γιούρκας ήταν και άτυχος και κατώτερος των περιστάσεων. Ατυχος γιατί στο δεύτερο παιχνίδι, με τους Ρώσους, εκεί που έδειχνε ότι ανεβαίνει και γίνεται απειλητικός στην επίθεση, τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε. Στα καλά του μιλάμε για την πεντάδα των κορυφαίων δεξιών μπακ στην Ευρώπη. Εβγαλε ζόρικη χρονιά στην Ατλέτικο με πολύμηνο τραυματισμό. Επαιξε άτολμα και συντηρητικά στο πρώτο ματς, σαν να ήθελε να κρυφτεί απ' τις ευθύνες. Τα μούσκεψε στη φάση του δεύτερου γκολ των Σουηδών. Δεν ζητούσε μπάλα για να κάνει κούρσες. Κρίμα. Ο Γιούρκας, μακριά από τραυματισμούς, θα επανέλθει ζωηρός και ακμαίος.

Σαλπιγγίδης

Εχει την ταχύτητα που χρειάζεται κάποιος για να παίξει εξτρέμ. Δύναμη έχει. Με δύναμη και ταχύτητα έπεφτε πάνω στους μπακ και δυο-τρεις φορές τους έκλεψε την μπάλα. Τι άλλο χρειάζεται για να παίξει κάποιος εξτρέμ; Ντρίμπλα και σέντρα. Ο Σαλπιγγίδης διαθέτει τα απολύτως απαραίτητα για να ντριμπλάρει και μάλλον λιγότερα από τα στοιχειώδη για να στεντράρει. Η διάθεσή του για προσφορά εκφράστηκε με το πάθος που πήγαινε στις μονομαχίες. Πιθανώς να εκφράστηκε και η πίκρα του που τον θυμήθηκαν στο τρίτο παιχνίδι. Η δουλειά του είναι να παίζει μέσα στην περιοχή και να απειλεί... αυτοπροσώπως τον τερματοφύλακα. Η ανάγκη τον κάνει εξτρέμ και το φιλότιμό του του επιτρέπει να διακρίνεται.

Γκούμας - Χαλκιάς – Τζόρβας

Ο δεύτερος ήταν τραυματίας, οπότε δεν τίθεται θέμα. Ο τρίτος ήρθε ως... τρίτος τερματοφύλακας και έπεσε πάνω στο τελευταίο παιχνίδι του Νικοπολίδη. Ας πούμε ότι ήταν μέσα στη λογική που τα είδε όλα από τον πάγκο.
Ο Γιάννης Γκούμας γιατί να υποστεί τέτοια μεταχείριση; Επειδή ως ευπρεπής χαρακτήρας δύσκολα θα άνοιγε το στόμα του για να δημιουργήσει θέμα; Επειδή ως νέο παιδί... που είναι, μάζευε εμπειρίες για την επόμενη διοργάνωση;
Του άξιζε άλλη συμπεριφορά. Είναι βαρύ να συμπεριλαμβάνεσαι στις αποστολές δύο τελικών Euro και να μη βγάζεις τη φόρμα σου ούτε μία φορά. Οταν, μάλιστα, έχεις κάνει θαυμάσια χρονιά με την ομάδα σου και όχι χειρότερη από τους άλλους σέντερ μπακ της αποστολής. Κρίμα για τον Γιάννη...